Maand: november 2016

Het woord “advent” stamt af van het Latijnse woord adventus, wat betekend ‘komst’ of ‘eraan komen’.
Nu kunnen we de komst van Jezus gedenken zoals Hij ruim 2000 jaar geleden naar ons toe kwam, maar in onze dagen zien we uit naar een andere komst: Jezus die terug komt als Koning.
Het was al onvoorstelbaar dat Gods Zoon werd geboren uit een vrouw. Dat Hij een mens was zoals wij, klein, kwetsbaar en afhankelijk. Maar de 2^de openbaring van Zijn komst zal nog onvoorstelbaar groter zijn.
Bij de eerste komst zongen de engelen, maar bij de 2de komst ziet Johannes de hemel geopend.
Openb.19:11-16  ik zag de hemel geopend, en zie, een wit paard; en Hij, die daarop zat, wordt genoemd Getrouw en Waarachtig, en Hij velt vonnis en voert oorlog in gerechtigheid.
En zijn ogen waren een vuurvlam en op zijn hoofd waren vele kronen en Hij droeg een geschreven naam, die niemand weet dan Hijzelf.
En Hij was bekleed met een kleed, dat in bloed geverfd was, en zijn naam is genoemd: het Woord Gods.
En de heerscharen, die in de hemel zijn, volgden Hem op witte paarden, gehuld in wit en smetteloos fijn linnen.
En uit zijn mond komt een scherp zwaard, om daarmede de heidenen te slaan. En Hijzelf zal hen hoeden met een ijzeren staf en Hijzelf treedt de persbak van de wijn der gramschap van de toorn Gods, des Almachtigen.
En Hij heeft op zijn kleed en op zijn dij geschreven de naam: Koning der koningen en Here der heren.
Dan is het onze tijd om heel klein, kwetsbaar en afhankelijk te zijn. Maar tegelijkertijd zo volkomen geheel en al veilig, onder Zijn heerschappij van macht en majesteit.

Matt.1:23-24 Zie, de maagd zal zwanger worden en een zoon baren, en men zal Hem de naam Immanuël geven, hetgeen betekent: God met ons. Toen Jozef uit zijn slaap ontwaakt was, deed hij, zoals de engel des Heren hem bevolen had en hij nam zijn vrouw tot zich.

Wanneer Jozef er achter komt dat Maria zwanger is overweegt hij haar in stilte te verlaten. Matt.1:20 ‘toen die overweging bij hem opkwam, zie een engel des Heren verscheen hem in een droom en zei: Jozef, zoon van David, schroom niet Maria, uw vrouw tot u te nemen, want wat in haar verwekt is, is uit de heilige Geest’.
Jozef moet nog vrij jong zijn geweest, Gods openbaring door dromen is niet aan leeftijd gebonden. Zijn naamgenoot, Jozef ‘de dromenkoning’, was ook nog een jonge man.  De profeet Joël spreekt over jongeren die gezichten zien en ouderen die dromen dromen(Hand.2:17), maar daarmee geeft hij eerder aan dat allen betrokken zullen zijn bij het werk van de heilige Geest; jong & oud, man & vrouw, hooggeschoold of laag opgeleid, dat maakt niet uit voor God. In Hem is geen aanziens des persoons.
Wat we echter leren van deze droom is dat God Jozef zijn hart kent. Hij zendt de droom als er een overweging in Jozef zijn hart opkomt en God geeft antwoord.
Met de droom geeft Hij hem richting en openbaring.
Die openbaring begint al bij de naam waarmee hij Jozef aanspreekt, zoon van David. Daarmee passeert God zijn natuurlijke vader Eli en verbindt Jozef met de belofte die rust op het huis van David. Daarna neemt God oude Schriftgedeelten, die Jozef kent en geeft ze een nieuwe betekenis waardoor ze plotseling actueel worden in het ‘hier en nu’. Daardoor begrijpt hij dat Maria nog maagd is, dat haar geen schuld treft en wat God van hem verlangt om te doen.
Gods dromen kunnen zeer indrukwekkend zijn, maar als we erop letten wat de instructie is en welke openbaring erin ligt of aan welke overweging dit een antwoord geeft, dan zijn we een heel eind op weg om de droom te verstaan.

