Maand: juni 2016

Jozua 2: 11 Toen wij dat hoorden, versmolt ons hart en vanwege u bleef bij niemand meer enige moed over, want de HERE, uw God, is een God in de hemel boven en op de aarde beneden.

Dat moet nog eens een bericht geweest zijn! De bewoners van Jericho horen dat Gods volk in aantocht is en alle moed zakt hen in de schoenen.
In mijn bericht van 25-6-16 schreef ik al dat de boze niet verlegen is om over onze toekomst te praten. Daarmee hoopt de imitator hetzelfde succes te boeken als God daarmee had. De boze hoopt dat onze moed het aflaat weten, door de berichten die hij op ons afstuurt. Dat we zullen smelten en niet meer zullen wandelen in de goddelijke bestemming die we hebben. Met een identiteit naar Gods beeld (ex.34:6) zijn onze mogelijkheden zo groot dat hij ons niet ongestoord onze gang kan laten gaan, zonder dat hij daar schade van ondervindt.
Dus imiteert hij wat bij God succesvol was. Als hij maar voldoende aannames op ons afvuurt en ons berichten doet horen, hoopt hij dat onze barmhartigheid en genade omslaat in woede en de wens om terug te slaan. Dat we niet meer lankmoedig naar de ander en de situatie kunnen kijken; dat de trouw aan God wordt vergeten en we een eigen plan trekken.
Ongeloof uit het horen van geruchten, overdrijvingen, paniek en angst.
Let dus op wat je hoort, waar je gehoor aan geeft of voor waarheid aanneemt. De Geest van God sterkt ons om nuchter te blijven, in kracht te blijven staan, in liefde te handelen en Goddelijke leiding te volgen (2 Tim.1:7).
Hoor dan wat de Geest tot je spreekt, plannen van heil, goedheid, trouw, liefde en wijsheid;
en wees doof voor geruchten, aannames, suggesties, overdrijvingen, angst en paniek.  

 

Jozua 2: 3 De koning van Jericho zond daarop een boodschap aan Rachab: Lever de mannen uit, die tot u zijn gekomen, die uw huis binnengegaan zijn, want zij zijn gekomen om het gehele land te verkennen. Maar de vrouw had de beide mannen genomen en hen verborgen, en zij zeide: Zeker, die mannen zijn tot mij gekomen, maar ik wist niet, vanwaar zij waren.  Toen de poort bij het invallen van de duisternis gesloten zou worden, zijn die mannen weggegaan; ik weet niet, waarheen die mannen gegaan zijn. Jaagt hen snel achterna, voorzeker zult gij hen inhalen. Zij had hen echter op het dak doen klimmen en hen verborgen onder de vlasstengels, die zij uitgespreid had liggen op het dak. Die mannen nu (de soldaten) jaagden hen achterna in de richting van de Jordaan …

Het is de herkansing, twee verspieder verkennen het beloofde land, om precies te zijn de stad Jericho en onmiddellijk zijn ze gespot. Het leger rukt uit voor een massale huiszoeking en op één of andere manier weten ze dat ze bij Rachab moesten zijn.
Ik moest denken aan het boek “de schuilplaats” van Corrie ten Boom. In de 2^de wereld oorlog had de familie een schuilplaats onder de vloer om hun zonen te verstoppen, om ze te behoeden voor werken in de oorlogsindustrie van de Duitsers. Bij een razzia lukte het ternauwernood ze door het luik te laten zakken, een kleed over het luik te leggen en de eettafel erop te zetten. De soldaten vallen binnen en stellen exact dezelfde vraag als die Rachab werd gesteld :”Waar zijn de mannen?”. De zus van Corrie antwoordde keurig dat ze onder de tafel zaten, waarop de soldaten zich in de maling genomen voelde en boos het huis verlieten.
Rachab vertelde een ander verhaal. De soldaten van de koning geloofden het antwoord van de vrouw :”Ze zijn weggegaan, vlug jaag ze na”, en ze gingen op spokenjacht.
Het was liefde om de mannen Gods te beschermen, maar hoe zit dat nu met waarheid en leugen? Beloont God de leugen, door de hoer Rachab te sparen en haar zelfs een plaats te geven in het geslachtsregister van de Here Jezus? (Matt.1:5)
Ik denk het volgende, het is Zijn genade die de leugen vergeeft en de overweldigende goedheid van God die de liefde beloont.
Geloof, hoop en liefde, deze drie, maar het meeste van deze is de liefde.(1Kor.13:13). Dat is de Goddelijke orde van prioriteiten, genade gaat boven de zonde uit.

