Maand: januari 2016

Matt.7:24-27 Daarom, ieder die deze woorden van Mij hoort en ze doet, die zal Ik vergelijken met een verstandig man, die zijn huis op de rots gebouwd heeft; en de slagregen viel neer en de waterstromen kwamen en de winden waaiden en stortten zich op dat huis, maar het stortte niet in, want het was op de rots gefundeerd. En ieder die deze woorden van Mij hoort en ze niet doet, zal met een dwaze man vergeleken worden, die zijn huis op zand gebouwd heeft; en de slagregen viel neer en de waterstromen kwamen en de winden waaiden en sloegen tegen dat huis, en het stortte in en zijn val was groot.(HSV)

Dit is het einde van de Bergrede en Jezus sluit af met de bovenstaande vergelijking. De laatste woorden van een toespraak hebben altijd extra gewicht, het vat nog eens het belangrijkste samen, en benadrukt dat wat men vooral moet onthouden.
Het leven is niet altijd vriendelijk, zegt Jezus hier. Lastige situaties striemen neer als slagregens, stormen en overstromingen over ons leven heen. Die boodschap is in het einde der tijden extra relevant, juist dan waarschuwt  God ons voor moeilijkheden. Mattheus 24 spreekt van oorlogen, vervolging, hongersnoden, valse profeten en wetsverachting.
Maar wie luistert naar Jezus woorden en ze doet, staat vast gefundeerd.
Het is de bedoeling dat “Horen en doen”, onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Alleen kennis is niet genoeg.
Je kan bijvoorbeeld in theorie wetenschappelijk hebben onderzocht wat een gezond voedingspatroon is, maar als je dat niet eet, oogst je de gevolgen van ongezond eten. Je theoretische kennis is dan als los zand waar het huis “gezondheid” vanaf geblazen wordt. Of, een voorbeeld uit de Bergrede: Je kan in theorie begrijpen waarom je niet bezorgt hoeft te zijn, maar als je jezelf geen halt toeroept wanneer zorgen je in bezit dreigen te nemen en je kennis niet toepast om het anders te doen, is kennis van generlei waarde. Het leven zal je meer dan genoeg geven om je druk over te maken, vooral in het einde der tijden en is het de vraag of je staande kunt blijven.
Een ander voorbeeld. We hebben gelezen dat het onze identiteit als kind van God is om een zout en een licht in deze wereld te zijn (14-1-16). Die identiteit kan je niet tijdelijk uitzetten, maar als je niet gaat wandelen vanuit je identiteit van een zoutend zout en een lichtend licht, welk verschil zal je dan maken voor je omgeving? En welk profijt heb je dan van hetgeen je in theorie wel gelooft?
In onze huidige maatschappij is het eenvoudig om toeschouwer te zijn. Het leven komt door t.v, you-tube  en netflix voorbij, en we hoeven er niets mee. Je kan rustig “couch-surven” , het gevoel koesteren dat je overal van op de hoogte bent, zonder een voet te verzetten. Je kan bergen facebook vrienden hebben zonder buiten de deur iemand face-to-face te spreken. Dat is de conditionering om als toeschouwer door het leven te gaan. Arme mensen die alles bezitten maar niet meer te weten hoe het is om echt te Leven, met een hoofdletter L.
Laten wij het anders doen.  “Geloven en het ook doen” is misschien het mooiste getuigenis wat je als Christen kan geven aan deze wereld. Weerspiegel daarmee je hemelse Vader bij wie “ja” ja is en “nee” nee is. Wie zo handelt staat op een vaste rots, een sterk fundament en zal niet vallen.

Lezen Matt.7:13-23; Matt.7:17 iedere goede boom brengt goede vruchten voort.

