Onwankelbaar op het fundament

Matt.7:24-27 Daarom, ieder die deze woorden van Mij hoort en ze doet, die zal Ik vergelijken met een verstandig man, die zijn huis op de rots gebouwd heeft; en de slagregen viel neer en de waterstromen kwamen en de winden waaiden en stortten zich op dat huis, maar het stortte niet in, want het was op de rots gefundeerd. En ieder die deze woorden van Mij hoort en ze niet doet, zal met een dwaze man vergeleken worden, die zijn huis op zand gebouwd heeft; en de slagregen viel neer en de waterstromen kwamen en de winden waaiden en sloegen tegen dat huis, en het stortte in en zijn val was groot.(HSV)

Dit is het einde van de Bergrede en Jezus sluit af met de bovenstaande vergelijking. De laatste woorden van een toespraak hebben altijd extra gewicht, het vat nog eens het belangrijkste samen, en benadrukt dat wat men vooral moet onthouden.
Het leven is niet altijd vriendelijk, zegt Jezus hier. Lastige situaties striemen neer als slagregens, stormen en overstromingen over ons leven heen. Die boodschap is in het einde der tijden extra relevant, juist dan waarschuwt  God ons voor moeilijkheden. Mattheus 24 spreekt van oorlogen, vervolging, hongersnoden, valse profeten en wetsverachting.
Maar wie luistert naar Jezus woorden en ze doet, staat vast gefundeerd.
Het is de bedoeling dat “Horen en doen”, onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Alleen kennis is niet genoeg.
Je kan bijvoorbeeld in theorie wetenschappelijk hebben onderzocht wat een gezond voedingspatroon is, maar als je dat niet eet, oogst je de gevolgen van ongezond eten. Je theoretische kennis is dan als los zand waar het huis “gezondheid” vanaf geblazen wordt. Of, een voorbeeld uit de Bergrede: Je kan in theorie begrijpen waarom je niet bezorgt hoeft te zijn, maar als je jezelf geen halt toeroept wanneer zorgen je in bezit dreigen te nemen en je kennis niet toepast om het anders te doen, is kennis van generlei waarde. Het leven zal je meer dan genoeg geven om je druk over te maken, vooral in het einde der tijden en is het de vraag of je staande kunt blijven.
Een ander voorbeeld. We hebben gelezen dat het onze identiteit als kind van God is om een zout en een licht in deze wereld te zijn (14-1-16). Die identiteit kan je niet tijdelijk uitzetten, maar als je niet gaat wandelen vanuit je identiteit van een zoutend zout en een lichtend licht, welk verschil zal je dan maken voor je omgeving? En welk profijt heb je dan van hetgeen je in theorie wel gelooft?
In onze huidige maatschappij is het eenvoudig om toeschouwer te zijn. Het leven komt door t.v, you-tube  en netflix voorbij, en we hoeven er niets mee. Je kan rustig “couch-surven” , het gevoel koesteren dat je overal van op de hoogte bent, zonder een voet te verzetten. Je kan bergen facebook vrienden hebben zonder buiten de deur iemand face-to-face te spreken. Dat is de conditionering om als toeschouwer door het leven te gaan. Arme mensen die alles bezitten maar niet meer te weten hoe het is om echt te Leven, met een hoofdletter L.
Laten wij het anders doen.  “Geloven en het ook doen” is misschien het mooiste getuigenis wat je als Christen kan geven aan deze wereld. Weerspiegel daarmee je hemelse Vader bij wie “ja” ja is en “nee” nee is. Wie zo handelt staat op een vaste rots, een sterk fundament en zal niet vallen.