gebed

Matt.9:18-26 Het dochtertje van Jairus
Jezus zei: Gaat heen, want het meisje is niet gestorven, maar het slaapt. En zij lachten Hem uit. Toen de schare uitgedreven was, ging Hij binnen en vatte haar hand en het meisje ontwaakte.

Op 7-9-15 heb ik geschreven over de rol van de vrouw die Jezus’ kleed aanraakt in dit verhaal, in dit stuk gaan mijn gedachten uit naar het meisje wat is overleden.
Mijn gedachten daarover gaan niet zozeer uit van de letterlijke fysieke dood van het kind, maar naar een geestelijk beeld. Misschien een beetje vreemde sprong om te maken, maar ik zie veel mensen waarbij hetgeen God in hen heeft gelegd is “overleden”.
Daarmee bedoel ik het volgende: God had mooie gedachten over ons toen hij ons schiep, hij legde er gaven en talenten in, een karakter, een uniek zijn, woorden en denkwijzen zoals jij die alleen kunt formuleren.
Hij heeft niemand gemaakt met een sacherijnige, mopperige, klagende aard, zo zijn wij niet bedoelt. Soms wordt dit verdedigt met woorden als :”Ik ben nu eenmaal zo”. Maar dat is een leugen, je bent niet je negatieve eigenschappen en God heeft je niet zo gemaakt. Toch zijn er mensen, en misschien ken jij er ook wel een paar, die volledig zo functioneren.
In het begin probeer je dan nog tegengas te geven en ze te laten zien dat het leven niet zo donker is als dat zij die beleven, maar na verloop van tijd geef je het op. Er lijkt geen kruid tegen gewassen, tegen zoveel gemopper. Dat komt omdat het geboden tegenwicht van menselijke antwoorden het verkeerde medicijn is. Het probleem heeft een geestelijke oorsprong en kan daar alleen worden aangepakt.
Er zijn momenten dat we mensen in ons leven niet “dood” moeten verklaren in de vorm van “een onmogelijk project” of “niet te veranderen”. Met als gevolg dat we over die mensen mopperen omdat ze ons irriteren en frustreren,  maar juist voor deze mensen mogen we in geloof gaan staan.
Ze “slapen” en wij zijn in hun leven gezonden om ze wakker te roepen, om profetische woorden in hun leven te spreken, om ze niet zo te laten zoals ze zijn, omdat Jezus ze niet wil laten waar ze zijn en zoals ze zijn.
God neemt de gaven, talenten en beloften die hij ons heeft gegeven niet terug. Ze zijn voor ons, voor eens en voor altijd, ook als we ze tijdelijk niet gebruiken. Niets van hetgeen voor ons heeft bedoelt, is weg, het hoeft slechts wakker te worden gemaakt, tot leven gewekt.

Dit kan bijvoorbeeld door de volgende teksten over iemand te proclameren:
Wordt geschapen naar Gods beeld en Zijn gelijkenis (Gen.1:27)en wees vruchtbaar; het oude is voorbij gegaan het nieuwe is gekomen( 2Cor.5:17)in Christus ben je een nieuwe schepping; wordt levend naar de beloften van de Vader (ps.119:50)maak …levend naar Uw woord, v107.Geef …niet over aan zijn/haar verdrukkers, v122 en laat geen onrecht over…heersen, v133 maar red…naar Uw beloften en leer…Uw inzettingen, v170, 171maar maak hem/haar een boom geplant aan waterstromen die zijn vrucht geeft op zijn tijd (ps.1)
Laat je leiden door de Geest en spreek leven.

Matt.7: 8 Want een ieder, die bidt, ontvangt, en wie zoekt, vindt, en wie klopt, hem zal opengedaan worden .

