Geen geest om te vrezen (2)

bron: http://www.metaalmagazine.nl

Een angst die iedereen die een burn-out heeft gehad kent, is de angst die een situatie oproept wanneer er meer van je gevraagd wordt, als dat je op dat moment aan energie op kan brengen. Het steekt de kop op wanneer je moe bent of een griepje onder de leden hebt, maar ondertussen moeten er ook dingen gedaan worden. Of wanneer iemand een veeleisende dringende hulpvraag bij jou neerlegt, die veel tijd opslokt.
Je wordt overvraagt en onmiddellijk antwoord de emotie van angst: “Dit kan ik niet, oh help!”. Voordat we het in de gaten hebben raast de stress door ons lijf en vervallen we in allerlei overlevingsmechanisme. Dit zijn de emoties die vernieuwing nodig hebben, zoals ik in het vorige stuk aanhaalde. Maar de manier waarop we naar de situatie kijken is ook bepalend.
Zelf heb ik daar 2 helpende gedachten voor gevonden. Ten 1ste: Dit is een nieuwe situatie. Het gaat om andere mensen, andere vragen en ik kan de situatie beter hanteren als de vorige keer, want ik heb meer geleerd.
De 2de gedachte is misschien nog sterker. Ik ben helemaal niet gemaakt om alles te kunnen, om op elke hulpvraag een antwoord te hebben en alles op te lossen. Paulus zei “als ik zwak ben, ben ik machtig”, 2 Cor.12:10. We zijn namelijk gemaakt om uit Jezus te putten. We zijn niet bedoelt om sterk te zijn van onszelf, maar om sterk te zijn in Zijn kracht. En dan zal het ons aan niets ontbreken.
1 Cor.1:5 In elk opzicht zijn wij rijk geworden in Hem: in alle woord en alle kennis,–, 7. Zodat je ten aanzien van geen enkele genadegave te kort komt.
In dat opzicht mogen we lijken op de bionische man met een exoskelet, die ons in staat stelt prestaties te leveren, waar we op een natuurlijke manier niet toe in staat zijn. Machtig in Zijn kracht.

Geen geest om opnieuw te vrezen.

Rom.8:15 “Je hebt niet ontvangen een geest van slavernij om opnieuw te vrezen”.
Het is vaak de angst zelf die ons tot slaaf maakt, omdat het in ons binnenste voelt als hetgeen de waarheid is.
Een voorbeeld, ik heb nog wel eens last van hoogtevrees. Op het moment dat ik in een diepte kijk, krijg ik in mijn hele lichaam het gevoel dat ik val. Al mijn spieren spannen, ik meen mijn evenwicht te verliezen en als ik mijn ademhaling niet onder controle hou sta ik naar lucht te happen als een bejaarde jogger. Die reactie komt al tot stand voordat ik heb kunnen denken, de emotie reageert 1st.
Maar dat wil nog niet zeggen dat die emotionele reactie, de echte waarheid is. Het mag voor mij voelen alsof ik dood ga vallen, maar de kans dat dit gebeurt vanaf een keukentrapje is niet zo heel erg realistisch.
Sommige emoties werken precies hetzelfde. Je kan zo bang zijn voor afwijzing of om buitengesloten te worden, er niet bij te horen, dat je jezelf (soms onbewust) in allerlei bochten wringt om dat maar niet te laten gebeuren. Je doet bijvoorbeeld je uiterste best om emotioneel bij iemand aan te sluiten, te bevestigen dat jullie dezelfde mening hebben. Soms gaat het zo ver dat mensen delen van het gedrag van de ander gaan kopiëren. De angst om niet leuk gevonden te worden maakt je slaaf van je angst en uiteindelijk ook van mensen. De onderliggende overtuiging kan zijn, dat je van mening bent dat je niet in staat bent om de pijn van afwijzing te verdragen. Maar voordat je dit hebt kunnen bedenken heb je uit emotie al zo gereageerd.