In dit stuk van Mattheus staat een waarschuwing voor iedereen die het koninkrijk Gods binnengaat; er kunnen hindernissen zijn. Samengevat, het is een smalle weg om binnen te komen en sommige mensen zijn geen goed voorbeeld. Er is congruentie tussen hun woorden en hun daden, hun daden zijn niet zoals God het wil, ook al klinkt hun verhaal goed.
Ze worden “Valse profeten en roofzuchtige wolven” genoemd. Maar valse profeten en wolven dragen geen bordje op hun rug waardoor iedereen ziet dat hij bij deze persoon uit de buurt moet blijven. Ze komen in “schapenvachten”. Op het oog ziet het er goed uit. Ze zien er uit als schapen, ze blaten als schapen, maar toch zijn ze geen schapen.
Dat klinkt best een beetje griezelig, alsof je te maken hebt met een auto vol verborgen gebreken, hoe kom je erachter wat er allemaal mee mis is? Je kan deze mensen beoordelen op hun vruchten zegt v16. Een goede boom geeft goede vruchten en een slechte boom, slechte vruchten, maar soms is het lastig om te beoordelen of je met goede en slechte vruchten te maken hebt.
Ik moest even denken aan een zak aardappelen die ik laatst had gekocht.  De aardappelen zagen er prima uit, maar steeds als ik ze schilde bleken er zwarte plekken in de aardappel onder de schil te zitten. Daardoor moest ik hele stukken van de aardappel afsnijden en was het bruikbare deel beperkt.
Het probleem zat onder de schil, ik kon niet op het uiterlijk afgaan. Het goede en het slechte was met elkaar vermengt, allebei aanwezig in één aardappel, dus waar slaat de balans door? Wat is het moment dat je besluit dat je deze zak aardappelen beter weg kan doen. Je moet er een hoop moeite in deze aardappelen steken, maar de opbrengst is minimaal.
Dat is, wanneer we dit op mensen betrekken, een hele lastige keuze. Vaak is er sprake van emotionele verstrengeling, je snapt die ander eigenlijk ook wel. Het is ook wel begrijpelijk wat er gebeurt, die ander heeft ook heel wat op zijn bordje en zelf heb je ook wel een paar fouten. Op die manier wordt het resultaat min of meer ver-excuseert, er kan van die persoon nu eenmaal geen optimale vrucht op dit moment worden verwacht. Daardoor wordt het beeld geschetst dat dit een uitzonderlijke situatie is, die moet worden begrepen. Hoe lang die uitzonderingen mogen duren is niet duidelijk.
Het tegenovergestelde komt ook voor, dan wordt alleen de nadruk gelegd op wat er goed gaat en hoe ontzettend goed die prestatie is. De dingen die mis gaan worden niet benoemt of verkleint.
Beide voorbeelden geven geen objectief beeld van wat er echt is, de echte uitkomst of vruchten van hun handel en wandel, is verpakt.
De kunst is om een objectief beeld te krijgen van iemands concrete handelen, dit maakt een heleboel duidelijk. Maar als het objectieve beeld voortdurend wordt verpakt op een manier die de interpretatie daarvan stuurt, kan je zonder dat je zicht krijgt op een objectief resultaat, op basis daarvan ook concluderen dat er iets mis is. Iemand die recht tegenover God staat, handelt vanuit oprechtheid, heeft niets te verbergen en hoeft zijn resultaten niet te versluieren.
Zonder te speculeren wat deze valse profeten of roofzuchtige wolven roven en vanuit welke motieven ze handelen, kan op zijn minst worden gezegd dat ze de waarheid verhullen.  Hoe mooi de aardappel aan de buitenkant eruit mag zien, zwarte plekken zijn toch echt zwarte plekken en dat zijn geen gezonde aardappel. Er bestaat niet zoiets als een halve waarheid.
Heer wilt U onze ogen openen en ons opmerkzaam maken wanneer er valse profeten of wolven in ons leven zijn. Help ons te onderscheidenen te zien wat U ziet. Geef ons de moed om te handelen naar Uw openbaringen en gezonde grenzen aan te brengen, zodat U ons beschermen kan, door af te rekenen met deze wolven buiten ons gebied.

Matt. 6:25-34 Daarom zeg Ik u: Weest niet bezorgd (Gebiedende wijs!)32 Want naar al deze dingen gaat het zoeken der heidenen uit. Want uw hemelse Vader weet, dat gij dit alles behoeft.

Het Griekse woord μεριμνᾶτε , hier vertaald met “bezorgd” kent verschillende vertalingen. Van de  zeer zwakke vertaling als “er geen gedachten aan weiden”, tot :“in grote opwinding verkeren over…”.
In welke mate zorg over het dagelijkse bestaan een rol speelt in ons leven, de opdracht blijft hetzelfde :”Niet doen”, zegt Jezus. Hemelburgers in deze wereld hebben andere prioriteiten .