Jezus zegt hier dat gebed zal worden beantwoord. Onze hemelse Vader zal antwoorden.
De praktijk is weerbarstiger. Ik heb vele dingen gebeden waarop tot nu toe geen antwoord gekomen lijkt te zijn en ik weet zeker dat ik niet de enige daarin ben. Daarom zocht ik, denkend over dit gegeven, Gods aangezicht voor mijn vraag hoe ik hier tegen aan kan kijken.
En Hij bracht mij bij Joh.17, het Hogepriesterlijke gebed van Jezus. Als er iemand toch een volmaakt en volledig antwoord van God op Zijn gebeden kan verwachten, is het Jezus wel! Ik las de woorden van Zijn gebed en ik denk dat het goed is als je ze er even bij pakt zodat je de context hebt als ik er een paar stukjes uit haal.
v1 verheerlijk Uw Zoon, opdat ook Uw Zoon U verheerlijkt, 2 zoals U Hem macht gegeven hebt over alle vlees, opdat Hij eeuwig leven geeft aan allen die U Hem gegeven hebt. 3. dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige waarachtige God, en Jezus Christus, Die U gezonden hebt.6  Ik heb Uw Naam geopenbaard aan de mensen die U Mij uit de wereld gegeven hebt. Zij waren van U en U hebt hen Mij gegeven, en zij hebben Uw woord in acht genomen. 9 Ik bid voor hen. Ik bid niet voor de wereld, maar voor hen die U Mij gegeven hebt, want zij zijn van U. 13 Maar nu kom Ik naar U toe en spreek dit in de wereld, opdat zij ten volle Mijn blijdschap in zichzelf hebben 15 Ik bid niet dat U hen uit de wereld wegneemt, maar dat U hen bewaart voor de boze. 16 -Zij zijn niet van de wereld, zoals Ik niet van de wereld ben. 17 Heilig hen door Uw waarheid; (HSV).
Dit is even een hele korte greep van wat Jezus bidt dit voor jou en mij, Zijn volk. De vervulling daarvan is in ons.
In hoeverre is het vervuld? En dat vraag ik niet om je met een schuldgevoel op te zadelen, het geeft slechts een indicatie waar de beperking van de verhoring ligt. God wil dat deze woorden realiteit zijn in ons binnenste, ons leven en leefomgeving. Hij heeft die wil de kracht gegeven van gebed, kracht uit de hemel op Zijn gebed. Zodra we ons er ook maar enigszins in gaan bewegen, bijvoorbeeld in heiliging, zullen we merken dat het gezegend is, dat Hij er kracht aan verleent en dat het een goede opbrengst geeft, omdat Hij ervoor gebeden heeft. Maar wij zelf zijn de beperking. Er ligt veel klaar voor ons, wat we allemaal nog mogen ontvangen en wat Hij wil dat het ons deel zal zijn.
Jij bent de vervulling van Zijn gebed.
God is liefde, Hij vervuld het in ons met liefde en door liefdevol handelen in ons leven heen.
Daarom durft Hij het proces van vervulling met ons in te gaan. Vervulling komt niet als betonblokken uit de hemel gevallen om ons er mee te vernietigen.
Misschien zullen we in dit leven niet alles wat voor ons in weggelegd vervuld zien worden, maar ik weet zeker dat Hij er niets van afschrijft en weggooit. Hij heeft het voor ons gebeden en het zal ons deel zijn, gisteren, heden en in de toekomst.