Wat we nodig hebben is niet alleen vernieuwing van ons denken, om realistischer naar de situatie te kunnen kijken, maar vooral vernieuwing in onze emoties. Paulus zegt hier dat God ons geen geest van angst en slavernij geeft, maar de Geest van het zoonschap. De heilige Geest die vol liefde van de Vader is, liefde die elke vrees uitdrijft.
De geest van het zoonschap gaat over onze ware identiteit, kinderen van een grote God, een liefdevolle Vader, volkome vrijgekocht.
Gebed: Heer vergeef me de leugens die in mijn emoties werkzaam zijn. Geef me meer van Uw geest en drijf alle vrees uit, in Jezus naam.

onderwijs in de praktijk

Wat is het beste onderwijs wat je ooit hebt gehad, de les waarvan je zegt “dat is me altijd bij gebleven”?
Het zou me niet verbazen als je nu denkt aan lessen die werden ondersteunt met beelden, geluiden, praktische oefeningen en getuigenissen. Zo zal ik nooit meer de Disney film van “the lion king” kunnen zien, zonder het onderwijs van misschien wel 15 jaar geleden te herinneren. Het onderwijs ging over identiteit en hoe de boze je kan laten geloven dat je niets bent, terwijl God je gezegd heeft dat je een koningskind bent.
Ik kan me mijn 1ste les over voorbede voor de geest halen, omdat ik de opdracht had gekregen om een teambuildingsopdracht te observeren. Door waar te nemen, te interpreteren en verslag uitbrengen naar de groep, maakte het een diepere indruk.
Maar als je me vraagt wat ik bij wiskunde heb geleerd, kan ik me maar weinig herinneren hoewel ik heel wat meer uren in die klas heb doorgebracht, als dat die ene observatie ooit aan tijd in beslag heeft genomen. Binnen mijn vakgebied heeft wiskunde nauwelijks toepassing, het leeft niet voor me en daardoor vergeet ik het.
Zo gaat het ook met de vele preken die we horen of de Christelijke boeken die we lezen, als we het niet toepassen, zal het niet gaan leven. Dan zijn het mooie woorden, die op maandag vervagen en op vrijdag uit onze herinnering zijn. Tenzij we het gaan uitvoeren!
Jezus zijn langste onderwijs was de bergrede, daarna daalde Hij de berg af en werd benadert door een melaatse die Hem om genezing vroeg. Direct maakte Hij zichtbaar wat Hij had onderwezen over het koninkrijk Gods. Hij genas de man, daarna herstelde hij de slaaf van de hoofdman, een romeinse ‘vijand’. En Hij genas de schoonmoeder van Petrus.
Dus als je zondag misschien een preek hebt geluisterd of een boek aan het lezen bent, of op welke andere manier je maar onderwijs hebt ontvangen, vraag jezelf dan eens af: “Wat ga ik ermee doen? Hoe ga ik dit praktisch maken en uitleven?”.
Want theorie zonder praktijk zakt weg als los zand. Zonde van onze tijd die we eraan gespendeerd hebben, toch?

Wet van liefde

Joh.8  de Schriftgeleerden en de Farizeeën brachten een vrouw bij Hem die op overspel betrapt was.
In de wet nu heeft Mozes ons geboden zulke vrouwen te stenigen; U dan, wat zegt U? Maar Jezus bukte en schreef met de vinger in de aarde.

Het was nota bene Zijn eigen wet, Zijn eigen regels die deze vrouw tot de dood veroordeelden!
Deze vrouw had het fout gedaan, iedereen kon het zien en iedereen was het erover eens dat ze dood moest. Voor Jezus stond ze min of meer volkomen naakt, er was niets dat Hij niet wist van haar.
Wanneer het ons gebeurt, dat we helemaal fout zitten en weten dat iedereen ons erom zal veroordelen, proberen we het te verstoppen. Als niemand het weet kunnen ze je ook niet afwijzen, zo is het toch?
Jezus heeft niet alleen de macht om haar af te wijzen voor dit ene leven, maar om haar voor eeuwig te veroordelen.
Zou de Heer van hemel en aarde zich niet aan Zijn eigen woord houden?
Maar het laatste wat Hij wil is onze dood. Hij kwam juist omdat Hij van ons houdt.
Dus zweeg Hij en schreef in het zand. Hij weigerde één woord van oordeel uit te spreken.
Ik ben zo benieuwd wat Hij schreef. Schreef Hij hartjes in het zand, of de wet met een streep erdoor? Op dit punt in de tijd werd voor haar de dood herschreven. De letter van de wet, werd over-schreven, door Zijn liefde.
“Een nieuw gebod geef ik jullie, dat jullie elkaar liefhebben zoals Ik jullie heb liefgehad”, Joh.13:34 en Hij bracht het in de praktijk, door geen enkele aanklacht te uiten, het oordeel van de menigte af te wenden en genade te schenken.
Nu wij nog.
Hij veroordeelt jou niet. Durf jij jezelf lief te hebben ondanks je fouten?
Durf jij het aan om een ander lief te hebben ondanks zijn fouten?

