Maand: april 2016

Matt.19:28 (Het loon voor het volgen van Jezus)  Ik zeg u, u die Mij gevolgd zijn, zullen in de wedergeboorte, wanneer de Zoon des mensen op de troon zijner heerlijkheid zal zitten, ook op 12 tronen zitten…
Titus 3:5 niet om werken der gerechtigheid, die wij zouden gedaan hebben, doch naar zijn ontferming ons gered door het bad der wedergeboorte en de vernieuwing van de heilige Geest, die Hij rijkelijk over ons heeft uitgestort, door Jezus Christus onze Heiland, opdat wij gerechtvaardigd door Zijn genade, erfgenamen zouden worden…

Het woordje “wedergeboorte” komt in de grondtaal maar 2 keer in de Bijbel voor. Bijzonder eigenlijk, dat dit ene woordje wat zo vaak in ons christelijk jargon wordt gebruikt, maar zo weinig in de Bijbel voorkomt. Voor sommige mensen, zo ook voor mij, gaat er een wereld van begrip achter schuil. Dat alleen al maakt het de moeite waar om er een wat dieper op in te geen en te toetsen of mijn begrijpen wel overeenkomt met het woord.

In het Grieks is “wedergeboorte” een samen gesteld woord dat bestaat uit “palin” wat betekend  ‘opnieuw’ of  ‘terug in een plaats’; en het woord “genesis” wat betekend ’het begin’. Je kan het dus opvatten als een status waarbij we opnieuw terug gaan naar ons ‘zijn’, zoals we bedoelt zijn in het begin van de schepping.
Mattheus en Titus gebruiken het woord “wedergeboorte” op een verschillende manier.
Mattheus schrijft over het moment dat we over gaan naar het koninkrijk Gods en bekleed worden met een verheerlijkt lichaam (Fil.3:21). Hij heeft het over de toekomende tijd.
Titus spreekt van een bad van wedergeboorte wat herinnerd aan de doop, en hij spreekt van vernieuwing door de heilige Geest. Even los van de discussie hoe je aankijkt tegen doop en vervulling met de Geest, kunnen we concluderen dat die zaken gebeuren in ons aardse bestaan. Doop en vernieuwing door de heilige Geest is voor nu, heden.
Buiten het feit dat er dus twee momenten in tijd aan te wijzen zijn van wedergeboorte, (nu en in de toekomende tijd) maakt Titus de tijdsbepaling het nog iets verwarrender met de woorden “de vernieuwing van de heilige Geest”.
Dit Griekse woord vernieuwing = “anakainósis”, gaat namelijk over een vernieuwingsproces, dus geen eenmalige gebeurtenis maar een voortdurend voorgaande gebeurtenis. Ook dit woord komt slechts 2 keer voor in de Bijbel en wordt gebruikt in Rom.12:2 wordt hervormd door de vernieuwing van uw denken, opdat je mag erkennen wat de wil van God is, het goede, welgevallige en volkomene.
Voor wie dus een discussie wil voeren wanneer wedergeboorte plaats vindt, die heeft 3 mogelijkheden en ze zijn alle 3 goed. Verrassend hé, dat God altijd weer groter is dan onze beperkte opvattingen.

Matt.19:21 Als je volmaakt wil zijn, ga en verkoop je bezittingen en geef het aan de armen en je zult een schat in de hemel hebben en kom hier en volg Mij.

De jongeman tegen wie Jezus dit zei werd zeer bedroeft toen hij dit hoorde. Hij dacht het zo goed te doen, alle geboden had hij nageleefd en misschien had hij verwacht te horen :”Goed gedaan jochie, jij bent binnen”. Maar nee hoor, er hem wordt een nieuw obstakel op zijn weg naar volmaaktheid voorgehouden. Eén die zo pijnlijk is dat ook wij ‘m direct voelen. Al je bezittingen verkopen….!?! Hoe dan?