Dat is wel heel eenvoudig gezegd, want als er simpelweg geen eten op tafel kan komen door gebrek, is dat moeilijk te negeren. Hoe kan je daar mee omgaan en je niet bezorgt maken?
De kern van bezorgdheid is ongeloof, daarom moeten we ons daar niet aan overgeven. Bezorgdheid verondersteld dat God niet bij machte is om te kunnen voorzien en impliceert dat wij er zelf in moeten voorzien. Dat kunnen we niet, ons eigen vermogen schiet te kort dus blijven we zoeken naar oplossingen waarvan we denken dat ze wel zouden kunnen. De focus van bezorgdheid gaat uit naar onszelf. Het kan ons opwinden als een eindeloze spiraal, vol spanning die ons blind maakt voor wat echt is.
De oplossing is te vinden in een tegenovergestelde beweging. Stop met het uitspreken van elke vorm van ongeloof, kijk niet meer naar je eigen onvermogen en spreek Gods vermogen over de situatie uit.
Zou degene die hemel en aarde heeft gemaakt, gewassen en dieren heeft geschapen, niet in staat zijn om te voeden en te kleden? Zou God die een heel volk in de woestijn heeft gevoed en gekleed, (uittocht van Israël uit Egypte) niet hetzelfde voor jou kunnen doen? Zou God die manna heeft doen regenen, die zegt onveranderlijk te zijn, werkelijk anders handelen met jou?
Vogels kunnen niet verzamelen, zegt v25 toch leven ze, ben jij voor God niet veel kostbaarder als vogeltjes? Zie je hoe prachtig bloemen die God heeft gemaakt kunnen bloeien, ook al leven ze maar kort. Eén van de rijkste koningen uit het O.T, Salomo, was zelfs niet zo mooi gekleed. Hebben die bloemen iets bijzonders gedaan om het te verdienen zo mooi te zijn? In het geheel niet.
Wanneer je let op God wonderen zal je vele voorbeelden vinden waaruit blijkt dat Hij zeer goed bij machte is om ons te voorzien, dus kijk naar hem en niet naar je eigen te kort schieten.  Onze eigen bezorgdheid verandert niets aan de situatie, maar woorden van geloof, gebed en vertrouwen op God verandert alles.
God weet dat we eten, kleding en onderdak nodig hebben en Hij is een liefdevolle Vader.

In v33 staat volledig in overeenstemming met hetgeen beschreven is:  “zoekt 1st Zijn koninkrijk en Zijn gerechtigheid en dit alles zal u bovendien geschonken worden”.
Het stellen van de juiste prioriteiten zal voorziening geven in onze echte noden. Maak de dingen die God zegt tot prioriteit boven onze eigen gedachten en gevoelens, zoals een kind naar zijn vader hoort te luisteren en verbreek die pieker-spiraal.
Gedraag je als een hemelburger en je zal het inkomen ontvangen van een hemelburger.

Matt.6: 19-24 Verzamelt u geen schatten op aarde, waar mot en roest ze ontoonbaar maakt en waar dieven inbreken en stelen; 21 Want, waar uw schat is, daar zal ook uw hart zijn.

Meestal denken we aan concrete bezittingen, omdat er wordt gesproken over “mot, roest, dieven en inbrekers”.  Ongetwijfeld kan de jacht naar bezittingen een valkuil zijn. Goederen kunnen ons eindeloos bezig houden en ze gedragen zich als “rupsje nooit genoeg”.  Het kan altijd meer, mooier, groter en beter, maar die jacht laat ons in de kern leeg achter. Het geluk ervan is doorgaans tijdelijk en aan bederf onderhevig. Het is een strijd die niet te winnen is, want er is altijd iemand anders die het nog beter voor elkaar heeft, maar wordt je er ook gelukkig van?
Het is goed om regelmatig weer even stil te staan bij de dingen waar we mee bezig zijn om te bepalen hoe belangrijk ze werkelijk zijn. Er is niets mis mee om van aardse goederen te genieten, maar je hart mag er niet aan vast kleven.
De tweede helft van de zin gaat over ons hart, dat is de plek waar het geluk woning maakt. Maar ook het hart kent zijn eigen schatten en dat hoeven nog steeds geen schatten in de hemel te zijn.
Het is niet heel moeilijk om te ontdekken waar ons hart naar uit gaat.  Laat me een paar simpele vragen stellen:
*Waar denk je over na, wat houdt je bezig van binnen?
*En op welke wijze denk je er over na: om God erin te betrekken, Hem de dank en eer ervoor te geven? Om je zorgen bij God achter te laten en van Hem oplossingen te verwachten? Of zoek je je eigen rationele oplossingen, verbeterplannen, boodschappenlijstjes of meetlat?
Maak deze geestelijke scan niet naar je wens zoals je het wil hebben, maar naar hoe het in realiteit in jou functioneert. Wat is er echt?
Het feit is dat het leven veel op ons bord legt; werk, gezin, familie, vrienden, collega’s, een gemeente, relaties, financiën…..Het is niet vreemd dat deze dingen ons dagelijks bezig houden, maar voeren deze zaken de hoofdtoon of regeert God over deze zaken in ons leven? Misschien is dit een lastigere opgaven, maar feitelijk geldt ook voor deze zaken hetzelfde als dat van aardse bezittingen. Het hoort bij het leven maar ook gedachten en emoties horen niet de regie te voeren en ons te binden aan de zichtbare realiteit. In het zichtbare huidige bestaan zijn emoties en gedachten wankelbaar, kwetsbaar, en aan verandering onderhevig.
Als we ons hart richten op een hoger onwankelbaar doel, is ons geluk stabiel.
God wil ons hart en dat is niet omdat Hij leidt aan bezittersdrang.
Hij vraagt ons schatten in de hemel te verzamelen. Dat is een taak voor Hemelburgers, die gericht zijn op hun hemelse Vader en wonen in een hemels koninkrijk.
Die opdracht overstijgt in één klap zowel het materiële, als de zaken die ons denken en onze emoties vervullen.
Het borgt ons hart in onwankelbare, onvergankelijke, onverwoestbare goederen van God, die niet aan bederf onderhevig zijn.
God vraagt om ons hart, omdat Hij weet waar we het ’t allerbeste hebben en het meest gelukkig van worden.
In Zijn onwankelbare, onverwoestbare liefde en shalom.

