Maand: december 2015

Matt.3:2 Bekeert u, want het koninkrijk der hemelen is nabij gekomen.

Een populaire boodschap waar Johannes mee kwam was het niet, des te opmerkelijker dat velen naar de woestijn trokken om het te horen. In de jaren zestig waren er nog wel predikers die met deze boodschap de straat op gingen en een klein publiek trokken. Nu zouden mensen bij het horen van deze zin meten doorlopen. Niemand wil luisteren naar oordeel of een doemverhaal van een wereld die ondergaat door vuur, dat is toch niet meer van deze tijd.
Toch geloofd de wereld wel in het einder der dingen en zaken die bedreigend zijn voor deze aarde. De milieutop in december was een serieuze poging om de klimaatverandering te keren, omdat men wel begrijpt dat het niet de goede kant op gaat. Onze warme decembermaand en het extreme weer zijn directe voorbeelden, gevolgen van menselijk handelen. Dit probleem kan alleen maar mondiaal worden aangepakt. Maar deze inspanningen gaan uit van eigen kunnen, eigen vermogen, “ikke doen”. “Wij mensen samen“, denken het tij te kunnen keren als we de handen  ineenslaan en zo herhaald zich de geschiedenis van de torenbouw van Babel.

Daarmee is het grote plaatje een afspiegeling van ons eigen binnenste.
“Ikke doen”, is niet de uitroep van een kind in de kleuterpuberteit, maar een uitgangsgedachten van jij en ik, in deze wereld.
Hoe vaak betrappen we onszelf er niet op dat we dingen uit onze eigen kracht, naar onze eigen inzichten aan het doen en zijn vergeten onze hemelse Vader erin te betrekken?
En hoe vaak laten we ons niet in deze houding versterken door de boze die ons voorhoud dat het “onze verantwoordelijkheid is om dat te doen”? De boze maakt, door middel van schuld en verantwoordelijkheid, het “ikke doen” tot een vangnet met kleefdraden, die slecht loslaten en waar het slecht vertoeven is.

Bekeert je, is dan plotseling weer de boodschap die precies de spijker op zijn kop slaat.
Het koninkrijk der hemelen is heel dicht bij je. Keer je af van het zelf doen, naar eigen gedachten rond rennen en keer je naar God. Keer je naar Zijn koninkrijk, naar Zijn gedachten en overwegingen, keer je naar Zijn oplossingen en naar Zijn kracht.
Je hoeft het niet zelf te doen. Je bent niet de eindverantwoordelijke, maar de onder-uitvoerder, de dienstknecht die komt als Zijn gezondene.
Ik ben ervan overtuigt dat wanneer alle mensen dit in hun eigen kleine leefwereldje doen, dit een effect zal hebben op onze omgeving en de gehele wereld. Dan staat er een generatie op met andere denkbeelden en andere oplossingen, geïnspireerd door het koninkrijk van God.
Laten we het maken tot een leus voor ons huis: “In dit huis is Ikke niet de baas, maar God”.

In dit nieuwe jaar kiezen we ervoor onze zelfgerichtheid achter te laten en het koninkrijk van God groot te laten zijn in onszelf en ons huis.
Zullen we falen? Oh zeker, elke dag, daarom heeft Hij ons bij voorbaat al Zijn genade gegeven. Het ontvangen van die genade elke minuut van de dag, dat is opstaan in Zijn kracht en in Zijn koninkrijk. Dat is onze “Ikke” onttronen in zijn puurste vorm.

Tussen Mattheus 1:23 en 3:13 ligt naar schatting bijna 30 jaar. (tussen de aankondiging van de geboorte van Jezus en zijn doop!)  Over die jaren lezen we een stuk over Johannes de Doper, maar het beschrijft niet van Jezus zijn kindertijd.
We hebben geen idee hoe zijn persoonlijke ontwikkeling er in die periode eruit heeft gezien. Of Hij hield van knikkeren, een hekel had aan spruitjes, of dat Hij misschien een oogje had op het buurmeisje van drie huizen verderop. We kunnen een hoop vertellen over de geschiedkundige periode waarin deze mensen leefde, maar van hun persoonlijkheid is bijna niets opgeschreven.
De bijbel portretteert mensen met grote waardigheid. Niemand kan in de eeuwigheid gekend worden naar zijn jeugdzonden.
We zijn niet bekend met de “nickname” van Mozes en weten niet welke boze gedachten Jozef over zijn broers heeft geuit in een bepaalde periode van zijn leven. Als hij wilt dat we daar iets over weten dan mag hij ons dat later zelf vertellen, maar het is niet God die ons tentoonstelt naar de diepte en hoogtepunten die we in onze groei zijn gepasseerd.