In één jaar op chronologische volgorde door de Bijbel:

323 1 Thess. 1; 2; 3; 4; 5
324  2 Thess. 1; 2; 3
325 Hebr. 1; 2; 3; 4
326 Hebr. 5; 6; 7
327 Hebr. 8; 9; 10
328 Hebr. 11; 12; 13
329 Hand. 18:18-28; 1 Joh. 1; 2

Hebr.4:12 Het woord is levend en krachtiger en scherper
dan enig tweesnijdend zwaard en het dringt door
zo diep dat het van een scheid ziel en geest

Lucas 1. Twee profetieën over Johannes de Doper.

Luc.1:15-17 hij zal groot zijn voor de Here en wijn en sterke drank zal hij niet drinken en met de heilige Geest zal hij vervuld worden, reeds van de schoot zijner moeder aan, en velen der kinderen Israëls zal hij bekeren tot de Here, hun God. En hij zal voor zijn aangezicht uitgaan in de geest en de kracht van Elia, om de harten der vaderen te keren tot de kinderen en de ongehoorzamen tot de gezindheid der rechtvaardigen, ten einde voor de Here een weltoegerust volk te bereiden.
77 om aan zijn volk te geven kennis van heil in de vergeving hunner zonden, door de innerlijke barmhartigheid van onze God,

In de 1^ste profetie verteld de engel Gabriel aan Zachrias ‘hoe’ de laatste profeet uit het O.T zal wandelen: v 17 In de geest en de kracht van Elia. ‘Om de harten der vaderen te keren tot de kinderen en de ongehoorzamen tot de gezindheid der rechtvaardigen’.
In de 2^de profetie spreekt Zacherias door de heilige Geest ‘wat’ zijn boodschap zal zijn, v77 “om aan het volk te geven kennis van heil/redding, in de vergeving hunner zonde, door de innerlijke barmhartigheid van onze God- v79 om onze voeten te richten op de weg des vredes”.
Daarmee vormt Johannes als profeet een bijzondere brug tussen het O.T en het N.T. In de kracht van Elia verkondigt hij redding door genade, in plaats van een profeet die volgens het O.T het volk verteld wat de wettelijke gevolgen van hun wandel zijn, is hij een echte N.T profeet..
Hij spreekt geen oordeel uit de wet, over de harten van de vaderen en de ongehoorzame, de goal van Johannes is omkering, terug naar de gezindheid die ze behoren te hebben, de gezindheid van een rechtvaardige.
Wanneer we aan de prediking van Johannes denken blijven we meestal steken in dat ene, schijnbaar veroordelende woord `addergebroed`. Maar waar Johannes naar verwees, was dat ze wandelden als Adam en Eva die luisterden naar de slang, zoals wij allemaal, en dat we redding nodig hebben. Waartoe hij ze opriep was 2:8 ´keer je daar van af en brengt vruchten voort die aan bekering beantwoorden. De schare verstond deze boodschap prima, want ze vragen `wat moeten wij doen?”. Ze hebben geen oordeel gehoord maar de waarheid. Vergeving zonder gedragsverandering is als water naar de zee dragen en daar kwam Johannes niet voor. Hij kwam voor omkering en redding door genade. Een zuivere N.T boodschap in een O.T ‘Elia-jasje’.

Joh.1:1 In den beginne was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God….