Jezus opstanding in ons verstand

Luc.24:36 en terwijl zij hierover spraken, stond Hijzelf in hun midden; en ze werden ontzet en verschrikt want ze dachten een geest te zien.42-44 Ze reikten Hem een stuk van een gebakken vis aan, Hij nam het en at het voor hun ogen. Toen  zei Hij tegen hun: dit zijn de woorden die Ik tegen u zei, toen Ik nog bij u was; dat alles wat over Mij geschreven staat in de wet van Mozes en de profeten en de psalmen moet vervuld worden.
45 Toen opende Hij hun verstand, zodat zij de schriften begrepen.

Wacht even,…ze hebben Hem op gruwelijke wijze zien sterven, Hij verschijnt door de muur heen in hun midden, toch kunnen ze Hem aanraken, en eet hij samen met hun?!??
Je zou verwachten dat zo een mysterie slechts door de heilige Geest kon worden ontsloten, dat het geestelijke door de Geest kan worden verstaan. Maar dat is niet wat Lucas zegt: “Hij opende hun verstand“.
Tot dat moment hadden ze Mozes, de Psalmen en de profeten gelezen met menselijke ogen, vol beelden, gedachten en interpretaties binnen de mogelijkheden van het menselijke. Naar menselijke kennis en verstand.
Maar Gods woord is breder en hoger als dat wij kunnen bedenken. Het is niet enkel geldig voor de tijd waarin het gesproken is, maar ook voor het verleden en voor de toekomende tijd.
Gods woord is werkzaam in ons persoonlijke leven en wereldwijd actief.
Gods woord is zowel geestelijk scheppend als stoffelijk scheppend.
Een eenzijdige uitleg is veel te smal.
Jezus doet goddelijk licht op de schrift vallen, waardoor er geen onmogelijkheden meer bestaan.
Voor Hem zijn er geen dichte deuren, geen onoplosbare problemen en geen onmogelijke mensen.
Alles is mogelijk voor onze Scheper, de Heer en Koning van ons sterfelijke lichaam en deze aarde.
Gebed: Heer open alstublieft mijn verstand, zodat ik het mag gaan begrijpen en mag gaan denken naar Uw maatstaf.

Geloof voor het onmogelijke

Je kan het je haast niet voorstellen dat iemand, die je op een gruwelijke wijze hebt zien sterven, levend en wel voor je neus staat en een gesprek met je begint.
Thomas kon het ook niet geloven. “Als ik Zijn handen niet zie, het teken van de nagels en mijn vingers niet steek in de plaats waar die nagels door Zijn handen zijn geslagen en mijn hand niet in Zijn zij steek, dan zal ik het niet geloven”, zei hij toen men hem vertelde dat Jezus was opgestaan (Joh.20:25). Dat bewijs kreeg hij.
Zoiets gaat alle wetenschap en alle logisch verstand te boven. Ons hoofd zegt “dat kan niet”, zoals ons hoofd dat bij wel meer dingen zegt. Er zijn talloze zaken die we automatisch aanmerken als onmogelijk, omdat we weten dat het onmogelijk is. Het is zo voor de hand liggend om tegen een situatie aan te kijken met het idee dat het niet zo snel zal veranderen, want logischerwijs ligt die positieve verandering niet in de lijn van de verwachting. Het is niet redelijk.
Maar bij God zijn alle dingen mogelijk.
En dan mogen we kiezen waar we geloof aan willen hechten: ons eigen negatieve verwachtingspatroon? Of het ‘onmogelijke’ wat God in Zijn kracht ermee wil doen?
-Het negatieve scenario wat in de lijn van je verwachting ligt is niet verkeerd of fout, maar het volgt de wetten van de aarde, natuurwetten, ratio en wetenschap die God ook gegeven heeft.
Gods ‘onmogelijkheden’ volgen de wetten van het Koninkrijk Gods.
-Het negatieve scenario maakt me niet gelukkig en het helpt met niet om geloof, kracht en leven over de situatie uit te spreken.
Gods mogelijkheden geven me hoop en een uitgangspunt van waaruit ik kan bidden.
“Zalig zij die niet gezien hebben en toch geloven”, zei Jezus ten aanzien van Thomas zijn dillema en tegen ons allemaal, Joh.20:29.
Het is misschien niet rationeel, maar ik denk dat ik wel weet welke visie ik liever heb, waar ik blij van wordt.
Gebed: Heer wilt U mijn automatische aannames ontmaskeren en mij leren denken te kijken door Uw ogen naar elke situatie.