Sommige vergelijkingen zijn verrassend eenvoudig gemaakt, maar zo duidelijk.
Een paar jaar terug kreeg ik voor mijn opleiding nog eens het gehele ademhalingsstelsel uitgelegd. Het doel was dat we mogelijke problemen die daarbij kunnen ontstaan kunnen signaleren, omdat een chronisch zuurstof te kort ernstige gezondheidsklachten tot gevolg kan hebben. Maar wat mijn `geestelijke oren` hoorden was, hoe genade in ons leven werkt.
Je ademt zuurstofrijke lucht in met onze longen. Zo ademen we Gods genade in als we dicht bij hem zijn. Dit wordt in het bloed opgenomen, zo worden we gereinigd door Zijn bloed. Deze stroom zuurstofrijkbloed maakt dat alle cellen en organen kunnen functioneren en de afvalstoffen die in die cellen en organen zijn ontstaan worden aan het bloed teruggegeven. Gedurende onze dag komen we met allerlei mensen en situaties in aanraking, waar we genade voor nodig hebben. Zonder die genade lukt het ons niet om geduldig, liefdevol en rechtvaardig te reageren op de dingen die op ons af komen. Er ontstaat irritatie, egoïsme en ongeduld, dit zijn onze afvalstoffen, onze koolstofdioxide. Dit bloed met afvalstoffen stroomt terug naar de longen en wordt daar uitgeademd. Terug gekomen bij God laten we onze dagelijkse beslommeringen, zonden en overtredingen weer los en ademen we zuurstofrijke lucht in, genade…en de hele cirkel begint weer opnieuw.
Gods genade zou voor christenen net zo natuurlijk moeten werken als ademhalen.
“Groei in genade”, zegt 2 Petrus3:18. Kinderen die een te kort aan zuurstof hebben, kunnen groeistoornissen krijgen. De organen krijgen te weinig zuurstof om te kunnen groeien, waardoor het kind klein blijft. Zo blijven sommige christenen kleiner als dat ze behoren te zijn. Maar toenemende groei in genade maakt iemand groot, doordat Jezus een grotere plaats in hem krijgt.
“wees krachtig in de genade in christus Jezus”, zegt 2 Tim.2:1. Als we trainen kan het lichaam meer zuurstof opnemen. Er komt kracht en het lichaam bouwt conditie op en is in staat de 2^de mijl te gaan. Een lichaam wat in stress is gaat oppervlakkiger ademhalen , het verkrampt en wordt door verminderde zuurstof extra moe. Ziekmakende stoffen hopen zich op en de weerstand gaat naar beneden. Zo raakt ook een christen die niet voldoende leeft uit genade, kwetsbaar voor acties van de boze. Hij wordt kwetsbaar voor leugens, misleidingen, aantastingen van het zelfbeeld en zijn identiteit als kind van God.
Dan kan de indruk ontstaan dat we niet zomaar naar God toe kunnen gaan, we hebben er een potje van gemaakt. Daarom moedigt de Hebreeën schrijver ons aan 4:16 Laten we met vrijmoedigheid toegaan tot de troon der genade opdat we barmhartigheid ontvangen en genade vinden”.  Het zou immers een slechte zaak zijn als we afgesneden raken van dat geen wat we juist het allerhardste nodig hebben. Laat het lichaam van christus niet lijden aan zuurstof te kort. Ons vlees kan lijden onder ziektes en beperkingen, maar in de geest zijn er geen belemmeringen, Jezus is gekomen om de weg volkome vrij te maken en ons overvloed te schenken.
Laten we daarom elkaar zegenen: Dat genade en vrede jou vermenigvuldigd mogen worden” 1 Petr.1:2 want hierin is het leven.

1 Petrus.5:8 wordt nuchter en waakzaam. Uw tegenpartij, de duivel, gaat rond als een brullende leeuw, zoekende wie hij zal verslinden. Wederstaat hem vast in geloof.

