Maand: september 2017

Als gastschrijver op deze site, ben ik vereerd dat ik de schrijver van deze site ken, sinds een aantal maanden mag ik een deel zijn van haar leven en invloed hebben in haar leven. Dat is gewoon geweldig!  Op dit moment is Nicolette hoog in de bergen in Peru, en het laatste nieuws is dat ze bergen van boven de 4000 meter heeft bedwongen, en ik kan alleen maar uitzien naar de foto´s en de verhalen. Maar het meest belangrijke is toch dat ze veilig thuiskomt en dat ik haar weer in mijn armen mag sluiten. Dit verlangen is zo groot dat ik eigenlijk niet kan wachten. Het kost veel moeite om vast  te houden aan het feit dat iemand er voor je is en van je houdt als je die persoon niet ervaart of ontmoet in je leven. Dat kost inspanning. Zaterdag ga ik haar afhalen van Schiphol en ik zal alles doen om daar op tijd te staan. Zo is het ook met Jezus. We verlangen ernaar om in Zijn nabijheid te zijn en Hem te ervaren, maar soms lijkt Hij wel ver weg, of is Hij ver weg in onze beleving of in onze omstandigheden. Dan mag je weten dat Hij er is en dat Hij net zo naar jou verlangt als jij naar Hem. We mogen vasthouden aan het feit dat Hij er is, en dat Zijn Heilige Geest ons zal leiden. Heilige Geest verwijst altijd naar Jezus!                         Soms zijn er momenten in je leven dat er geen `contact` mogelijk is, je voelt je dan eenzaam en misschien wel verlaten. toch is daar de hoop, de verwachting en het verlangen om dat contact weer te hebben, te ervaren en te voelen. Er is een diepe liefde ontwikkeld in je leven voor de belangrijkste persoon in dit leven. Bij mij is dat Jezus. Het is letterlijk zo dat door Hem, en in Hem, alles mogelijk is. Hij zal ons nooit verlaten en altijd van ons houden. Als je die liefde gaat ervaren en er naar op zoek gaat door tijd met Hem door te brengen, dan leert Hij je vasthouden in moeilijke situaties en leert Hij je om te blijven verlangen naar meer van Hem. Hij heeft zelf beloofd dat Hij je nooit zal verlaten. Wat is dat heerlijk om te weten. Hij kent de verlangens van jouw hart en Hij zal er alles aan doen om die verlangens uit te laten komen. Wat die verlangens dan ook zijn mogen. Hij houdt van je!

Wim

 

Op het moment dat jullie dit stuk lezen ben ik met een rugzak in het Andesgebergte in Peru, aan het wandelen.
In de christelijke wereld wordt een rugzak in de geestelijke zin vaak gezien als iets negatiefs zoals ervaringen uit het verleden die je belemmeren. Maar in de wandelsport is een goed ingepakte rugzak je redding. Daarmee valt een positieve vergelijking te maken.
In mijn rugzak zit in de 1ste plaats water en voedsel; vergelijk dit met Jezus die levend water geeft en het brood des levens is. Voldoende water onderweg is van essentieel belang om je bestemming te kunnen bereiken. Het voert afvalstoffen af, voorkomt spierproblemen en bestrijd uitputting. Tegelijkertijd is dit vaak het zwaarste wat ik in mijn rugzak heb! 1 1/2l per dag is minimaal, maar hoeveel water is in geestelijk opzicht dagelijks nodig voor ons om gezond te blijven?
Ten 2de zit er kleding in de rugzak. Ik heb meerdere lagen kleding bij me om mijn lichaamstemperatuur te kunnen regelen, vooral onderkoeling is een gevaar. Geestelijk mogen we ook niet koud worden want kou maakt suf en verdoofd, dan maken we verkeerde keuzes en worden onverschillig.
Daarnaast kan enig “gereedschap” handig zijn, een zakmes, touw, plasticzakjes, w.c papier, enz. Van de heilige Geest hebben we ook “gereedschap” gekregen in de vorm van gaven. Sommige daarvan zijn algemeen voor iedereen beschikbaar en andere gave worden persoonlijk aan iemand toegekend. De heilige Geest kwalificeert ons voor het werkterrein waarin wij ons bevinden, Hij rust ons toe, geeft ons tools in onze rugzak die ons helpen op onze reis.
Deze reis heb ik het voorrecht om geleid te worden door een gids. Hij kent de route die wij lopen, waar we moeten rusten, hoe lang we moeten lopen en waar we kunnen slapen. Het is wijs om naar hem te luisteren, want dat garandeert dat we onze tocht tot een goed einde kunnen brengen.

