Je roeping.

Ef.4:1 Als gevangenen in de Heer, vermaan ik u dan te wandelen waardig de roeping waarmee je geroepen bent.

Als iemand die in een onmogelijke positie zit zoals gevangenschap of levensbedreigende ziekte, iets aan je vraagt, krijgt het op één of andere manier meer gewicht. Iemand die op een ziekbed ligt en zelf dingen niet meer kan uitvoeren, begrijpt de waarde van de mogelijkheden die hij verloren heeft.
Paulus schrijft het bovenstaande vanuit de gevangenis. Als gevangene in de Heer beschouwt hij zijn fysieke gevangenschap als een beperkte belemmering. Zijn hart is bij als die mensen die nog niet hebben gehoord en geproefd van Jezus Christus. Paulus kan er wel over schrijven, maar hij kan het niet meer in volle vrijheid zichtbaar maken met nabije vriendschap en liefde.
Daarom zijn aandrang, aan iedereen om de persoon te zijn die God heeft bedoelt en te waardig te wandelen naar je roeping. Om te leven vanuit ‘de nieuwe mens’, 4:22-24, met de eigenschappen die God eraan gegeven heeft. Met nederigheid, zachtmoedigheid, lankmoedigheid, elkander verdragende, v.4:2 vult hij aan. Verberg de prachtige persoon niet die jij bent, maar laat het met waardigheid zien.
In overeenstemming met de woorden van Jezus in Matt.11:29 “neem Mijn juk op u en leert van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart” . Een juk is voor 2 dieren die de ploeg trekken en het is Jezus zelf die de 2de is die naast ons het juk op zich neemt om de ploeg te trekken. Het is niet zwaar om aan andere te geven.
“ik vermaan u”, van Paulus klinkt in die context wat streng, als een opgeheven vinger.
´Een zachtmoedig en nederig hart´ weerspreekt dat. Het is meer een aandringen, uit liefde voor ons en onze naaste.