De oplossing van dit dilemma is te vinden in het einde van de zin.
Jezus is uit op zijn hart en niemand gaat ooit een hartsrelatie bereiken door regels, wetten of materieel afzien. Dingen waar we onze tijd aangeven en dingen die we bezitten kunnen wel een obstakel zijn tussen ons en God en daarom moet het misschien wijken. Maar het is geen middel om volmaakt te staan voor God.
Het kan pijnlijk zijn om iets op te geven waar ons hart aan vast zit. We hebben daar een hele goede reden voor nodig, een “weten dat we weten” dat dit het juiste is om te doen. De zekerheid dat de pijn van hetgeen we ‘opofferen’ bij lange na niet opweegt tegen hetgeen wat het uitwerkt. Maar we zijn in goed gezelschap als we besluiten los te laten waar ons hart aan vast zit.

Een paar voorbeelden: Matt.4:18-22 Simon en Andreas laten hun netten achter, de financiële investeringen waarmee ze hun brood verdienen, omdat Jezus zei “volg Mij”.  Matt.8:1 Een grote menigte mensen gaven hun tijd en inzet om Jezus te volgen en zijn onderwijs te horen. Matt.9:9 Mattheus gaf zijn vaste baan op, om een onzekere toekomst tegemoet te gaan, omdat Jezus zei “volg Mij. En Hij kwam bij Mattheus thuis eten, omdat Jezus niet op hem neerkeek maar wist dat hij een prachtige discipel en een geweldig schrijver voor God zou zijn. Matt.9:20-22 Een vrouw die al 12 jaar onrein was, ziek en buitengesloten, nam het risico Hem te volgen en aan te raken. En ze werd genezen.
Niemand die gehoor gaf aan Jezus oproep “volg Mij”, kwam bedrogen uit. Van niemand kan worden gezegd er slechter vanaf kwamen, want elk van hen zag vruchten in hun aardse bestaan, En verzamelde zich schatten in de hemel.
Precies zoals Jezus hun had gezegd Marc.10:29 voorwaar Ik zeg u, er is niemand die zijn huis, broeder, zuster, moeder, vader, kinderen of akker heeft prijsgegeven om het evangelie, of hij ontvangt 100-voudig terug.
Niets op aarde geeft 100-voudige winst, maar wie in God investeert, oogst naar de regels van het koninkrijk der hemelen. Maar de sleutel zit ‘m niet in de investering. Het zit ‘m in een hart dat Jezus volgen wil, zo graag dat het iets kosten mag.

Matt.19:14 Maar Jezus zei: Laat af van de kinderen en verhindert hen niet bij Mij te komen; want als hun is het Koninkrijk der hemelen. 15 En als Hij hun de handen opgelegd had, vertrok Hij van daar.

De kindertijd is van enorm belang. Volwassenen hebben soms hun leven lang last van dingen die in de kindertijd mis zijn gegaan.
Het Griekse woord wat hier wordt gebruikt is “paidion”, men gaat ervanuit dat dit kinderen onder de 7 jaar betreft . Deze leeftijdsfase van 0 tot ongeveer 6 jaar, is bepalend of een kind veilig is gehecht.
De zegt jou misschien niets, maar hechting is bepalend of we ons veilig en gewenst voelen, initiatieven durven te ontplooien, goede sociale contacten kunnen aangaan en hulp en troost kunnen ontvangen.
In het licht van het koninkrijk Gods en hechting aan God als Vader, is dit van groot belang.
God wil de fysiek kleine kinderen veilig in Hem hechten en daarvoor alle hindernissen aan de kant schuiven. Tevens wil hij, ieder die is als een kind Hem Abba-Vader noemt, veilig hechten in Hem.