Maar er zijn meer redenen om dankbaar te zijn voor deze schrijfstijl. Jezus was hier met een doel.
Zijn missie was om ons het koninkrijk Gods te openbaren. Zoek dat boven alles, was zijn opdracht aan ons. Nu is het koninkrijk Gods groter als dat wij menselijkerwijs kunnen bevatten. We kunnen onmogelijk de hoogte en de diepte ervan onderscheiden, wanneer dit ook nog aan ons wordt gepresenteerd met extra franje, komen we er helemaal niet meer uit. Om het zicht op de goal niet te verliezen hebben we het nodig dat het bijna kaal en zo simpel mogelijk aan ons zichtbaar wordt gemaakt.
De franje waar wij zo graag meer van willen weten, gaat over de diversiteit van ons menselijke gestalte.
Het is voor ons voldoende om te weten dat hij die gestalte heeft aangenomen. Dat Hij een mens van vlees en bloed is geweest, onze gevoelens heeft gevoelt en onze strijd heeft gestreden, maar om zicht te krijgen op een hemels doel is het nodig het aardse eruit weg te laten.

Zien vanuit het aardse is onze normale bril. Het is voor ons logisch om te vertrekken vanuit hetgeen wat we kennen. Het gevaar is daarmee dat, indien de bijbel de feiten aan ons zou presenteren met die aardse bril op, dat wij die bril ophouden. Haal het aardse, de franje eruit en we worden op een ander been gezet, en mogelijk kunnen we iets gaan zien van het koninkrijk Gods.
De derde reden waarom ik er blij mee ben is dat het ons weerhoud van het maken van nog meer dogmatiserende tradities.
Wanneer je van iemand een fan bent wil je je het liefste net zo kleden, lopen en praten als die persoon. Ik weet niet door welk soort klonen de kerkbanken bevolkt zouden zijn, maar ik betwijfel of het een aantrekkelijk plaatje zou zijn geworden wanneer wij dat naar menselijke dogma’s gaan invullen.
Jezus is niet drie dimensionaal.

Mattheus 1 en 2.

Droom 1. Jozef ziet in zijn droom een engel die hem verteld dat het kind van Maria van God komt; dat Hij Jezus zal heten, heel bijzonder zal zijn, en dat hij gewoon met de vrouw kan trouwen.
Droom 2. De wijzen uit het oosten worden gewaarschuwd om niet naar Herodes terug te keren.
Droom 3. Jozef en Maria moeten naar Egypte vluchten om de kindermoord te ontkomen.
Droom 4. Jozef en Maria mogen terug naar Israël.
Droom 5. In een droom ziet Jozef waar hij zich niet moet vestigen, zodat hij in Nazareth terecht komt.

Ho even, één droom is nog tot daaraan toe maar 5? Dat is toch wel bout.
Vanaf het eerste moment van bevruchting is het “game on”. Zijn leven staat direct op het spel.
Als er niet iemand van bovenaf achter de controllers zit, die precies zegt wanneer Jezus en Zijn familie moeten “springen, rennen of stilstaan” is het direct einde oefening. Het is geen Super Mario-spel waarbij je meerdere levens kan inzetten en weer opnieuw kunt beginnen als je poppetje overleden is.
Deze mensen moeten heel goed luisteren naar wat God ze te vertellen heeft en heel direct daarnaar handelen.
Hier zijn ze vast op gecast. Gods Zoon is immers aan hun toevertrouwd en zolang Hij nog niet zelf gehoor kan geven aan die directe leiding van Zijn hemelse Vader, moeten zij dat voor Hem doen.