Heiliging na Pasen

2 Kron.31:1 Toen dit alles geëindigd was, trokken al de Israëlieten, die zich daar bevonden, uit naar de steden van Juda, verbrijzelden de gewijde stenen, hieuwen de gewijde palen om en vernietigden grondig de hoogte en de altaren van Juda en Benjamin en in Efraïm en Manasse. Daarna keerden al de Israëlieten naar hun steden terug, ieder naar zijn eigen bezittingen.

Dit gebeurd direct na de viering van het Pesach feest.
Vooraf heiligden de priesters zich om niet ‘vuil’ voor Gods troon te verschijnen.
Vervolgens brengen ze offers voor zichzelf en het volk om hun schuld af te wassen en het volk te heiligen.
En het volk draagt die heiliging in het gehele land uit.

Het gehele Pesachfeest en de boodschap van Pasen volgt diezelfde lijn:
“heilig je, zet jezelf apart voor God.
God was je schuld weg en heiligt jou, Hij zet jou apart voor Zijn Koninkrijk.
Doe vervolgens alles in jou leefomgeving weg wat verontreinigt, zodat de omgeving Gods eer en glorie kan weerspiegelen”.
Geen compromissen. Wat goed is, mag goed genoemd worden en wat fout is, is echt fout. Niet een beetje fout, of niet zo heel ernstig, nee: het leidt tot de dood en niet tot leven. Dus het moet weg, helemaal.
We hebben leven terug gekregen door het bloed van Jezus Christus, laat dat niet tevergeefs zijn. Hij heeft een hoge prijs betaald voor onze vrijheid, om ons helemaal te doen leven. In elk aspect van ons leven mag Zijn Leven opstaan in kracht. Dat is onze bestemming, daar ben je voor gemaakt. Gen.1:28 Weest vruchtbaar en wordt talrijk; vervuld de aarde en onderwerpt haar, heerst over…”. Dat is leven in overvloed en alles wat niet tot leven leidt brengt ons niet in onze bestemming. Als je meer van God wil in je leven doe je dat misschien wel het snelste door ruimte te maken, opruimen dus!
Gebed: Heer laat mij zien waar U niet blij van wordt in mijn leven. Leidt mij in Uw kracht om ermee af te rekenen en het weg te doen. Laat Uw Leven de plaats innemen in de plaats van wat dood brengt.

Pasen

bron: oneillartgallery.com

In het O.T wordt de verlossing van Jezus Christus voor-verteld in het Pascha. Niet alleen vallen de feesten van het Pascha en het Pasen samen, de vergelijkingen zijn overvloedig.
-De Israëlieten krijgen bij de 10de plaag de opdracht een lam te slachten en het bloed aan de deurpost te strijken (Ex.11, 12). Ieder bij wie het bloed aan de deurpost is daar gaat de dood van God aan voorbij.
Zo heeft in het N.T het bloed van Jezus de straf die we hebben verdient voor onze zonden, afgewend.
-Het volk van God trekt uit Egypte naar het land dat God hen belooft heeft.
Het offer van Jezus roept ons uit onze oude natuur Naar een leven in het Koninkrijk Gods.
-Als de kinderen Gods uit Egypte trekken krijgen ze zilver en goud mee, waar ze Gods tabernakel mee bouwen.
God geeft ons in Jezus christus gaven, talenten en vruchten van de heilige Geest om te bouwen tot Zijn eer en glorie.
Zo zijn er nog veel meer paralellen te trekken tussen de voorafspiegeling en de vervulling in Christus.

Het verhaal van het Pascha onder koning Hizkia voegt daar nog een aantal dimensies aan toe.
In 2 Kron.30 wordt verteld dat na een lange tijd waarin het Pascha niet gevierd is, koning Hizkia besluit Gods inzettingen in Israël te herstellen en het Pascha te willen vieren. Maar de priesters hadden zich niet geheiligd en konden de handelingen die waren voorgeschreven niet uitvoeren. Hizkia wil er niet een jaar wachten totdat ze er klaar voor zijn, het Pascha moet er zo snel mogelijk komen. ‘Toen gingen ze Jeruzalem door, verwijderde alle afgodsaltaren en wierpen het in de beek Kidron. En Jechizkia bad voor het volk en de priesters die niet klaar waren voor het feest’. 2 Kron.30:19 “De Here die goed is, doe verzoening over ieder die zijn hart erop gericht heeft God, de Here, de God zijner vaderen te zoeken- En de Heer verhoorde Jechizkia en genas het volk“.
Zoals Jehizkia pleite voor het volk, zo pleit Jezus voor ons met onuitsprekelijke verzuchtingen aan de rechterhand van de Vader.
Het gaat er niet zo zeer om of wij er klaar voor zijn, het gaat om een hart dat gericht is op God.