In het vorige stuk hebben ik gekeken wat er wordt bedoeld met ‘nuchter’ zijn.
De eerste keer dat Petrus hierover schrijft, geeft hij aan dat het belangrijk is om in het einde der tijden nuchter te zijn. In H5 komt hij hier opnieuw op terug om dat nog een stukje verder uit te werken, waarom hij dit schrijft met betrekking tot het einde der tijden.
Dit is de tijd dat de duivel rond gaat als een briesende leeuw en daar gebruikt hij mensen voor.
De boze vercorrumpeert het hart van de mens, zodat hun gedragingen  tegenovergesteld worden aan de wijze waarop de mens ooit bedoelt was.
Zoals God Zijn lichaam, de wereldwijde gemeente van zijn kinderen gebruikt om Zijn genade aan deze wereld te laten zien, zo gebruikt de duivel mensen om af te breken en te moorden. Een leugenaar en mensenmoordenaar is de boze, en zo zullen de mensen handelen die de boze heeft ingenomen.
Paulus als Petrus profeteren hoe deze mensen zullen zijn in het einde der tijden, zodat we niet verbaast zullen zijn: Spotters, die naar hun eigen begeerte wandelen (2 Petr.3:3), zelfzuchtig, geldgierig, kwaadsprekend, ongehoorzaam, ondankbaar, onheilig, liefdeloos, onmatig, en onhandelbaar (2 Tim.3:1-4). En meer nog, dat we niet alleen deze werken zullen herkennen, maar ook dat we niet tegen vlees en bloed zullen strijden.
Jij en ik hebben een wapenuitrusting gekregen om te strijden tegen overheden, machten, boze geesten en wereldbeheersers, zegt Efeziërs 6:12.  Dit zijn de machten die misbruik maken van deze mensen. Individuele mensen die een eigen wil gekregen hebben, kunnen en mogen we niet beheersen, dat is dwang en manipulatie, dat gaat in tegen de vrijheid die God ons geeft. De strijd is tegen hetgeen die mensen aanzet tot dit gedrag.
Dat lukt niet als je onder de indruk bent van de manier waarop die mensen handelen of wanneer je  door angst gegrepen worden. In emoties horen je Gods stem niet meer, je eigen gevoelens voeren de boven. Angst maakt doof en blind. Dan kan je niet meer handelen naar verstandige overleggingen. Wanneer angst, wanhoop, verslagenheid of emotioneel denken grip op ons krijgen, zijn we prooi, doelwit om opgejaagd en verslonden te worden.
Soms is het verleidelijk om in emoties te blijven hangen, in de vorm van eindeloze cirkels van medelijden met onszelf, hoe oneerlijk die ander heeft gehandeld en hoe scheef de uitkomst is. Dit kost veel tijd en aan het einde van ons gepieker is er niets veranderd. Verloren energie. Iedereen worstelt daar soms mee, maar dit is het moment om jezelf aan te pakken, het moet klaar zijn.
Het is tijd om los te laten, te vergeven en om aan God te vragen hoe we wel effectief kunnen bidden voor deze situatie.
De eerste stap van het ‘wederstaan van de boze’ is in onszelf. Wordt nuchter en waakzaam.
De tweede stap is het geloof, wat Hij ons wil geven als we erom vragen.

1 Petrus 4:7 Het einde aller dingen is nabij gekomen. Komt dus tot bezinning en wordt nuchter, opdat gij kunt bidden. (NBG) wees daarom bezonnen en nuchter in de gebeden”.(HSV) Wees dus bezonnen en nuchter om te kunnen bidden.(WBv) Therefore, be earnest and disciplined in your prayers.(NLT) therefore be self-controlled and sober-minded for the sake of your prayers.(ESV)

Het woordje “sóphroneó”, wat in de NBG wordt aangeduid met ‘nuchter’, kent verschillende vertalingen. Die verschillen geven aan dat er discussie is over dit begrip. Het Griekse woord bestaat uit twee delen; ‘veilig’ en ‘wat het leven reguleert’, dat is lastig tot één begrip samen te voegen. Het wordt gebruikt in de context van ‘het beoefenen van controle over jezelf’, maar het volgende verhaal maakt het een stuk duidelijker wat ermee wordt bedoelt.
Hetzelfde woord wordt gebruikt in Marc.5:15 en Luc.8:35, waar verteld wordt over de bezetenen van Gerasenen, die niet met ketenen te bedwingen was en naakt over het kerkhof zwierf. Hij werd door Jezus verlost van een onreine geest en vele geesten, genaamd legioen. Als de dorpelingen bij Jezus komen “zien ze de man gekleed en goed bij zijn verstand (sóphroneó)” .
Het verschil voor het optreden en na het optreden van Jezus is duidelijk. Voor de ontmoeting is de man woest, bezeten, agressief en is er sprake van een vergaand decorumverlies. Na Jezus optreden is hij bevrijd van boze geesten, waardig gekleed,  in staat om helder na te denken en in staat om Jezus stem te horen.
In het gehele N.T komt het woord sóphroneó slechts zes keer voor, waarvan het in Marcus en Lucas wordt gebruikt met betrekking tot het bovenstaande verhaal. Dat maakt dit verhaal zeer representatief voor hetgeen wordt bedoelt door Petrus, wanneer wij in de context tot het naderende einde sóphroneó dienen te worden. Het strekt veel verder als wat wij verstaan onder nuchtere bezinning.
Rom.12:3 zegt :”gedachten van bedachtzaamheid” (sóphroneó)” , maar ook hier is er sprake van een bredere context van de omliggende verzen veelzeggend.
V1 zegt “dat gij uw lichamen stelt tot een levend, heilig en Gode welgevallig offer.-v2 hervormt door de vernieuwing van uw denken, opdat gij moogt erkennen wat de wil van God is, het goede, welgevallige en volkomene”.
Het is nodig om deze staat van denken in te nemen om te kunnen bidden, beschikbaar te zijn voor gebed en discipline op te kunnen brengen om te bidden.
In het einde der tijden is het des te meer van belang om vrij te zijn van gebondenheden, niet vol van eigen emoties, vernieuwd naar Zijn beelden in staat Zijn stem te verstaan. Wie op deze manier een levend offer is, kan zijn licht laten schijnen voor velen en zeer krachtig zijn in gebed.