Later in het leven van Jezus lezen we nog ontelbare keren hoe zijn leven bedreigt wordt.
Een paar voorbeelden: matt.4:12 Hij trok zich terug naar Galilea. Het Griekse woord wat hiervoor wordt gebruikt is ana-chōreō, dat wordt gebruikt bij “het uitwijken voor gevaar”. In matt. 14:13 wordt dit zelfde woord gebruikt wanneer Herodes Johannes heeft onthoofd, en Jezus de wijk neemt naar een andere streek. matt.15:21 Hetzelfde woord, nadat Hij een botsing heeft met de farizeeën en vertrekt. Terwijl Hij in matt.15: 25 ook vertrekt, maar het woord dat hiervoor wordt gebruikt is meta bas. Hier gaat het dus om een vrijwillig, niet bedreigt vertrekken.
Doordat er in het Grieks twee verschillende woorden worden gebruikt voor “vertrekken”, ontgaat het ons hoe vaak er sprake is van een directe leiding van de Vader die Hem toont dat Zijn leven in gevaar is.

Lucas is wat duidelijker in zijn beschrijving wanneer hij in Luc.4:28-30 verteld hoe Zijn preek in Nazareth eindigt: Zij stonden op en wierpen Hem uit de stad en voerden Hem tot aan de rand van de berg, om Hem van de steilte te storten. Maar Hij ging midden tussen hen door en vertrok.
Het lijkt wel op het verhaal van Daniel waar God de muilen van de leeuwen dicht snoert, zodat Daniel de volgende morgen leven uit de leeuwenkuil te voorschijn kwam.
In Joh.7:30 komen we zo’n zelfde situatie tegen nadat hij in de tempel had gesproken: Ze trachten hem dan te grijpen, maar niemand sloeg de hand aan Hem want Zijn ure was nog niet gekomen.
Ze wisten in die tijd wel hoe ze iemand om zeep moesten helpen en met name Jezus daar hadden ze echt de pik op.
In luc. 6:11 staat er een reactie van de farizeeërs op een genezing die Jezus deed in de synagoge: Ze raakten volkomen hun verstand kwijt en spraken met elkaar erover, wat zij Jezus doen zouden.
Joh.6:59 De joden in de tempel: Zij namen dan stenen op om naar Hem te werpen, maar Jezus verborg zich en verliet de tempel.
Joh.10:31 De Joden droegen weder stenen aan om hem te stenigen. Jezus gaat nog het gesprek met ze aan maar in v.39 staat dan: zij trachten Hem weder te grijpen maar Hij ontkwam uit hun handen.

Als we hier echt even naar kijken dan kom je ontelbare momenten tegen waaruit blijkt dat Jezus enkel en alleen door Goddelijke leiding het kruis heeft gehaald.
Hij had op talloze andere momenten kunnen sterven en heel wat sneller als dat het nu is gegaan.
Het feit dat Hij zo moest sterven, aan het kruis, was verre van per ongeluk. Het is eerder een wonder dat Hij het gehaald heeft.

Luc.2:1 En het geschiedde in die dagen, dat er een bevel uitging vanwege keizer Augustus, dat het gehele rijk moest worden ingeschreven. Deze inschrijving had voor het eerst plaats, toen Quirinius het bewind over Syrië voerde. En zij gingen allen op reis om zich te laten inschrijven, ieder naar zijn eigen stad. Ook Jozef trok op van Galilea, uit de stad Nazareth, naar Judea, naar de stad van David, die Bethlehem heet, omdat hij uit het huis en het geslacht van David was, om zich te laten inschrijven met Maria, zijn ondertrouwde vrouw, welke zwanger was. En het geschiedde, toen zij daar waren, dat de dagen vervuld werden, dat zij baren zou en zij baarde haar eerstgeboren zoon en wikkelde Hem in doeken en legde Hem in een kribbe, omdat voor hen geen plaats was in de herberg.

Zoals geprofeteerd werd onze Verlosser geboren, in Bethlehem, uit het geslacht van David.
De afgelopen blogstukken heb ik geschreven over de eenheid van de Bijbel. Manuscripten van verschillende schrijvers, verschillende profeten, die honderden jaren beslaan samen, blijken in overeenstemming zijn met elkaar. Profetieën die eeuwen voor de geboorte van Jezus op schrift werden gezet, bleken nauwkeurig Zijn geboorte te hebben beschreven. Dit aspect is al bijzonder.