Hoe ziet dat eruit? Een veilige hechting komt ongeveer op deze wijze tot stand: Je gaat op ontdekking uit, stapt uit en doet dingen. Dan stuit je op iets wat je verontrust en vragen oproept. Op dat moment ren je terug naar God de Vader voor hulp, troost en antwoorden, en vanuit die veiligheid ben je weer in staat stappen te zetten en te handelen.
Zo gaat het ook in het natuurlijke, een peuter gaat op onderzoek uit, laat zijn ouder los, hobbelt rond onder het veilige toezicht van zijn ouder en komt weer terug in de fysieke veiligheid van de ouder als het valt, honger heeft of moe wordt.
De ervaring van altijd veilige armen, warmte en troost schept een basis van waaruit we kunnen Leven.
Worden als een kind, betekend voor ons vaak een bewust oefenen van: ‘het terug rennen in de armen van de Vader, ontvangen en weer uitstappen’. Het is misschien niet geheel van zelfsprekend voor ons om in die afhankelijkheid  te wandelen, maar haal alle hindernissen daarvoor opzij. Laat niet andere dingen of mensen zich op de voorgrond drukken, zoals bij Jezus en de kinderen dreigde te gebeuren.
Jezus vindt de kinderen het belangrijkste in het koninkrijk Gods en evenzo ons handelen en wandelen als kinderen in het koninkrijk Gods. Laat geen onkruid die wandel verstikken, verwijder de stenen uit je hart zodat het ‘kind hechtingsmodel’ diepe wortels kan maken en laat gevonden waarheid niet uit je hart roven (Marc.4:1-20 gelijkenis van de zaaier).
Kom en proef, ervaar dat God een goede, veilig, altijd aanwezige, zorgzame Pappa is. Hij is altijd bij je, Hij laat je nooit alleen.

Bronvermelding:
http://wij-leren.nl/hechtingsstoornissen-hechting.php

(Lees ook 14-5-16 met betrekking tot de rol van de heilige Geest en hechting aan de Vader)

Matt.19:7 waarom heeft Mozes dan bevolen een scheidbrief te geven en haar weg te zenden? Jezus zei tegen ze: “Mozes heeft u met het oog op de hardheid uwer harten toegestaan uw vrouwen weg te zenden, maar van de beginne is het niet zo geweest”.

Geen eenvoudige discussie, dat was het toen niet en nu nog steeds niet. Niet voor niets wendde ze zich tot Jezus voor antwoorden. De 2 Thora scholen van Shammai en Hillel hielden er verhitte discussies over, met argumenten die nu nog steeds aan de orde zijn. Dat is niet verwonderlijk, want van de beginne af was het niet zo bedoeld, echtscheiding. We kunnen niet heen om het Schriftwoord Mal.2:16 dat God echtscheiding haat, maar mag het dan helemaal niet?
De uitspraak van Mozes in Deut.24:1 heeft het karakter van een reparatie-wet voor zeer schrijnende situaties. Het is een aanpassing ter wille van de mens.
Eerst even een heldere conclusie: Jezus weerlegt de uitspraak van Mozes niet, Hij herroept de wet niet.
De reden die Jezus aanhaalt voor deze scheidingswet is “hardheid van harten”. Het huwelijk is een zaak van het hart; een opdracht om elkaar lief te hebben (Ef.5:22-23). Dat is een keuze, maar ook een emotie en God ziet beide aspecten.
God gaat niet voorbij aan diepe pijnlijke menselijke emoties, om daar een wet van Meden en Perzen op te leggen.
In Efeziërs wordt de vergelijking getrokken van Christus en Zijn gemeente, een relatie tussen God en de mens. Dat is een verbondsrelatie, maar met betrekking tot het hart zegt God in Jesaja 1:11 dat Hij walgt van hun offeren. Gehoorzaamheid zonder hun hart is hol en leeg; v13 gaat niet voort met huichelachtige offers te brengen- gruwelijk reukwerk is het Mij. Gruwelijk en huichelachtig, dat zijn sterke bewoordingen.
God zocht een liefdesrelatie met het volk op basis van een verbond. Hij zocht niet een harteloos opvolgen van regels, zonder relatie. Het is die hardheid van hart van de Israëlieten die hen doet zondigen, waardoor God zich voor hen verbergt en ze wegzend. Hardheid van hart geeft als symptoom een diversiteit van zonde, pijn, verdriet en een onhoudbare situatie. God geeft het verbond niet op, maar zend het volk weg.
De reparatie-wet van Mozes is genadiger voor de mens, waarin overspel is wel degelijk een verbondsbreker. Dat is het verschil tussen God en de mens, Hij verbreekt Zijn verbond niet, maar Hij geeft de mens wel een uitweg uit een menselijk verbond.