Matt.16:22-23 Eerste aankondiging van het lijden.
Petrus nam Jezus terzijde en begon Hem te bestraffen, zeggende: Dat verhoede God, Here, dat zal U geenszins overkomen! Maar Jezus keerde zich om en zei tegen Petrus: Ga weg achter Mij satan; gij zijt Mij een aanstoot, want gij zijt niet bedacht op de dingen Gods, maar op die der mensen.

De boze is niet verlegen om over onze toekomst te praten. Zoals God zijn plan bekend maakt, doet de boze dat ook graag en veelvuldig. Of het nu in onze gedachten is of met uitgesproken suggesties maakt voor hem niet uit, maar hij wil onze toekomst maar al te graag invullen. Bijvoorbeeld door controle : “zus of zo mag beslist niet gebeuren”. Of voorspellend “het zal vast zus en zo gaan verlopen”, of fatalistisch “zal je zien dat…..”.
Waar God zegt je geen zorgen voor morgen te maken, is de boze voortdurend bezig de toekomst met zorg te vullen. Wat hij zegt klinkt soms heel logisch en komt door mensen waar we van houden, zoals Petrus waar Jezus van houdt.
Maar Jezus verteld de boze met Zijn aankondiging over het lijden, dat hij verslagen gaat worden en de boze roept direct :”God verhoede het!”.
Het heeft wel iets weg van een scene uit een actiefilm waarin de held tegen de schurk zegt: Ik ga jou gevangenen bevrijden, alle terrorisme waarmee je hebt geheerst keer ik om en daarna vermorzel ik je kop”, en vervolgens doet de Held dat, zonder dat de schurk het kan tegenhouden. Yes!
Gaaf hé, de beste “film” die er ooit is gemaakt.

Spr.18:21 Dood en leven zijn in de macht van de tong

Ik wil graag zo bidden dat leven ontstaat, groeit en bloeit; en zo dat dood wordt terug gedrongen en duisternis wordt uitgebannen. Spreuken is één van de vele teksten die ons verteld dat het in onze macht ligt om dat te doen en proclamatie is daar een prachtig instrument voor.
Hoe kom je aan dat soort proclamaties waarvan je het gevoel hebt ‘dit raakt precies de spijker op de kop’, hier zit kracht in. Je leert van elkaar door samen te bidden en de heilige Geest leidt. De heilige Geest doet soms teksten “oplichten” in het woord van God, woorden van kracht.
Hier volgen een paar proclamaties die ik graag gebruik. Helaas zijn ze in het Engels, maar ik kies ervoor om ze niet te vertalen, zodat er door gebrekkige vertaling misschien kracht van verloren gaat.

May the name from the God of Jakob protect you.
May He send you help from the sanctuary and support you from Sion.
May He give you your heart’s desires and make all your plans succeed.
May the Lord grant you all your requests.
As for all who plans against you: Arise Lord and scattered the enemies.
May those who hate you, flee before the Lord you Protector.
Lord swiftly thwart their counsel of our enemies and frustrate their plans.
And may He who makes peace in His high places make peace for you, on earth as it is in heaven.

