De geest van afwijzing.

Dit wordt even een heel persoonlijk stukje, maar ik hoop, of ben bang dat veel mensen zich hierin zullen herkennen, want er zijn maar weinig kinderen van God die werkelijk de volheid van hun identiteit kennen. Ik ook niet, maar ik vecht ervoor en dat gevecht zag er deze week als volgt uit.

“Dat je vervuld wordt tot alle volheid Gods”, Ef.3:19.
Dat geldt zeker voor de identiteit die God ons gegeven heeft, de nieuwe mens die geschapen is naar Zijn beeld en gelijkenis.
Leven in het koninkrijk Gods, als zoon of dochter van de Allerhoogste Koning, is niet “een beetje van mezelf en een beetje van maggi”. Dit drong van de week weer opnieuw tot mij door toen ik aan de slag ging om mijn bolwerk van afwijzing af te breken. Ik kan geen compromis sluiten in de vorm van “misschien ben ik wel een beetje oké”, of “er moet wel iets goeds in mij zitten, want God zegt het”. Dat is een beetje van de leugen en een beetje van God. God geeft mij een nieuwe identiteit en het maakt Hem heel blij als ik die ten volle aantrek, daar geheel naar vernieuwd wordt en niet een beetje.
Ik betrapte de boze erop dat hij zelfs Bijbelteksten heeft gebruikt om mijn afwijzing te voeden (weinig verrassend). Ken je deze :”wat voor de wereld zwak is heeft God uitverkoren om wat sterk is te beschamen en wat voor de wereld onaanzienlijk en veracht is, heeft God uitverkoren…..1Kor.1:27-28. de ultieme tekst voor de geest van afwijzing om te sissen :”stil maar, je bent misschien niet veel, maar God heeft je uitgekozen”. Volstrekte onzin! Deze tekst is Gods hemelse perspectief op mensen die in deze wereld juist heel wat zijn en hoge posities bekleden, die positie en belangrijkheid is dwaas en zwak in Gods ogen. Het is namelijk gebaseerd op menselijke inspanning, kennis en zelfgerichte eigenwaarde.
Toch heeft God al die mensen uitgekozen, degene die in eigen ogen heel wat zijn en de mensen die in eigen ogen misschien niet zo veel zijn. Hij weet hoe Hij ons heeft bedoelt en wat

we zullen zijn als we onze koninklijke identiteit gaan aannemen. Onze waarde hangt niet af van wat wij van onszelf vinden, of wat een ander ervan gezegd heeft of wat de geest van afwijzing ons wijsmaakt. Wij zijn Zijn schepping en al wat Hij heeft gemaakt is Goed, zeer tov (Gen.1:31).

Iedereen heeft in zijn leven vele vormen van afwijzing meegemaakt en sommige zijn echt pijnlijk. Maar we hebben een hele goede grond om ermee af te rekenen. In de NIV komt dit

sterker naar voren als in onze NBG vertaling. Het Engelse woord voor afwijzing is “rejection”. En in de NIV vertaling staat er in Jes.52 bij “het plaatsvervangend lijden” van Jezus, bij v3 “I was despiced and rejected by men”. Jezus heeft onze afwijzing gedragen en ervoor betaald met Zijn bloed. In de omwisseling aan het kruis, onze afwijzing voor Zijn betaling, ontneemt de geest van afwijzing alle rechtsgrond. Hij heeft geen recht om te blijven, geen recht om ons met modder te blijven besmeuren en geen recht om leugens in ons denken uit te storten. “Door Zijn striemen is ons genezing geworden”, v5. Hij is mijn geneesheer. Hoe pijnlijk ook bepaalde ervaringen zijn geweest, Hij is bij machte om alles te genezen. En Hij is bij machte mijn denken volledig te vernieuwen.
En dat brengt ons tot het beslissingsmoment. Heb je zo langzamerhand niet genoeg modder op je eigenwaarde geslikt? Genoeg leugens over je waarde aangenomen?
Ik ben er klaar mee! Van nu af aan jaag ik ernaar om Gods waarheid over mijzelf te vertellen, te denken en uit te wandelen.
“I am fearfully and wonderfully made”, Ps.139:14