Heer verlos en bevrijd ons van alles wat niet van U is. Vernieuw ons denken doe ons Uw stem verstaan. Heilige Geest van God leidt ons om te bidden naar de wil van de Vader.

Jes. 56:7 hem breng Ik naar mijn heilige berg, hem schenk ik vreugde in mijn huis van gebed; zijn offers  zijn welkom op mijn altaar. Mijn tempel zal heten ‘Huis van gebed voor alle volken’.

“Huis van Gebed”, staat er in de grondtaal en daarmee wordt de aard van het hemelse huis gedefinieerd.
In openbaringen en de profeten vinden we omschrijvingen van het geestelijke huis.
Er is een stad (Openb.21; Ez.48) van onvoorstelbare glorie, met vele woningen (Joh,14:2), waar God te midden van Zijn volk zal wonen (Zach.2:10) . Het is de plaats waar Jezus zit aan de rechterhand van de Vader(Matt.26:64) die voor ons pleit en onze hogepriester is voor eeuwig (Hebr.8).
Dit betreft echter allemaal beschrijvingen van wat er is. Het ziet eruit “als” en “lijkt op” zegt Johannes, want aardse beschrijvingen schieten te kort voor het hemelse.

“Huis van gebed”, spreekt van de functie van het huis in de relatie tussen het hemelse en de mens.
Ik denk dat dit gebed betreft in de breedste zin van het woord: aanbidding, lofprijs, tongentaal, voorbede, strijdgebeden, dank gebeden, vragen. Alle communicatie in de relatie tussen God en Zijn kind(eren). Zelfs het in stilte dicht van elkaars nabijheid genieten, hoort bij die relationele interactie.
Alles wordt mogelijk door die gebedscommunicatie met de Vader.

Die communicatie is in Gods ogen heilig. Het is zo kostbaar voor hem dat Hij er alles voor over heeft  en Zijn eigen Zoon geeft om alles wat scheiding in die relatie veroorzaakt, te verwijderen.
Het is zo waardevol dat ontheiliging van die relatie, één van de weinige momenten is waarom we Jezus boos zien. Matt.21:13 Mijn huis zal een huis van gebed heten, maar jullie maken er een rovershol van, zegt hij als hij de handelaren de tempel uit jaagt.
Dit betreft de tastbare tempel en waarin zondig wordt gehandeld door er een markt van te maken, maar de schrijver van de Hebreeënbrief definieert de tempel in 8:5 als een afbeelding en schaduw van het hemelse. Een geestelijke vergelijking is zeker op zijn plaats.
Op persoonlijk niveau hoort het huis van gebed, een heilige communicatie tussen God en Zijn kind te zijn, daarin horen dealtjes en onderhandeling geen plaats te vinden. In een huwelijksrelatie of een hartsvriendschap is egoïsme en eigen gewin het schadelijkste wat er kan gebeuren. Het schaadt alle vertrouwen wanneer je vragen moet stellen bij iemand zijn intenties.
Het optreden van Jezus had ook een historische context. De aantasting van de heiligheid van de tempel, bestond uit vele aspecten. Romeins geld met de afbeelding van de keizer, werd geruild voor geld munten om tempelbelasting te betalen, die door de Joodse religieuze leiders aan Rome werd afgedragen.  Leiders die de heiligheid van de tempel en het onderwijs moesten bewaken, stonden de ontheiliging toe en maakten er onderdeel van uit. Daarbij waren ze ook nog overtuigt van hun gelijk en wilden hen die zich ertegen verzetten ombrengen. Deze manier van handelen klinkt in deze tijd nog steeds zeer modern en hoeven we niet ver te zoeken om daar voorbeelden van te vinden.
In die situatie komt Jezus binnen, keert de tafels om, jaagt met een stuk touw de handelaren naar buiten en verbiedt mensen nog spullen de tempelhof in te dragen.
Het is misschien onbekend hoelang zo’n corrupt systeem in onze tijd stand kan houden, maar wat God ervan vindt is duidelijk: Kom niet aan Mijn huis van gebed, want die hoort heilig te zijn.
Waarheid en blijdschap wonen daar en elke smet van persoonlijke of externe aard hoort daar geen plaats te hebben.
Vader wilt U ons vergeven, onze relatie met U reinigen en alles wat daar tussen in staat weghalen, in Jezus naam.

