Wat is het beste onderwijs wat je ooit hebt gehad, de les waarvan je zegt “dat is me altijd bij gebleven”?
Het zou me niet verbazen als je nu denkt aan lessen die werden ondersteunt met beelden, geluiden, praktische oefeningen en getuigenissen. Zo zal ik nooit meer de Disney film van “the lion king” kunnen zien, zonder het onderwijs van misschien wel 15 jaar geleden te herinneren. Het onderwijs ging over identiteit en hoe de boze je kan laten geloven dat je niets bent, terwijl God je gezegd heeft dat je een koningskind bent.
Ik kan me mijn 1ste les over voorbede voor de geest halen, omdat ik de opdracht had gekregen om een teambuildingsopdracht te observeren. Door waar te nemen, te interpreteren en verslag uitbrengen naar de groep, maakte het een diepere indruk.
Maar als je me vraagt wat ik bij wiskunde heb geleerd, kan ik me maar weinig herinneren hoewel ik heel wat meer uren in die klas heb doorgebracht, als dat die ene observatie ooit aan tijd in beslag heeft genomen. Binnen mijn vakgebied heeft wiskunde nauwelijks toepassing, het leeft niet voor me en daardoor vergeet ik het.
Zo gaat het ook met de vele preken die we horen of de Christelijke boeken die we lezen, als we het niet toepassen, zal het niet gaan leven. Dan zijn het mooie woorden, die op maandag vervagen en op vrijdag uit onze herinnering zijn. Tenzij we het gaan uitvoeren!
Jezus zijn langste onderwijs was de bergrede, daarna daalde Hij de berg af en werd benadert door een melaatse die Hem om genezing vroeg. Direct maakte Hij zichtbaar wat Hij had onderwezen over het koninkrijk Gods. Hij genas de man, daarna herstelde hij de slaaf van de hoofdman, een romeinse ‘vijand’. En Hij genas de schoonmoeder van Petrus.
Dus als je zondag misschien een preek hebt geluisterd of een boek aan het lezen bent, of op welke andere manier je maar onderwijs hebt ontvangen, vraag jezelf dan eens af: “Wat ga ik ermee doen? Hoe ga ik dit praktisch maken en uitleven?”.
Want theorie zonder praktijk zakt weg als los zand. Zonde van onze tijd die we eraan gespendeerd hebben, toch?