Matt.6:4  uw Vader die in het verborgene ziet, zal het u vergelden.

Herhalingen in een tekstgedeelte zijn als een uitroepteken achter een zin. Ze zeggen “let hierop, dit is belangrijk, dit is een waar woord”. Een voorbeeld van een directe herhaling zijn verzen waarbij de woorden “voorwaar, voorwaar”, voorafgaan. Wat zoiets wil zeggen als: “wees hier zeker van”.
Matt. 6:1-18 gaat over onze handel en wandel en tot drie keer toe staat er die zin: “uw Vader, die in het verborgene is;  uw Vader, die in het verborgene ziet zal u vergelden”, v4b, 6, 18.
Voor sommige mensen voelt het misschien bedreigend dat God alles ziet, maar deze herhalingen staan in relatie tot de drie onderwerpen die deze tekstgedeelten behandelen. Het gaat over aalmoezen geven, bidden en vasten. Met betrekking tot andere onderwerpen zoals de wet, wordt niet benadrukt dat God de verborgen dingen ziet. De herhaling is dus niet bedoelt om ons een schuldgevoel te geven.
Aalmoezen, vasten en gebeden zijn specifiek handelingen die uiting geven aan onze relatie met onze hemelse Vader. Die uitingen horen in die relatie met onze hemelse Vader thuis, zoals een liefdesverklaring aan onze partner thuis hoort binnen die relatie en niet gehoord hoeft te worden door de rest van de wereld. Anderen mogen het horen, maar het is niet bedoelt als een uithangbord voor de rest van de wereld in de zin van: “Kijk eens hoeveel wij van elkaar houden”.
Met deze herhaling verzekert God ons dat Hij onze liefdesuitingen naar Hem, ziet en hoort. Wees er zeker van dat het niet onopgemerkt aan Hem voorbij gaat.

V6:1 “Ziet toe dat je je gerechtigheid niet doet voor mensen om door hen opgemerkt te worden”, krijgt in deze context een andere betekenis dan in het voorgaande blogstuk, waar het ging over de relatie tussen mensen onderling. In relatie tot God is het bijna ongepast om onze liefdesuitingen als visite kaartje naar de rest van de wereld te gebruiken. Alsof die relatie niet reëel genoeg is en bevestiging van mensen nodig heeft. Of erger nog, dat we op één of andere manier van groter hemels gewicht zouden zijn als we deze dingen doen.
Hetgeen binnen die relatie met onze hemelse Vader gebeurd, zal door onze hemelse Vader worden beantwoord. Of dit nu bestaat uit het vrijzetten van direct gerelateerde zegeningen of juist een groei en verdieping in onze relatie met God, of dat het wordt opgespaard als een schat in de hemel, alles is mogelijk.
Net als in een huwelijksrelatie kan een liefdevolle handeling verschillend worden beantwoord. Er is geen standaard programmering in de zin van, als ik die knop indruk komt er dit resultaat uit. Het is logisch dat een bepaalde handeling een bepaald resultaat vrij zet, in die zin is er heus wel een lijn te ontdekken, maar we mogen niet op die manier een soort calculatie maken. Als we op die manier berekenend handelen met een gewenst resultaat voor ogen, is het bijna alsof we God proberen te manipuleren en dat zal zeker niet slagen. We hebben een groot God, alles is aan Hem onderworpen en Hij kan alles gebruiken om ons te antwoorden. Maar wat Hij ons wil verzekeren is dat Hij het hoort en ziet, en ons zal antwoorden. Hij weet wat we nodig hebben en zal ons voorzien op Zijn manier en op Zijn tijd.
Matt.7:7 Bidt en u zal gegeven worden; zoekt en gij zult vinden; klopt en u zal worden opengedaan.