Almaar onvervulde hoop maakt ziek, maar een vervuld verlangen is een levensboom.
Spreuken 13:12 (NBV)

In mijn werk heb ik veel te maken met mensen met allerlei gedragsproblemen en soms ook zeker agressie. Elke morgen vraag ik of God zijn rust en zijn vrede wil leggen op de cliënten en de ruimte waar ik werk wil vervullen met Zijn aanwezigheid.
Maar soms zijn er van die dagen dat het niet meevalt en ik de hele dag aan escalaties het hoofd loopt te bieden. Dan ben ik aan het einde van de dag moe en leeg. Ik heb me daarom een poosje afgevraagd waarom dat dan zo gaat?
Ik weet wel dat God geen snoepautomaat is, waar je gebed in stopt en het juiste resultaat uit tevoorschijn komt, maar ik verwachtte anders. Alsof mij deze heftige confrontaties dan bespaard zouden moeten blijven. Waarom overkomt mij dit? God is toch mijn Heer? Heeft de boze het op mij voorzien, is het geestelijke strijd, heb ik iets verkeert gedaan waardoor dit kan gebeuren, gebruik ik mijn geestelijke wapenuitrusting soms niet goed?
Hebben we dat allemaal niet op zijn tijd? Dat stukje verbazing wanneer een ‘ramp’ je overkomt, terwijl je toch een kind van God bent?
Dan lees je je Bijbel en weet je met je verstand dat het niet zo werkt. Iets in de redenatie klopt niet. De mensen in de Bijbel overkomen soms afschuwelijke dingen, worden in de gevangenis gegooid, krijgen stokslagen, familie die overlijdt, ziekte en oorlogen. Daar zijn mijn dagelijkse vermoeienissen niets bij, dus waarom zou het mij niet overkomen?
Waarom verwacht ik dan anders en hoe zit het dan met mijn gebed?
Een collega lichte een tipje van de sluier op toen ze mij feedback gaf en mij vertelde dat ze mijn geduld zo bijzonder vond. Waar ze zelf die cliënt al tien keer achter het behang had willen plakken, was het in haar ogen bijzonder dat ik door ging. “Je brengt rust op de groep”, merkte een stagiaire op, toen ik flexte op een voor mij onbekende locatie. Een plek waar ik de cliënten niet kende, geen band met ze had opgebouwd en toch werd dit resultaat opgemerkt.
In mijn hoop op vrede, keek ik naar mijn omstandigheden en mensen en hoopte daar verandering in. Daarmee was het speerpunt van mijn hoop gevestigd op het aards, in plaats van op hemelse zaken, op God, overstijgende het aardse.
Mensen kunnen ervoor kiezen Gods vrede te ontvangen, het gebed opent de mogelijkheid. Maar ze kunnen dit ook afwijzen, niet ontvangen en zelf de deur sluiten. Dit is een onzeker resultaat om op te hopen. Spreuken drukt het wat sterk uit, maar als dit het speerpunt van je hoop is kan je er ziek van worden.
Toch wordt mijn gebed vervuld, in mij. Zonder dat ik het in de gaten heb en mijn best doe om mijn werk zo goed mogelijk te doen, legt Hij Zijn rust op mij.
Is God niet heel bijzonder? Hij verhoord gebeden door ons heen.
Heer help me om mijn hoop te richten op de juiste goal. Help me op te merken wat U doet en waar U bent, te midden boven de omstandigheden en lastige situaties, in Jezus naam.

