Werk in uitvoering

1 Cor.4:3 nu raakt mij zeer weinig of ik door u of door enig menselijk gericht beoordeeld wordt. Ja, ook mijzelf beoordeel ik niet. -4. Hij die mij beoordeeld is de Here. Daarom velt geen oordeel voor de tijd dat de Here komt,

Dit heb ik er uit gehaald als de essentie , maar ik moedig je dit korte stukje te lezen van v1 t/m 5 te lezen en te overdenken.
Eigenlijk zou er op ieder persoon een bordje moeten staan: “werk in uitvoering”.
Hoe je er op dit moment voorstaat, hoe je ook naar jezelf kijkt, positief of negatief, dit is niet de einduitslag. God is pas klaar met ons in deze wereld, als we ons sterfelijke lichaam verwisselen voor een verheerlijkt lichaam. Tot die tijd wil Hij ons in alle opzichten herstellen, heiligen en gebruiken als Zijn geliefd kind.
De wereld maakt echter voortdurend ons tussenrapport op en eist van ons dat we dat ook over onszelf doen. Op het werkm wordt er bijvoorbeeld als volgt gesproken: “Vindt je zelf ook niet dat je dit niet handig hebt aangepakt?”, bijvoorbeeld, volgens de “hang-your-self-methode. Of “Ze is altijd zo…., ik heb gezien dat ze…doet, ik heb haar zelf horen zeggen dat….”, als zogenaamde onpartijdige observatie. Alsof wij niet interpreteren en daarmee iemand in een negatief daglicht plaatsen.
Het zou geweldig zijn als we ten diepste weten wie we zijn in God, zodat we met Paulus kunnen zeggen: “het raakt mij zeer weinig”. Er is er maar één die oordeelt (Joh.8:50) en elk oordeel dat wordt geveld voordat Jezus komt, is in feite waardeloos, onvolledig en onwaar. Maar als we door werelds oordelen geraakt worden, mogen we dat opvatten als een signaal, dat we nog meer aandacht mogen geven aan onze identiteit in jezus Christus, de Onveranderlijke. Het mag nog dieper doordringen wie we zijn, geborgen in hem, als Zijn zoon, Zijn dochter.
Naar de wereld toe is dit het terrein waar wij ons als Christenen/gemeente kunnen onderscheiden, door de opdracht van Jezus in Mattheüs 7 serieus te nemen: “Oordeelt niet!”.
Waar de wereld steeds weer de maat van iedereen neemt, laat de gemeente Gods zijn als een oase waar je simpelweg mag ZIJN. Een plek waar mensen er toe doen en mee mogen doen, in plaats van gewogen te worden. Laat de gemeente een toevluchtsoord zijn waar ons zelfbeeld kan herstellen naar het beeld van jezus Christus.
Niets is zo aantrekkelijk als een plek waar je jezelf mag zijn en niet geoordeeld wordt.
Maar dat vraagt van ons Christenen een serieus andere mindset. Wat misschien van maandag tot en met vrijdag voor je werkgever een vereiste is, wordt achter gelaten op het werk. Om wat via de tv en social media als van zelfsprekend wordt ervaren, dat je van alles vindt, los te laten en daar niet aan mee te doen. Gij geheel anders.
Maar als ik een wens mag hebben dan is het wel deze, dat we ons als gemeente Gods hierin gedragen als een lichtend licht en een zoutend zout.
Jac.1: 12 Spreekt zó en handelt zó als mensen past, die door de wet der vrijheid zullen geoordeeld worden.