Met deze metafore wens ik iedereen 2 gezegende weken toe, maar in die tijd zal het niet helemaal stil zijn op deze blog, er is namelijk een gastschrijver. Wim van Rijssel zal de komende tijd een aantal gedachten delen en na mijn vakantie zal ik vertellen wat God in die tijd voor mijn heeft gedaan.
groeten,
Nicolet.

Ef.4:1 Als gevangenen in de Heer, vermaan ik u dan te wandelen waardig de roeping waarmee je geroepen bent.

Als iemand die in een onmogelijke positie zit zoals gevangenschap of levensbedreigende ziekte, iets aan je vraagt, krijgt het op één of andere manier meer gewicht. Iemand die op een ziekbed ligt en zelf dingen niet meer kan uitvoeren, begrijpt de waarde van de mogelijkheden die hij verloren heeft.
Paulus schrijft het bovenstaande vanuit de gevangenis. Als gevangene in de Heer beschouwt hij zijn fysieke gevangenschap als een beperkte belemmering. Zijn hart is bij als die mensen die nog niet hebben gehoord en geproefd van Jezus Christus. Paulus kan er wel over schrijven, maar hij kan het niet meer in volle vrijheid zichtbaar maken met nabije vriendschap en liefde.
Daarom zijn aandrang, aan iedereen om de persoon te zijn die God heeft bedoelt en te waardig te wandelen naar je roeping. Om te leven vanuit ‘de nieuwe mens’, 4:22-24, met de eigenschappen die God eraan gegeven heeft. Met nederigheid, zachtmoedigheid, lankmoedigheid, elkander verdragende, v.4:2 vult hij aan. Verberg de prachtige persoon niet die jij bent, maar laat het met waardigheid zien.
In overeenstemming met de woorden van Jezus in Matt.11:29 “neem Mijn juk op u en leert van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart” . Een juk is voor 2 dieren die de ploeg trekken en het is Jezus zelf die de 2de is die naast ons het juk op zich neemt om de ploeg te trekken. Het is niet zwaar om aan andere te geven.
“ik vermaan u”, van Paulus klinkt in die context wat streng, als een opgeheven vinger.
´Een zachtmoedig en nederig hart´ weerspreekt dat. Het is meer een aandringen, uit liefde voor ons en onze naaste.