In 1 Koningen 8:23-53 staat een geweldig gebed van Salomo opgeschreven wat hij bad bij de inwijding van de tempel. Daarbij pleit hij voor het volk en haalt daarbij allerlei situaties aan: Zoals iemand een vloek over zichzelf heeft afgeroepen, wanneer Israël heeft gezondigd, als de regen uitblijft, als er hongersnood is, als een vreemdeling bidt, als Israël ten strijde trekt, als Israël gevankelijk wordt weggevoerd…Indien daarbij sprake is van berouw, inkeer en gebed, hoort dan.
Je leest gemakkelijk over die specifieke vraag heen, maar steeds weer zegt Salomo: v52
Laten dan Uw ogen geopend zijn voor de smeking van Uw knechten voor de smeking van Uw volk Israël en hoor naar hen zo dikwijls als zij U roepen-
Bij het gebed van Hizkia zie je die zelfde manier van bidden terug komen, 2 Kon.19:14-19 wanneer hij een brief heeft gekregen van de vijand om Israël tot overgave te bewegen. Hizkia gaat naar de tempel, spreidt de brief voor God uit en zegt v16 Neig Here uw oor en hoor; open Here uw ogen en zie.
Ook in het N.T, eeuwen later, vindt je een dergelijke wijze van bidden bij Paulus in Hand.4:29 Here let op hun dreiging-
Ik was eerst van mening dat het te maken had met een oude manier van spreken, taal en cultuur gebonden, (hoewel het tijdsverschil tussen Salomo en Paulus dit ontkracht), maar kijk ook naar Gods antwoord.
Het antwoord aan Hizkia is v20 wat gij Mij gebeden hebt betreffende–, heb Ik gehoord.
Zo ook bij salomo. God beantwoord het gebed van de inwijding van de tempel bij Zijn tweede verschijning aan Salomo in 2 Kron.7 en dan zegt God in v12 Ik heb uw gebed gehoord- v15 Thans zullen Mijn ogen geopend zijn en Mijn oren luisteren naar het gebed te dezer plaatse.
God gaat niet alleen in op de inhoud van het gebed, maar hij bevestigt aan de bidders dat Hij het heeft gehoord en dat Hij het heeft gezien, dan Zijn oog erop gericht zal zijn.
Het gaat hier niet om een formule of een manier van uitdrukken, maar om een vraag aan God om specifiek aan deze zaak aandacht te besteden. Het is geen horen van oren, maar een horen met het hart, zoals Jezus bedoelde toen Hij sprak, “wie oren hebben hore”.
Zo te bidden is een bekrachtiging van het gebed en God antwoord.
De mensen die God vragen om met name op deze zaak te letten, vullen op geen enkele wijze in hoe God op deze zaak zou kunnen reageren. Ze dragen geen oplossing aan, ze vellen geen oordeel over hetgeen er gebeurd of over de mensen/vijanden die erbij betrokken zijn. Ze wijden niet uit over hun emoties. Er is geen drama ondanks dreigende rampen, maar slechts nuchterheid en een totale overgave die de zaak verder aan God overlaat.

En God antwoord. Hij hoort, Hij ziet en Hij handelt, op al deze gebeden.
Misschien is dit wel de sleutel tot kort en nuchter gebed, zonder enig oordeel :
“Heer hoort en ziet, sla hier acht op”.