Lucas brengt hier een stukje geschiedenis naar voren waar wetenschappers hun tanden in hebben  gezet om te onderzoeken wat de meest aannemelijke tijd van Jezus zijn geboorte is.
Dit kan gebaseerd worden op de volgende gegevens:
De regeringsperiode van keizer Augustus, de bewindsperiode van Quirinius over Syria, de inschrijving die plaats vond door de Romeinen om belasting te kunnen innen, de politieke reden van Herodes om opdracht te geven alle baby’s die in de periode van 2 jaar waren geboren te vermoorden, de periode waarop de afdeling van Zacharias dienst deed in de tempel en de planetaire conjuncties waardoor Jupiter boven Bethlehem stond.
Al deze gegevens zijn namelijk terug te vinden in geschriften en hebben dus werkelijk plaats gevonden! Wie de Bijbel wil afdoen als een overlevering van mensen, een mooi verhaal, wordt daarin door de geschiedenis, oude manuscripten en archeologische opgravingen, behoorlijk in het ongelijk gesteld.

Maar over het tijdstip waarop we de geboorte van onze Verlosser vieren en op welke wijze, valt te discussiëren. In 731 na Chr. werd met terugwerkende kracht de Christelijke jaartelling werd ingevoerd. Dit werd gebaseerd op paasberekeningen van Dionysius Exiguus in 525 na Chr. . Het zal niet eenvoudig zijn geweest alle feiten op een rijtje te krijgen zo lang na dato. Het is immers aanzienlijk langer geleden dan onze 1^ste wereldoorlog en wat weten we daar nog van? We kunnen het hem dan ook niet helemaal verwijten als hij dat werkelijk 2 tot maximaal 6 jaar naast heeft gezeten ( tussen deze marge beweegt zich de discussie van Jezus geboortejaar).
Over het algemeen wordt echter wel aangenomen op basis van alle onderzoeken, dat Jezus is geboren in september en niet op 25 december.

Het is ook niet helemaal duidelijk wanneer men is begonnen om de geboorte van jezus Christus te vieren. Er worden meldingen terug gevonden van de 4^de en 5^de eeuw na Chr. En er is sprake van vermenging met verschillende andere heidense feesten/afgoderij, die in december werden gevierd. Dit is heden ten dage nog steeds het geval. Allen die kerstmis vieren zonder dat de geboorte van Jezus daarin wordt gevierd doen dit op basis ????, want wat vier je dan?
Verdrietig echter is het feit dat de Christenen zelf onder elkaar vervolgens discussiëren over de zuiverheid van de viering van hun kerst! Bijvoorbeeld: mag een kerstboom of kerstballen, kadootjes en veel eten?
Misschien is dat nog wel hetgeen waar we ons het minste druk over moeten maken en ons het meeste moeten buigen over de vraag wie er centraal staat in onze feest!
En wat al het andere betreft, zou ik een tekst van Paulus willen aanhalen Col.2:16 Laat dan niemand u blijven oordelen inzake eten en drinken, of op een stuk van een feestdag, nieuwe maan of sabbat, dingen die slechts een schaduw zijn van hetgeen komen moest, terwijl de werkelijkheid van Christus is.
Vier feest! Weest blij, verheug je, dat de Verlosser is geboren, dat we Verlost zijn. Verheug je in Zijn liefde die nimmer vergaat. Laat dat het verhaal zijn, waar de hele wereld in mag delen.

literatuurlijst: NRC Webpagina’s  31 augustus 2000 http://retro.nrc.nl/W2/Lab/Profiel/Jezus/tijdgenoten.html
                     http://bereastudies.nl/wp-content/uploads/2013/06/Wanneer-is-Jezus-nu-ECHT-Geboren1.pdf
http://inbijbelsperspectief.weebly.com/de-geboorte-van-jezus-christus-volgens-de-joodse-tijdrekening-de-maand-tishri.html

Luc.1:29 Zij ontroerde bij dat woord en overlegde, welke de betekenis van die groet mocht zijn. 30 En de engel zeide tot haar: Wees niet bevreesd, Maria; want gij hebt genade gevonden bij God. 31 En zie, gij zult zwanger worden en een zoon baren, en gij zult Hem de naam Jezus geven. 32 Deze zal groot zijn en Zoon des Allerhoogsten genoemd worden, en de Here God zal Hem de troon van zijn vader David geven, 33 en Hij zal als koning over het huis van Jakob heersen tot in eeuwigheid, en zijn koningschap zal geen einde nemen.

