Vader van troost

2 Kor.1:3b ….de Vader der Barmhartigheden en de God allervertroosting, die ons troost in al onze druk,..

Er is geen voorwaarde aan deze belofte verbonden.
Hij is de Vader der vertroosting en zoals hij is, zo zal Hij met ons handelen (zal zijn, gisteren, heden en in de toekomende tijd).
Daarvoor heeft Hij ons de Trooster gestuurd (Joh.14:15-31)
De vraag is dus niet: “Wat doet God wanneer ik het moeilijk heb?”.
De vraag is: “Wat doe ik als er moeilijkheden in mijn leven zijn?”.
Het hangt niet van God af, die is er al! Het hangt ervan af hoe wij gaan reageren in onze moeilijkheden en dat doen we niet altijd in wijsheid, weloverwogen en in alle vrede.
Als emotionele kinderen rennen we soms kanten op en zetten menselijke strategieën in, om met moeilijkheden om te gaan. Die menselijke reacties zijn wel helpend en steunend, maar leiden maar beperkt tot oplossingen, omdat ze niet verder kunnen reiken als ons eigen vermogen.  Een aantal veel voorkomende strategieën die we vaak inzetten zijn:
We ontwijken de pijn die moet worden behandelt, omdat we on de veronderstelling zijn dat het te moeilijk en te overweldigend zal zijn. We proberen alles te leren over het probleem, vluchten in theoretisering. We gaan er met iedereen over praten om onze emotionele pijn te stillen. We schieten nog wel eens in de verdediging en gaan het gevecht aan, een vechten of vluchten reactie. Of eisen antwoord op de vraag : “Waarom?”. Waarom gebeurd mij dit, waarom wordt ik zo behandelt, waarom staat God dit toe?
Ook deze vraag valt onder het rijtje “menselijke reacties”, want nergens in de Bijbel geeft God antwoord op de “Waarom-vraag”.  De “waarom-vraag”, kan ons enorm in beslag nemen en elke keer waar een andere waarom vragen. Hiermee draaien we in kringetjes rond zonder een stap verder te komen.
De Bijbel spreekt wel veel over  “Hoe”, gaan we ermee om.  Die vraag is vruchtbaar: Heer hoe ga ik ermee om, hoe kan ik erop reageren, Hoe wilt U dat ik ga handelen en spreken?
Deze vraag plaatst ons van een reactieve positie naar een pro-actieve positie, met als gevolg dat we “het stuur gaan vastpakken, op de rem kunnen gaan staat en de auto even aan de kant kunnen parkeren”,  want de stem van de Heilige Geest de Trooster, die ons met alle troost zal vertroosten…..klinkt het luidste in de stilte.
We kunnen niet luisteren als we reactief met het probleem bezig zijn.
We kunnen pas luisteren als we onze vragen, verdriet en nood aan God voorleggen en Hem vragen hoe we hiermee om kunnen gaan.
Op die manier vinden we stap voor stap een weg door het probleem heen. Hoewel we soms totaal niet kunnen zien waarheen die weg ons brengt, geeft het genoeg voor elke dag. Vertroosting die we als manna voor elke dag mogen oprapen (Ex.16:4-5) en een vuurkolom die voor ons uittrekt (ex.13:22) en ons brengt van pleisterplaats naar pleisterplaats.
Als Mozes een plattegrond had gehad, had hij het volk via de kortste route geleid, maar nu leidde God waardoor een wonder voor hun ogen werd geschilderd. Een heel volk werd veertig jaar in de woestijn van water voorzien, gevoed en geen schoenriem versleet.
Het wonder van elke dag, stap voor stap er doorheen, was veel groter als dat een instant-oplossing ooit had kunnen brengen.