In Lucas 8 lezen we het verhaal van de bloedvloeiende vrouw. Jezus was op weg naar het dochtertje van Jairus, maar onderweg gebeurd er nog iets. “43 En een vrouw, die sinds twaalf jaren aan bloedvloeiing leed en door niemand kon genezen worden, 44 kwam van achteren tot Hem en raakte de kwast van zijn kleed aan, en terstond hield haar vloeiing op. 45 En Jezus zeide: Wie is het, die Mij heeft aangeraakt?”.
Als geloof God raakt, gaat er kracht van Hem uit. Zelfs als de persoon die Hem met geloof aanraakt, Hem daar geen toestemming voor heeft gevraagd, zonder speciaal of lang gebed…
Zodra geloof God raakt ontstaat er een connectie, als een stekker in een stopcontact en het goede van God, Zijn kracht, Zijn heerlijkheid, Zijn genezing, Zijn liefde, maakt connectie met de persoon die met Hem door het geloof verbinding heeft gemaakt.
De vrouw is hierin een geloofsvoorbeeld voor een wanhopige verdrietige vader. Ze leidde hem tot geloof in Jezus helende kracht. Dat had deze vader nodig want hij kwam Jezus om genezing vragen, maar onderweg werd hij op de hoogte gebracht van het overlijden van zijn dochter. Het had zeer begrijpelijk geweest als deze vader in zijn wanhoop niet in staat was geweest in geloof te staan. Zijn dochter…..Natuurlijkerwijs keek hij de dood van zijn eigen kind in de ogen.
Wat is afschrikwekkender?  Maar als hij in die connectie met doodsangst blijft, kan de connectie van geloof met de Vader niet worden gemaakt. Het lijkt een onmogelijke opgave, maar Jezus zegt tegen hem  “vrees niet, geloof slechts”.
Vrees maakt namelijk de connectie met de duisternis. Het is de stekker in het verkeerde stopcontact. Het geeft de duisternis een open kanaal om alle verschrikkingen en vervloekingen van de boze daar doorheen te laten lopen. Dus in genade geeft God de vader een voorbeeld van geloof, zodat de angst in hem niet zal winnen, maar dat hij, tegen spotternij in, blijft geloven dat Jezus bij machte is om zijn dochter te doen leven.
Hoewel liefde het grootste gebod is, is het gebod  “vrees niet” het meest gegeven gebod. De opdracht om niet te vrezen staat 365 keer in de Bijbel. Voor elke dag van het jaar een keer, wordt er wel gezegd.
Een opdracht en niet zonder reden. In Job 3:25 staat :” Want waarvoor ik vrees, dat overvalt mij, en wat ik ducht, dat treft mij”. Job laat zien dat vrees werkt als een bijna “zelf-vervullende profetie”. Wat je geloofd dat gebeurd, want de deur is open gezet. Job offerde voor zijn kinderen, elke keer als ze bij elkaar waren gekomen, want ze mochten eens zondigen en God verlaten. Hij was bang dat het mis zou gaan. Het lot wat zijn kinderen is overkomen, is in overeenstemming met de angst die hij koesterde, zoals hij bevestigt in 3:25.
Op elke plaats in de Bijbel waar God zegt “vrees niet”, doet Hij dat gebiedende wijs. Het is een opdracht  en die moeten we niet bagatelliseren. Het is niet juist om te denken “ach, dat is toch menselijk”. Als we er op die manier mee om mogen gaan in het koninkrijk Gods, had Jezus de vader van Jairus getroost, of hem op zijn schouder laten uithuilen. Maar zelfs tegenover één van de grootste tragedies die een mens kan, het overlijden van zijn kind, zegt Jezus “Wees niet bevreesd, geloof alleen”, v50.
Nu vraagt God niet het onmogelijke van ons, dus hoe ernstig de situatie lijkt, we kunnen geloof grijpen en Hij komt ons te hulp. Zoals Hij de vader van Jairus de bloedvloeiende vrouw als bemoediging gaf en als voorbeeld om in geloof te gaan staan.  Zo wil Hij ons ook tegemoet komen in onze situatie, zodat we angst kunnen loslaten en geloof kunnen grijpen. Dus vraag vrijmoedig om Zijn hulp, dat Hij onze ogen mag openen en ons hart met geloof mag vullen.