Zoon van de Allerhoogste God, is Zijn identiteit.
Jezus heeft ouders, familie, broers een neef en een sociale omgeving, zoals wij. Hij heeft een plek waar Hij wordt geliefd, gevoed en gekleed. Nog iets groter geworden heeft Hij vriendjes waarmee Hij speelt, Hij gaat naar school en Hij heeft klusjes in het gezin. Mensen kennen Hem als de zoon van de timmerman en hij zal ongetwijfeld gekeken hebben hoe Jozef dingen maakte. Er zal van Hem verwacht zijn dat hij zijn vader daarin zou opvolgen, een nieuwe generatie timmermannen.
Maar in dit alles was Zijn identiteit niet.
Zijn ouders en de familie waarin Hij was opgegroeid bepaalden niet wie Hij is, God bepaalde dat.
Zijn scholing vormde Hem, maar Zijn kennis ging daarbovenuit, omdat die van zijn hemelse Vader kwam en allen stonden versteld van Zijn leer.
Hij had geleerd een bepaald werk te doen, maar Zijn echte werk was in God.
Hij groeide op in de gemeenschap van een synagoge, die Hem een voorbeeld gaven “hoe het hoorde”, maar als Zoon van God schudde Hij het van zich af en liet zich niet knechten.
Er waren bepaalde verwachtingen op Zijn leven en Hij voldeed daar niet aan, omdat Zijn hemelse Vader iets anders van Hem verwachte.
Dit is wat het betekend om Zoon van de Allerhoogste God te zijn.

Dit is ons voorbeeld!
Onze identiteit is zoon of dochter van de Allerhoogste God.
Wij moeten bezig zijn met de dingen van ons Vader. We zijn bedoeld om zijn werken te werken, naar Zijn hand te zien, kennis van de Allerhoogste God na te jagen en elk juk van ons af te schudden.
Onze aardse identiteit mag geen excuus zijn. We kunnen niet zeggen:” Ik heb dat nu eenmaal in mijn opvoeding mee gekregen, mijn ouders waren zo, ik moet dit werk nu eenmaal doen, ik heb het nooit anders geleerd, ik heb geen ander voorbeeld gehad!”. Dat hebben we namelijk wel, we hebben een beter voorbeeld, Jezus Christus de Zoon van de Allerhoogste God.
Hij laat ons zien wat het betekend om hier op aarde, geboren in het vlees, een hemelse Vader te hebben. Hij heeft ons vrijgekocht om navolgers te zijn.

Heer maak mij los van mijn aardse identiteit en leer mij te wandelen als zoon/dochter van de Allerhoogste God, in Jezus naam.

Luc. 1:26 In de zesde maand nu werd de engel Gabriël van God gezonden naar een stad in Galilea, genaamd Nazaret,  tot een maagd, die ondertrouwd was met een man, genaamd Jozef, uit het huis van David, en de naam der maagd was Maria. En toen hij bij haar binnengekomen was, zeide hij: Wees gegroet, gij begenadigde, de Here is met u.

Er zijn in de Bijbel niet veel engelen die bij name worden genoemd, de engel Gabriel komt slecht vier keer voor. Uit zijn optreden blijkt zijn functie. In het boek Daniel geeft Gabriel uitleg en onderricht. Hij licht de visioenen toe, die Daniel kreeg, hij kwam om inzicht te geven. Het gaat hier om eindtijd visioenen, zaken die in direct verband staan met het heilsplan van God, zaken die van geestelijke invloed zijn op de gehele wereld.
Het is Gabriel die de geboorte van Johannes aankondigt en Zacharias leert hoe zijn zoon zal leven en optreden. Zacharias weet niet wie de engel is, totdat hij vraagt :”Waaraan zal ik weten dat dit allemaal zal gebeuren?”, en dan zegt hij :”Ik ben Gabriel”. Dat antwoord alleen al verteld Zacharias de grootsheid van hetgeen te gebeuren staat. Die naam staat gerant voor berichten ten aanzien van de heilsgeschiedenis.
De naam Gabriel, bestaat uit de Hebreeuwse woorden geber (sterk) en el (God), tezamen: ‘kracht van God’. In die context schrijft Paulus in 1 Cor.1:24 wij prediken Christus, de kracht en de wijsheid Gods. De naam Gabriel kondigt de boodschap aan die de wereld gaat veranderen, de kracht en wijsheid Gods is komende in de wereld.
Tenslotte wordt Gabriel naar Maria gezonden.
Er gaat aan haar iets bijzonders gebeuren, ze zal zwanger worden zonder gemeenschap te hebben gehad; en ze zal overschaduwd worden door de heilige Geest. Ze moet de baby Jezus noemen,  Hij zal de Zoon des Allerhoogste zijn!
Gabriel komt haar te hulp om uit te leggen wat het plan is, want het kan alleen gebeuren als Maria bereid is om daarin gehoorzaam te zijn. Mensen zullen haar erop aankijken, ze zal de schande dragen, maar wetende waarvoor en met welk doel te dit draagt, maakt het dragelijk.
Ze zal tegen onbegrip oplopen, haar naam zal over de tong gaan, zonder dat ze iets heeft fout gedaan en ze heeft nog geen idee hoe haar verloofde zal reageren.
Wat een dappere vrouw om dan te antwoorden :”mij geschiede naar uw woord”.