In het vorige stuk had ik het erover dat de wet van ‘oorzaak en gevolg’ niet opgaat in het Koninkrijk van God, aan de hand van het verhaal van Job.
De regels van logica en gezond verstand zitten diep in ons denken verweven en lijken door de praktijk te worden bevestigt. ‘Oorzaak en gevolg’ is wat we voortdurend voor onze ogen zien gebeuren. We hebben er spreekwoorden over zoals ‘wat je zaait zal je oogsten’, ‘boontje komt om zijn loontje’, ‘goed voorbeeld doet goed volgen’. Van kinds af aan leren we dat de wereld zo in elkaar zit, dus hoe kom je erbij dat dit niet op elk gebied een geldende waarheid is?
De boze bevestigt voortdurend de regels van logica, hij wil geen boodschap hebben aan het Koninkrijk van God. Daarnaast is hij dol op de emotionele gevolgen van de ‘oorzaak en gevolg’ regel. Emotioneel is het namelijk de veroorzaker van schuld, schaamte en trots. Schuld omdat gevolgen naar de betrokkenen wijzen; schaamte omdat negatieve gevolgen zichtbaar zijn en trots als er sprake is van een positieve gevolgen van onze zelf verdiende goedheid.
In die emoties kan de boze woekeren, suggesties en leugens opwerpen. Het brengt scheiding tussen de mens en God en verwijdert hem van het Koninkrijk Gods. Emoties zijn geweldige dienstknechten maar vreselijke bazen.
Maar gelukkig zijn wij hier niet aan overgeleverd :”dank U Heer voor Uw heilige Geest die ons denken vernieuwd”.Wij mogen onszelf voor ogen stellen hoe dingen werken in het Koninkrijk van God, waar een braamstruik kan branden zonder te verteren (Ex.3:2); waar brood elke morgen kan worden opgeraapt (Ex.16:4); waar een stuk hout een ijzeren bijl naar boven doet drijven (2 Kon.6:6); waar 3 mannen met een 4^de in een brandende oven wandelen (Dan.319-29); waar een melaatse wordt genezen (Matt.8:1-4); waar mensen op water kunnen lopen (Matt.14:22-33); en iemand opstaat uit de dood (Joh.11:1-44).
Dit zijn de regels van het Koninkrijk Gods: Zou voor de Heer iets te wonderlijk zijn?
In die wonderbaarlijke mogelijkheden mogen wij gaan denken. We zondigen en zijn door Zijn bloed schoongewassen en heilig. We wandelen in deze wereld, maar het is onze Vader die de uitkomst daarvan bepaald. We kunnen in druk terecht komen, maar we zijn nooit in het nauw; om raad verlegen maar nooit radeloos.
Is dat logisch? Nee! Maar wij zijn overgegaan van het rijk der duisternis naar het Konikrijk van licht en daarin is de wet van logica niet de koning

Job 1:21 De Here heeft gegeven en de Here heeft genomen, de naam des Heren zij geloofd.
In dit alles zondigde Job niet en schreef God niets ongerijmds toe.

Job was een rijk man voordat de catastrofe toesloeg, vroom, oprecht, godvrezend en wijkend van het kwaad. Dat alleen al zou toch een garantie moeten wezen tegen onheil? Tenminste, dat zou je toch verwachten. Er was geen aanleiding waarom hij door vijanden zou worden overvallen, beroofd, door storm en bliksem getroffen, en lichamelijk door ziekte getroffen. Dat alles hem overkomt, in zo een korte tijd?? Die man die moet wel zonde in zijn leven hebben, zou je zo denken.
Vele van ons leven in het aardse gedachtegoed van oorzaak en gevolg; je krijgt wat je verdient. ‘Als je zondigt is dat een open deur voor de vijand en dan krijg je dat. Beleid je je zonde dan krijg je vergeving en dan komt alles weer goed’,  dat is de standaard-theorie ongeveer.
Job zet dat geheel op losse schroeven, lees het nog maar een keer: vroom, oprecht, godvrezend en wijkend van het kwaad.
In het Koninkrijk van God zijn oorzaak en gevolg niet meer met elkaar verbonden.
Op de troon zit God, die goed is en zegent, en zegent en zegent, ver uit boven alles wat we ooit verdienen. Hij zegent ondanks onze zonden. Ondanks onze verkeerde daden hebben we eten op tafel, een bed om in te slapen, kleding om aan te trekken, en dat is meer als dat vele andere mensen in de wereld kunnen zeggen. Maar als Hij 1x Zijn hand terug trekt….’Laten dan de bergen op ons vallen, ga in je schuilkelder’, want dan is het leed onvoorstelbaar. Dan ligt er duisternis op de vloed, de maan wordt als bloed en de sterren vallen van de hemel.
Wij hebben niet minder zonden als de mensen die in Texas door orkaan Harvey alles zijn kwijtgeraakt, toch hebben wij een dak boven ons hoofd. We zijn niet beter als de mensen die in Myanmar door etnische zuiveringen worden uitgemoord en toch zegent God ons met onvoorstelbare vrijheid van leven in ons land. Daarentegen kennen we ook mensen wiens slechtheid zo onomstotelijk vast staat en toch leven ze in weelde!?
Boven dit alles regeert niet de logica van oorzaak en gevolg. Boven dit alles is: God goed en de boze slecht.
Het knapste van Job is dat hij God niets ongerijmds toeschreef. Hij hield God niet verantwoordelijk voor het kwaad. Hij begreep het niet, maar ondanks durfde hij zich vast te houden aan zijn geloof :God is Goed. Wat er ook gebeurd, al heeft hij niets meer over, dan nog is God goed.
Daarmee legt hij voor ons een enorm voorbeeld neer.
Gebed: Heer vergeef me wanneer ik mopper of U verantwoordelijk acht voor zaken waar U niets mee te maken heeft. Was mijn hart schoon, vernieuw mijn denken, want ik kies ervoor om U te prijzen in alle omstandigheden.