Matt.6:1  Ziet toe, dat gij uw gerechtigheid niet doet voor de mensen,

Het zit bij de meeste Nederlanders niet zo in onze cultuur om onszelf op de borst te slaan in de trant van “kijk eens hoe goed ik dat gedaan heb”. Natuurlijk komen we allemaal wel eens iemand tegen die dit wel doet, maar over het algemeen wordt dit niet zo gewaardeerd. Toch lijden veel mensen op een subtielere manier onder hetgeen wat Jezus hier aanroert.
Ook ik worstel hier nog steeds regelmatig mee en herken het ook bij anderen. Het is niet zo zeer dat ik mezelf op de borst sla om wat ik goed doe, maar dat ik niet wil falen en niet afgewezen wil worden. Daarom doe ik soms mijn stinkende best….voor andere mensen , om aan een denkbeeldige norm te voldoen. In de eerste instantie denk je aan mensen die op een extraverte manier  struikelen zoals in v6:1 wordt beschreven en niet direct aan mensen die op introverte wijze hiermee de mist in gaan.
Introverte mensen die zich in stilte inspannen om goed te worden bevonden in de ogen van anderen, met “geaccepteerd worden” als loon. “Erbij horen”, geen buitenbeentje willen zijn, waarbij angst de motor is achter dit gedrag. Ook dat is “gerechtigheid doen voor mensen”.
God heeft ons immers aangenomen, geadopteerd als Zijn eigen kind, we horen er al bij, bij zijn wereldwijde huisgezin. En al het andere, mensen die niet uit God zijn, mag je jezelf afvragen of je daar eigenlijk wel bij wil horen.
Jezus bekleed ons met genade, Hij heeft de prijs betaald voor elke reële fout, we zijn al goed genoeg. Als we in Gods ogen goed genoeg zijn, waarom zouden we dan de mening van een ander mens daar boven stellen?
Voor God hoeven dus niet onze stinkende best te doen, om niet afgewezen te worden of niet afgerekend te worden op onze fouten. Taal technisch is dat een rare zin met drie keer het woordje “niet” erin, maar het weerspiegeld het emotionele proces onder onze angst.  Uit ervaring kennen we de pijn van afwijzing en willen dat “niet, niet, niet” meer meemaken. De pijn probeert ons wijs te maken dat we dit niet aankunnen, dat het te groot en te erg is om het hoofd te bieden. Daar zit misschien wel de kern van deze leugen, de angel die ons klein maakt waardoor we buigen voor mensen,  in plaats onszelf Gods waarheid voor ogen te stellen.
God heeft ons antwoorden gegeven in Zijn woord die we kunnen inzetten om de angst en de pijn waarop deze leugen troont, af te breken.  “Alles (en allen) die uit God geboren zijn overwinnen de wereld (1 joh.5:4)”. Wij zijn niet te zwak, wij zijn meer dan overwinnaars (Rom.8:36). Wat er ook op ons af komt, veroordeling, afwijzing, verdrukking, benauwdheid of vervolging, in geen van deze situaties zal God ons verlaten of begeven (Hebr.13:5). Hij zal voorzien in onze noden(Matt.6:8), ons ondersteunen met Zijn krachtige rechterhand (PS.121:5)en Hij zal onze naam recht doen (Ps.3:4)……en daar heeft Hij onze inspanningen niet bij nodig!!
Het wordt tijd dat we onze angst geen overwinnen, om hem in de ogen te kijken en hem te vertellen dat hij een leugenaar is en dat hij ongelijk heeft. Het is tijd om de ervaringen die ons in het verleden tot verliezers hebben gemaakt tot verleden tijd te verklaren, het is over en voorbij.
Heer genees mij van mijn  verleden. Vergeef me dat ik de leugens hebben gelooft die tegen mij werden ingebracht. Omgord mij nu met Uw waarheid. Help me om mijn oude gedragspatronen te doorbreken, te leven voor U en niet langer gerechtigheid voor mensen te volbrengen, in Jezus naam.