Matt.18:21 Here hoeveel maal zal mijn broeder tegen mij zondigen en moet ik hem vergeven? Tot 7x toe? Jezus zei: “Niet 7x, maar tot 70 keer 7”.

In de eerste instantie als je dit leest denk je “oké, de boodschap is duidelijk, ik moet dus eindeloos vergeven”. Maar de getallen van 7X70=490 zijn in de Bijbel een getallen van betekenis. Hoewel ik geen fan ben van numerologie, is het in dit geval zinvol om ernaar te kijken.

Binnen de wet komt er in de tijd 3x een “rust” voor; de 7e dag, het 7e jaar en het Jubeljaar (7 x 7 jaar). Onder de wet vergaf God 1x per jaar het volk; of 49 maal in elke Jubeljaarcycli; of elke tien Jubeljaar 490 maal. Jezus wist dat God het volk onder normale omstandigheden 490 maal zou vergeven voordat hij de rekening opmaakte.
Jezus antwoord  over  490 keer vergeven, wordt nader uitgewerkt met een gelijkenis, Matt.18:23. Namelijk een zekere koning had een slaaf die hem 10.000 talenten schuldig was, oftewel een hele hoge schuld. Toen de tijd aanbrak om de schuld af te sluiten (na 490 dagen) smeekte de slaaf om genade, waarna de koning hem de schuld vergaf.
Petrus was bekend met de toenmalige looptijd van een lening, daardoor onderwees de vergelijking op meerdere fronten.

Dat de Goddelijke geschiedenis ook wordt gemeten in Jubeljaren en perioden van 490 jaar is ook zichtbaar in de historie van het Joodse volk.  Eén voorbeeld, in de tijd van Jesaja en Micha werden de voorschriften in zake het Jubeljaar niet overal in acht genomen, waarop deze profeten een bittere klaagtoon aanheffen over het verzaken van de wet. In Lev.24:34 waar het gaat over zegen en vloek, wordt aangekondigd dat het verzaken van de sabbatsjaren vergoed moeten worden. Het aantal jaren dat het land als straf langdurig woest zou liggen, is zeventig (Jer. 25:11,12; 29:10; Dan. 9:2). Van het begin van het koninkrijk in 1095 v.C. tot de eerste wegvoering naar Babel in 605, dit is een periode van 490 jaar. Dan is de maat vol, de volle looptijd is verstreken en het volk gaat in ballingschap.

In de eindtijd profetieën komt ook deze tijdseenheid terug. Wie de Bijbel een beetje kent denkt daarbij direct aan de eindtijd profetie van Daniel 9:24 zeventig weken zijn bepaald over uw volk en uw heilige stad, om de overtredingen te voleindigen, de zonde af te sluiten, de ongerechtigheid te verzoenen en om eeuwige gerechtigheid te brengen. De gebruikelijke uitleg gaan ervan uit dat er hier wordt gesproken van jaarweken, dus 490 jaar.
490 Jaar vergeeft God, heeft God genade met het volk en dan is de maat vol. De tijd van zonde komt tot een eind.

Er is dus niet volledig sprake van een eindeloos vergeven, er is een looptijd waarop God de balans opmaakt. Ook aan het einde van de looptijd kan Hij besluiten genadig te zijn en de schuld kwijt te schelden, maar het kan ook een eindbalans zijn.

Matt.18:19 als 2 van u op aarde iets eenparig zullen begeren, het zal hun ten deel vallen van Mijn Vader die in de hemelen is.