Wat een prachtig voorbeeld voor ons wanneer we ook in een situatie komen, waarin anderen ons bespreken, zonder dat we iets verkeerds hebben gedaan. Of voor ons geloof staan en tegen onbegrip oplopen. De kracht van God, de Christus zal ons dragen en met kracht bekrachtigen, zodat we blijven staan. God zal ons staande houden. Vraag Hem naar die belofte.
Heer ik kan het niet uit eigenkracht, maar U beloofd mij Uw kracht. Vul mij, help mij en ondersteun mij, naar Uw belofte.

Luc.1:5-7  Er was in de dagen van Herodes, de koning van Judea, een priester, genaamd Zacharias, behorende tot de afdeling van Abia, en zijn vrouw was uit de dochters van Aäron en haar naam was Elisabet. Zij waren beiden rechtvaardig voor God en leefden naar alle geboden en eisen des Heren, onberispelijk. En zij waren kinderloos, omdat Elisabet onvruchtbaar was, en zij waren beiden op hoge leeftijd gekomen.

Er is voor Zacharias en Elisabeth geen reden waarom de zegen van vruchtbaarheid, (Gen.1:28) niet hun deel zou zijn. De Bijbel vermeld geen zonden, sterker nog, “beiden waren rechtvaardig voor God en leefden onberispelijk”. Toch waren ze kinderloos. Job is dus niet het enige voorbeeld in de bijbel waarbij mensen ergens onder gebukt gaan, zonder duidelijke opgaaf van reden.
Wij willen vaak weten waarom iets is zoals het is, zoeken verklaringen, willen antwoorden, die zijn echter niet altijd te vinden in dit leven. Mogelijk wanneer we later vanuit een hemelse positie erover terug mogen kijken, dat we het volledig zullen begrijpen, in het heden zullen we moeten accepteren dat het zo is. Maar nooit de hoop opgeven.
Wat we ook aan beide voorbeelden zien is dat het lijden niet de einduitslag is. Menselijkerwijs lijkt er voor deze twee oudjes geen hoop meer op nageslacht, maar leeftijd speelt bij onze eeuwige God geen rol.
Op elk moment van ons leven is Hij in staat de bedekking op te heffen en de zegen vrij te zetten die Hij voor ons heeft bedoelt. Onze hoop op onze God van wonderen, de God van het onmogelijke, mag nooit vervagen, want dan doen we Hem te kort. We doen niet zozeer onszelf te kort, maar dan denken we te klein van onze hemelse Vader!
Tegenstrijdiger kan het eigenlijk niet. Enerzijds zien we overal dat God zich openbaart als groot, goed, wonderbaarlijk, de God die het onmogelijke mogelijk maakt….totdat het gaat over zaken in ons eigen leven waarvan we aannemen dat het onmogelijk is.
Daarom is het goed om terug te komen op de zaken die hebben teleurgesteld, of waar we geen hoop meer hebben. Breng die zaken bij God, ontvang Zijn genade en laat je vullen met nieuw geloof.

Heer vergeef me dat ik in sommige gevallen te klein over U denken en dat ik de hoop heb opgegeven.
Blaas met de adem van Uw Geest in die gebieden van mijn leven waar ik het geloof verloren heb en blaas nieuw leven erin, vul het met geloof, in Jezus naam.