Dansen staat in ons dagelijkse leven nu niet bijzonder hoog aangeschreven. Het is prettig om te doen, maar voor de meeste van ons brengt het geen brood op de plank, je kunt het rustig een dagje overslaan, er is geen bijzondere noodzaak om het te moeten doen. Je krijgt er geen honger of dorst van als je jou beurt een keertje overslaat. Toch?
Maar God kijkt er anders naar.
2 Sam.6:14 En David danste uit alle macht voor het aangezicht des Heren.
God ziet het, Hij vindt het vermeldenswaardig, omdat het kostbaar is in Zijn ogen. Maar het gaat nog verder, niet alleen vindt Hij het zo mooi dat Hij het in Zijn woord laat opschrijven dat David dit voor Hem deed, Hij stelde ook gevolgen voor hen die het veroordeelde. Mikal, de dochter van Saul sprak er laatdunkend over v20 Wat een eer heeft de koning van Israël zich thans verworven, dat hij zich ontbloot heeft ten aanschouwen van zijn slavinnen en dienaren, zoals een lichtzinnig man zich schaamteloos ontbloot!  Tja, dansen in een statiegewaad gaat nu eenmaal moeilijk, dus die had David afgelegd om te kunnen dansen. En dan staat er over Mikal nog maar één zin geschreven v23 Mikal nu, de dochter van Saul, bleef kinderloos tot de dag van haar dood toe.
Dat was een grote straf. Niet alleen in haar persoonlijk leven verloor ze daarmee grote zegen, ook zou de Verlosser niet door haar worden geboren, zij had geen deel aan het grote verlossingsplan van God.
Dus wat denk jij dat de waarde van een dans is, als je danst voor God?

 Fil.2:5 Laat die gezindheid ook bij u zijn die ook in Christus Jezus was, die het niet tot roof heeft geacht Zichzelf te ontledigen en de gestalte van een dienstknecht heeft aangenomen.

Ik parafraseer deze tekst om de lange volzin die Paulus hier maakt iets overzichtelijker te maken. Maar het komt hier op neer:
De Zoon van God – die Koning is…Laat die wetenschap even bezinken….want dat gaf Hem het recht om alles te vragen van ons. “Doe dit, ga daar, los dit probleem voor Mij op, troost Mij, voedt Mij, verdedig Mij”……..Die Koning kwam bij ons, zonder iets voor zichzelf te vragen, maar alles aan ons te geven en ons te dienen.
Paulus bidt, wenst, geeft ons opdracht om met dezelfde gezindheid in deze wereld te zijn.

Het is niet zo dat Jezus nooit iets voor zichzelf vroeg,  nooit over komende moeilijkheden sprak, of zijn emoties niet liet zien. Maar Hij deed het altijd met het oog op het welzijn van de persoon met wie Hij sprak.
Bijvoorbeeld: Matt.17:22 De Zoon des mensen! Zal overgeleverd worden in de handen van mensen en zij zullen Hem ter dood brengen en ten 3^de dagen zal Hij opgewekt worden”. Jezus vraagt niet om aandacht of om hen dit probleem te laten oplossen of om “samen te huilen in het engebos”( voor wie dit nog kan herinneren uit de Fabeltjeskrant). Maar om hun welzijn, dat ze niet ontsteld zullen zijn, in verwarring raken en hun geloof verliezen.
v.b Getsemane: v40 Waren jullie zo weinig bij machte één uur met Mij te waken? Waakt en bidt, dat je niet in verzoeking komt; de geest is gewillig maar het vlees is zwak. Dit is geen klacht om de discipelen in Zijn eigen leed te betrekken, maar veel meer nog bezorgdheid over het feit dat ze zich niet voorbereiden op de dingen die komen gaan.
v.b : “genezing op de shabbat” Marc.3:4 Nadat Hij hen, zeer bedroefd over de verharding van hun hart, met toorn had aangezien, zei Hij tot de mens: strek uw hand uit! Er staat niet dat Hij daarna de bezoekers van de synagoge nog even flink voor ogen schetst wat hun houding met Hem doet. Hij heeft Zijn emoties laten zien, verdriet en woede geuit, maar gebruikt deze emoties niet om andere ermee te manipuleren en de situatie te veranderen.