In het Grieks wordt er zo’n prachtig woord gebruikt voor de frase “eenparig begeren”, er staat ‘symphōnēsōsin’. Partijen die samen in overeenstemming zijn met elkaar. Ze hoeven niet exact hetzelfde te zeggen, ze kunnen elk een andere nuanceringen benadrukken, maar ze vullen elkaar aan en gaan samen dezelfde richting op.  Om in de muziek te blijven, het zijn klanken die samen een akkoord vormen.
In die beeldvorming, kan de één het geluid van een viool geven en de ander van een contrabas, de volgende een trompet en daarmee wordt het alleen maar mooier. De verschillende klanken doen geen enkele afbreuk als de klanken zich op elkaar afstemmen.
De Vader hoort de wensen van de harten en het symfonie roept de wens tot geboorte, ‘it comes into being; comes to existence’, zegt de Engelse vertaling. Daarbij moeten we niet uit het oog verliezen dat het ten deel valt van de Vader. Het symfonie is niet het doel, ik heb er slechts nadruk op gelegd om de ruimte tot eigenheid van ieder individu te benadrukken.
Maar het is God ‘die goed is; bij wie niets onmogelijk is’ die het antwoord geeft.
Daarbij verzekerd Jezus ons dat Hij het ons zal geven, we hoeven daar geen moment onzeker over te zijn.
Daagt je dat niet uit om nog veel vaker met andere samen die overeenstemming te zoeken? Moet je kijken wat God allemaal kan doen, als we op die manier elkaar zoeken.

Matt.18:12 Indien een mens in het bezit is gekomen van 100 schapen en 1 ervan raakt verdwaald, zal hij dan niet de 99 op de bergen laten en heen gaan om het dwalende te zoeken?

In die tijd dat dit werd geschreven was een schaap van grote waarde, maar de vergelijking gaat natuurlijk niet over schapen maar over mensen.
En nu komt het verdrietige, in onze samenleving gebeurt het tegendeel. Dat ene ‘schaap’ wordt soms in het geheel niet, of slechts zeer kort gezocht.
Hoeveel mensen om ons heen worstelen zich door grote levensgebeurtenissen, met slechts enkele vrienden die steun geven? Misschien ben jij het wel die zich alleen gelaten voelt door mensen op wie je vertrouwde. Hoe vaak heb jij na een situatie niet van mensen achteraf gehoor :”Ja, ik heb nog aan je gedacht…”; “Ik had je nog willen bellen….”, maar al wat jij hoorde was stilte.
De bedoelingen zijn vaak heus wel goed, mensen bedoelen het niet slecht, maar aandacht is vaak vluchtig.  (Even ter zijde, mocht je nu bij een aantal mensen worden bepaald die jou in de kou hebben laten staan, neem dan nu even de tijd om ze te vergeven).

Met deze menselijke ervaring in onze rugzak, hebben we het soms nodig om tot ons door te laten dringen dat God echt anders is. Wanneer Hij zegt v14 dat Hij echt niet wil dat er ook maar 1 verloren gaat, dan bedoelt Hij dat ook echt. God de Vader zal blijven zoeken en blijven proberen die persoon te bereiken, Hij stopt niet.
Onze God staat boven tijd. Waar Hij is speelt tijd geen rol, het maakt dus niet uit hoe lang het duurt, Zijn aandacht zakt niet weg en Zijn wens om die persoon te vinden vermindert niet. Hij verandert niet, Hij vergeet niet, Hij wordt niet moe en Hij komt niet terug op zijn beloftes.
Lees bijvoorbeeld eens hoe Hij met de Israëlieten omgaat.
Al zijn ze meer als 300 jaar in Egypte, God zoekt ze toch weer op om ze te verlossen en om hun God te zijn. Na 70 jaar ballingschap roept Hij ze toch weer terug.  Hij profeteerde het in  Jes.49:15 Kan een vrouw haar zuigeling vergeten, dat zij zich niet ontfermen zou over het kind van haar schoot? Al zou zij die vergeten, toch vergeet ik u niet. Zie ik heb u in mijn handpalmen gegrift… En nog 700 jaar later deed Jezus dit letterlijk, de nagels door zijn handen heen.

Mocht je denken dat God je in de steek gelaten heeft, dat Hij jou niet zoekt en niet naar jou verlangt, dan heb je het mis. Die emotie mag misschien gekleurd zijn door slechte ervaringen met mensen of door andere emotionele beleving, het gaat recht in tegen alles wat God heeft gezegd. En Hij liegt niet.
Jes.45:1 Ik heb je bij je naam geroepen, jij bent de mijne. Wanneer je door het water trekt ben Ik met je; ga je door rivieren, zij zullen je niet wegspoelen; als je door het vuur gaat zal je niet verteren en de vlam zal je niet verbranden. Want Ik, de Here, ben jou God, de heilige van (vul je naam in!) is jou Verlosser.