Wonderbare raadsman
Jes. 9:5 men noemt hem wonderbare raadsman, Sterke god, Eeuwige Vader

Nu even van hart tot hart. Even niet elke detail ontrafelen en met andere teksten in verband brengen, maar een simpele zucht van de ziel in reactie op deze tekst.
De komst van Jezus als mensenbaby geboren, God en mens, is in Zijn natuur wonderbaar. Hoe kan deze grote God, wonen in een mens? Hoe heeft Hij mijn leven kunnen leven zonder te zondigen?
En al die profetieën over Zijn geboorte, Zijn afkomst  in overeenstemming met de gehele Bijbel ,elke titel, jota of woordje kloppend, zeer wonderbaar. (zie stukken uit de vorige dagen) Hoe meer je ontdekt hoe, zo perfect als dat alles op elkaar aansluit, des te meer je onder de indruk raakt en niet anders kan als toegeven: Hij is Wonderbaar.

Hij wordt genoemd wonderbare Raadsman. Hij geeft raad van hemels kaliber.
Waar menselijke hulp beperkt is, omdat ze zich in “hetzelfde schuitje bevinden” als wijzelf, overziet Hij het geheel. Hij weet waar het toe moet leiden, waarom het gebeurt en welke zegen het brengen gaat, wat we ervan kunnen leren of hoe emotionele knopen ontward kunnen worden..
In het licht van de bovenstaande feiten, is het vreemd dat we soms eerst een poos met allerlei mensen over onze problemen praten, voordat we het bij Hem brengen. Gek genoeg doen we dat. Niet voor niets is er een one-liner die zegt:
“Have you prayed about it as much as you talked about it?”.
Het legt het probleem bloot waar we ons allemaal schuldig aan maken, ik inclusief. Ik betrap mezelf en denk, “Heer vergeef me, wat ben ik toch weer dom bezig”. Ik praat en praat, ondertussen zitten mijn oren al weer vol met allerlei meningen en adviezen, die ik dan eerst weer aan de kant moet zetten voordat ik U kan horen. Ik weet dat u mij vergeeft, maar het is een disfunctionele gewoonte die ik graag kwijt zou willen.
Heer ik wil U als mijn raadsman.
U stond koningen ter zijde, leidde uw volk door de woestijn, vernietigende de legermacht van de farao, doet de onvruchtbare kinderen baren, maakt zieken beter, voedt de hongerige, U loopt op het water, U bent 24×7 elke seconde beschikbaar, U bent mijn advocaat tegen de listen en aanklachten van de duivel, U vergeeft mij en bekleed mij…..ik wil U!
Wees Mijn sterke God, mijn eeuwige Vader.

Niet dat ik zelf geen enkel besluit mag nemen, of geen raad van anderen mag vragen, het gaat om de juiste prioriteiten. Als er zo’n geweldige Raadsman aan mijn zijde staat, met perfect advies, dan wil ik die als eerste stellen. En als het goed is zullen de adviezen van mijn broers en zussen bevestigen wat ik heb gehoord.
Kom mij te hulp om mijn gewoonte om te keren, om eerst te bidden en meer te bidden dan erover te praten, in Jezus naam.

9:5 Want een kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven en de heerschappij rust op zijn schouder en men noemt hem wonderbare raadsman, Sterke god, Eeuwige Vader, Vredevorst. Groot zal de heerschappij zijn en eindeloos de vrede op de troon van David en over zijn koninkrijk, doordat hij het sticht en grondvest met recht en gerechtigheid, van nu aan tot in eeuwigheid.

Soms zitten er verborgen juweeltjes in een tekst als je wat verder gaat zoeken.
Het woord  “heerschappij”, wat hier wordt gebruikt, “mis-raw”, wordt slechts twee keer  in het O.T gebruikt, alleen in Jesaja 9 vers 6 en 7.
Andere woorden die algemener worden gebruikt zijn bijvoorbeeld: memshalah=gebied waarover men autoriteit heeft; radah= domineren; shalat= regeren over. Deze woorden komen vaker voor en worden niet op een speciale manier gebruikt, zoals in Jesaja 9.
Daniel gebruikt ook een uniek woord wat alleen in zijn boek voorkomt, om de heerschappij van God aan te duiden “soltan”. Uniek woordgebruik benadrukt een bijzondere functie, “anders dan alle andere aardse heerschappijen”.