Hebr.12:1-2 Laten we met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt. Laat ons oog daarbij gericht zijn op Jezus de Leidsman en voleinder des geloofs.

De laatste maanden heb ik getraind voor een trektocht door de bergen, die ik in september ga maken. Ik heb me verdiept in het doel waarvoor in train. Ik weet welke spieren er heel sterk moeten zijn, hoe hoog we gaan wandelen, welke weerscondities ik kan verwachten en hoe lang die wandeldagen zijn. Ik heb mijn lichaam op de proef gesteld, gewichten in mijn rugzak gestopt, gewerkt aan kracht en duurte sport, maar om nu te zeggen dat dit altijd leuk was…..Nee!
Soms was het zo warm dat het zweet over mijn rug gutste, soms regende het. Spierpijn, blaren, en tegenslag, het hoort er allemaal bij. Het heeft me tijd gekost, andere dingen die ik ook leuk vindt moesten er soms voor wijken. Voedsel wat ik niet zo lekker vind, moest meer en andere dingen die ik erg lekker vind om te eten moesten blijven staan, maar met het doel voor ogen weet ik dat elke druppel inspanning zich terug gaat betalen. Op 4000m zal ik blij zijn dat ik het heb gedaan en waarschijnlijk vinden dat ik nog niet genoeg heb gedaan….

Paulus vergelijkt het christelijke leven met een wedloop. De training op weg naar ons hemels huis staat model voor de wedloop die we nu afleggen. Maar als ik naar mijn training voor mijn fysieke goal kijk, vraag ik me af of ik me met dezelfde intensiteit geef voor een eeuwig goal? Wat mag het kosten, hoeveel wil ik geven? Hoeveel geestelijke spierpijn, blaren en tijd heb ik ervoor over?
Fysiek kan ik de pijn en inspanning leveren omdat ik mijn goal helder voor ogen heb (een tijdelijk doel) een tocht van 16 dagen lopen. Maar hoe helder heb ik mijn hemelse, eeuwige goal voor ogen?
Ik schrijf dit niet om je een schuldgevoel aan te praten, eerder om je uit te dagen, om Jezus scherper voor ogen te gaan stellen.
Ik weet dat als ik straks bovenop mijn berg zal staan, mijn God zal zeggen :”Hi five, girl, you did it!!”. Om met de woorden van een songtekst van Paul Wilbur te spreken “He will shout for joy when you are victorious”, en dat is zo waar! Hij vindt het heerlijk om te zien dat Zijn kind zijn grote overwinning behaald en op de toppen van zijn bergen zal staan. Hij is ‘over the moon’ wanneer we nu tijdens onze wedloop ons land innemen en dingen uitvoeren waar we voor die tijd misschien niet eens van durfden te dromen.
En meer dan dat, zal Hij ons toevertrouwen. De wedloop stoomt ons klaar voor een groter gebied, maar het is onze keus om te gaan. Om door te zetten, te kiezen en te blijven kiezen, om Jezus de Leidsman voor ogen te stellen en te gaan.