Zeven dagen vierden de Israëlieten feest, met grote vreugde, staat er benadrukt en daarna was het feest volgens het voorschrift volbracht; de offers waren gebracht, het volk was vrij.
V.23 ‘toen kwam de hele gemeente overeen nog een week feest te vieren’. Als een heenwijzing naar de laatste jaarweek, het einde der tijden waar Daniel over spreekt, mogen wij dagelijks vieren wat Jezus voor ons heeft gedaan. En dan staat er nogmaals 30:25,30 “Ze verheugden zich. Er was grote vreugde,- 27,- en hun gebed kwam tot in Zijn heilige woning, tot in de hemel”.
Je hart richten op God en je verheugen over wat Jezus voor je heeft gedaan is een keuze. Je bent er misschien niet echt klaar voor om het feest te vieren, maar de keuze kan je wel maken. De keuze om je geheel op God te richten, je te verblijden met grote vreugde, reikt tot God in de hemel. Dat raakt het hart van God.

Gezegende Pasen.

Je prioriteitenlijst

Luc.9:22 Indien iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelf en neme dagelijks zijn kruis op en volge Mij.

Je kan geen goede relatie hebben of beste vrienden met iemand zijn, wanneer je alleen in de relatie bent voor je eigen noden en behoeftes. Als dit gebeurt tussen 2 mensen stopt de relatie vroeg of laat. Het wederzijdse respect en de waardering voor elkaar als persoon ontbreekt, doordat 1 van de 2 zichzelf op de 1ste plaats stelt. Die persoon zet zijn behoeften op de troon in plaats van de relatie.
In relatie met God ligt dat gevaar nog wel eens op de loer. God kan en wil ons zoveel geven; Hij is een goede Vader; Hij heeft alle macht, niets is voor Hem onmogelijk. En onze problemen zijn soms ook heel dringend en reëel aanwezig. Dan kan het gebeuren dat we soms meer oog voor onszelf hebben als voor God.
Toch zegt God ‘zoek 1ste het koninkrijk van God en alle andere dingen zullen je gegeven worden’.
Laat het verschil in vermogen ons alsjeblieft niet maken tot slechte relatiepartners. Zet de relatie op de 1ste plaats.
Zet Gods belangen als 1ste op je prioriteitenlijstje en Hij zet jou op Zijn prioriteitenlijst.
Vraag Hem wat Hem bezig houd, waar staat Zijn hart van in brand en waar kunnen wij Hem blij mee maken? Wordt stil om te luisteren.
En geef Hem af en toe jou knipoog, die twinkeling van liefde.
Gebed: Heer het spijt me dat in soms bezig ben met navelstaren, vergeef me mijn egoïsme. Maak mij een goede dochter en vriend. Spreek Heer, ik wil luisteren.

Meer dan 5 broden en 2 vissen

Luc.9:10-17 Het werd avond en nog steeds waren er heel veel mensen bij Jezus en de discipelen. Die mensen moesten toch een keer eten en slapen, logisch dat de discipelen zeiden: ”Laat die mensen gaan, want hier vinden ze geen eten”. Een logische menselijk meelevende oplossing en vaak is daar niets mis mee. Jezus deed immers niet 3 keer per dag bij elke maaltijd een wonder.
Maar dan zegt Jezus tegen ze :”Geven jullie ze te eten”.
Een onmogelijke vraag, terwijl Jezus prima weet tot welke grenzen hun menselijk vermogen reikt. Hij stelt de vraag niet om ze te confronteren met hun menselijk onvermogen, maar om ze te doen binnenkomen in het vermogen van het Koninkrijk Gods, waar Hij al de hele dag over spreekt.  Hett gaat niet enkel om woorden, het gaat om daden en krachten.
Als God iets onmogelijks van ons vraagt (en dat doet Hij voortdurend!) doet Hij dit om ons Zijn vermogen beschikbaar te stellen. Dat betreft niet alleen de vragen die voorbij ons menselijk kunnen gaan, maar ook vragen die voorbij ons persoonlijk vermogen reiken. Hij roept ons voor taken die wij enkel kunnen uitvoeren in Zijn kracht. Niet om ons te belasten boven ons vermogen, maar om Zijn Goddelijke kracht in ons leven vrij te zetten volgens Koninkrijk principes.
Gebed: Heer vergeef me wat ik heb geprobeerd uit eigen vermogen te doen. Wees alstublieft mijn Voorziener, zodat ik kan geven van Uw overvloed.