Deze heerschappij wordt gekenmerkt door eindeloze vrede.
Tot dat moment behoorde die titel toe aan de koning van Salem: de koning van vrede (Gen.14:18). Salem betekend vrede.  Hij was de eerste koning van vrede, die optrad als hogepriester en ontving een tiende van Abraham.
Maar Jezus is “Priester in eeuwigheid, naar de ordening van Melchizedek” (Ps.110:4). Die verwijzing maakt het woordgebruik misschien nog meer bijzonder.
Een heerschappij van vrede in de lijn van de koning/hogepriester, van de start tot in eeuwigheid.
De Alpha en Omega.

In dat licht is Jezus woord in Johannes 14 zo mooi. Nadat Hij van de heilige Geest gesproken had zei Hij: 27 Vrede laat Ik u, mijn vrede geef Ik u; niet gelijk de wereld die geeft, geef Ik hem u.
Dit is niet voor de toekomst, maar voor nu, voor elke dag. Hij geeft Zijn vrede en oefent een heerschappij van vrede over ons uit. Dat is Zijn doel, Zijn roeping, dat is hetgeen waarover Hij domineert, waar Hij autoriteit over heeft, Hij regeert in eindeloze vrede.

Voor ieder die het ontvangen wil.
Ontvang het vandaag.

Jes.7:14 zie de jonkvrouw zal zwanger worden en een zoon baren; en zij zal hem de naam Immanuel geven
Er is discussie over dit vers of het Christocentrisch uitgelegd mag worden, of dat het betrekking heeft op de dreigende situatie waarin koning Achaz zich bevind en God die een reddingsplan aankondigt voor het huis van David.
In het laatste geval moet deze tekst gelezen worden naast Jes.8:5-10 waar Jesaja aanvult welke betekenis de aankondiging van “God met ons”, heeft voor Achaz. De koning van Assur kwam op als een machtige rivier en verslaat de koningen van Resin en Aram, die Achaz bedreigen.  Nadat Jesaja dit profeteert roept hij uit “o, Immanuel” en eindigt met “volken woeden en maken plannen maar God zal met ons zijn”. In die zin mochten Achaz en Jesaja in hun eigen leven al vervulling zien van deze profetie.
Maar in Gods woord is het niet “of”, deze versie is de enige, “of” de andere versie is de enige. Het is vaker “en’ voor de tijd waarin de profetie gesproken werd “en” voor een nog verdere tijd, zoals Mattheus laat zien. Jozef  wilde Maria verlaten om haar niet in opspraak te brengen. De engel die spreekt in Jozef zijn droom en haalt de tekst uit Jesaja aan met betrekking tot de zwangerschap van zijn verloofde. Het is God zelf die de profetie in een breder daglicht plaatst, direct met betrekking tot Zijn Zoon.
Het was toen waar en het is nu waar.
Het is nog te smal om deze tekst slechts in deze twee geschiedenislijnen te lezen, want ook vandaag in ons eigen leven is het waar. Elke dag is God met ons.
Joh.14:23 “Indien iemand Mij liefheeft, zal hij mijn woord bewaren en Mijn Vader zal hem liefhebben en wij zullen tot hem komen en bij hem wonen”. De NJB zegt “and make a home in him”,  God zelf maakt zichzelf een woning in ons hart. Zo gaat door de Zoon Immanuel, Gods oudste wens in vervulling, om bij de mens te wonen.
Om met de mens te wandelen (Gen.3:8) zoals het bij de schepping bedoelt was. Zoals het bedoelt was toen de tabernakel werd gebouwd Ex.25:8 “zij zullen Mij een heiligdom maken en Ik zal in hun midden wonen”. En nogmaals bij de bouw van de eerste tempel 1Kon.6:12 Neem mijn geboden in acht, zodat Ik gestand kan doen wat Ik aan David heb beloofd, “dat Ik te midden der Israëlieten zal wonen”. Dit is slechts een kleine greep, uit het aantal teksten waarin God zegt bij de mens, jij en ik, te willen wonen. Maar het volmaakte offer van christus maakt het mogelijk.
1 Cor.6:16 vat het  samen :”wij toch zijn de tempel van de levende God, gelijk God gesproken heeft: Ik zal onder hen wonen en wandelen en Ik zal hun tot een God zijn en zij zullen Mij tot een volk zijn”.
Zo groot is de wens van God om elke dag, elke minuut, elke ademtocht bij ons te zijn.
Zo groot dat hij Zijn Zoon ernaar genoemd heeft.
Bij jou zijn is Zijn diepste verlangen!