Menselijk gezien wenden we allemaal dit soort situaties aan om zelf iets te ontvangen, om mensen in onze noden te laten voorzien, om medestanders te vinden en steun te ontvangen.
Zijn we er dan niet om elkaar te helpen? Ja wel, maar we zijn ook gemaakt om te dienen. De uitdaging is om de balans tussen die twee uiterste te bewandelen.
En wat onze noden betreft, besef dit: Mensen kunnen helpen, maar alleen God is onbeperkt in Zijn mogelijkheden om ons volledig te helpen, te steunen en te begrijpen.
Uit je emoties, maar manipuleer er niet mee, “wees toornig maar zondig niet” (Ps.4:5),.
Vraag vrijmoedig, maar vestig je verwachting op God en wees van Hem afhankelijk, Joh15:7 indien je in Mij blijft en Mijn woorden blijven in u, vraag dan wat je maar wil en het zal je geworden.

 

Gen.1:27 God schiep de mens naar Zijn beeld, naar Gods beeld schiep hij hen.

God is geweldig, Hij is barmhartig, genadig, goed, lankmoedig en trouw Ex.34:6-7. In dat licht is het vreemd als wij onszelf zien als kleine zielige zondaren, fout en onvolmaakt. Het klopt wel dat wij zondigen maar dat is niet onze identiteit. Het is wat we doen.
Ja, ten gevolge van de zondeval doen we dingen die niet door de beugel kunnen en we zijn volledig afhankelijk van de genade die ons door Jezus Christus is gegeven. Maar die gave heeft betrekking op wat we doen. De openbaring van Christus bracht heiliging.
Onze echte identiteit, die in Efeziërs 4:24 de nieuwe mens wordt genoemd, is naar God geschapen.  De Griekse grondvertaling zegt: “de nieuwe man in overeenstemming naar God geschapen in rechtvaardigheid en heiligheid en waarheid”. Dat is onze identiteit, dat is wie wij zijn. Onze identiteit wordt beschreven naar Goddelijke eigenschappen, naar de openbaring van Gods naam in Ex.34. Dat is wie God is en dat is wie wij zijn. Om onze ware identiteit te leren kennen, moeten we naar God kijken, naar Zijn beeld zijn wij. We zijn geweldig want God is geweldig en we zijn geschapen om geweldige dingen te doen.
Ef.4:22 en wat uw vroegere wandel betreft, dat je de de oude mens aflegt die ten verderve gaat. De oude mens wordt beschreven met “wandel”, In de grondvertaling staat hier het woord “anastrephó” wat vertaald kan worden met “gedrag” of “manier van leven”. Het spreek over wat we doen, en wat we hebben gedaan.
Het is de boze die ons dat maar al te graag steeds voor ogen stelt, wat we hebben gedaan en daar bovenop geeft hij schaamte, over wat we hebben gedaan. Schaamte zegt namelijk, “dit is wat je hebt gedaan, jij bent een……”, en dat is de leugen. Je bent niet wat je hebt gedaan. Hetgeen je hebt gedaan wordt schoongewassen door het bloed van Jezus Christus, maar wie je bent is en blijft een zoon of dochter naar Zijn beeld en Zijn gelijkenis.
Het wordt tijd dat we stoppen onze identiteit af te meten aan wat we doen.
Het wordt tijd dat we onze identiteit gaan afmeten aan het beeld van God.

Gebed: Heer vergeef ons dat we onze identiteit zien naar het verkeerde beeld. Was ons schoon en vernieuw ons denken en ons zien, zodat we naar waarheid onze identiteit zullen kennen, in Jezus naam.