Opvallend ontbreekt bij Johannes het verhaal van de geboorte van Jezus. Johannes start bij het scheppingsverhaal en neemt zijn toehoorders mee naar de geboorte van een uitverkoren volk.”In het begin was het woord,… in het Woord was leven…”, en dan gaat het verhaal direct over op degene die getuigt van het Woord. En in een paar zinnen komt Johannes aan bij het onderwerp waar het hem eigenlijk om te doen is. Meer dan alle andere evangelie schrijver benadrukt hij dat God een Vader is.
v.12-13 “allen, die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven om kinderen Gods te worden, hun, die in zijn naam geloven; die niet uit bloed, noch uit de wil des vlezes, noch uit de wil eens mans, doch uit God geboren zijn”.
Kind van God worden is geen natuurlijke geboorte. We worden niet “per ongeluk” in God geboren, omdat Hij geen anticonceptiemiddel heeft gebruikt. Je bent geen ongelukje, een bijproduct van de omstandigheden. Je bent voor God ook geen gepland product. God heeft niet de kalender gepakt en uitgerekend wanneer het Hem goed uit zou komen of wanneer zijn inkomsten toereikend zijn om nog een kind erbij te kunnen hebben. Je bent ook niet geboren omdat de traditie dat nu eenmaal voorschrijft en de familie een kind verwacht.
Onze aardse geboorte kan een zeer voorwaardelijk welkom zijn geweest, maar Gods liefde wil die pijn uitwissen.
Hij heeft naar je uit gezien en volmondig “ja”, gezegd, met Zijn hele hart op de dag dat jij Hem vroeg of hij jou als Zijn kind wilde aannemen.
Gebed: Heer help ons om te bevatten hoe enorm, onvoorwaardelijk wij gewenst zijn. Vernieuw onze emoties naar Uw liefde en genees ons van onze oude-mens-geboortepijn, in Jezus naam.

Matt.6:9 Onze Vader die in de hemelen is; 6:6 bidt tot uw Vader die in het verborgene ziet; 6:32 uw hemelse Vader weet wat je nodig hebt; 10:29 niet één mus zal ter aarde vallen zonder uw Vader;Luc.6:36 weest barmhartig gelijk uw Vader barmhartig is;

Voor de Joden was het ondenkbaar om die grote, zeer grote, hoogverheven naam boven alle naam te zien als een Vader. Maar Jezus zei het en Hij bleef het eindeloos herhalen, zo vaak dat er geen twijfel meer over mogelijk was. Het stond niet onder 2 of 3 getuigen vast, maar aan menigten, dat dit is wat Jezus ons te zeggen heeft: God is een goede, volmaakte Vader.
In onze westerse cultuur blijft de kracht van die openbaring nog steeds staan, want vele van ons hebben geen vader of een zeer onvolmaakte vader. Voor ons is daarmee het soms net zo moeilijk om echt te bevatten, dat dit Vaderschap niet overeenkomt met de misvormende, kwetsende ‘vader-ervaring’ die we in deze wereld hebben ervaren.
Laatst zat ik weer eens naar zo’n prachtige ‘Vader-boodschap’ te luisteren en mijn verstand zegt “ja, ik snap het”, maar mijn hart weet gewoon niet hoe ik dit ontvangen kan. “God heeft jou foto in Zijn portemonnee”, vergeleek de spreker. En in mijn hoofd hoorde ik mezelf denken “dan heeft ie wel een scandisk nodig om al die miljarden hoofden bij zich te hebben”. Het is leuk dat Hij de namen van al die miljarden hoofden kent, maar wat maakt mij daar “bijzonder” aan?
En daar heb ik een dag of 2 op lopen herkauwen, totdat me te binnen viel dat ik in mijn blindheid voorbij ga aan het feit dat ik uniek gemaakt ben. God heeft maar er maar ééntje van mij. En Hij heeft er maar één van jou. We zijn onvervangbaar.
Als er iets met die ene unieke persoon gebeurt of verloren gaat….is er iets of beter gezegd iemand, voor eens en voor altijd ontbrekend aan Gods gezin. Als onze unieke persoonlijkheid, onze gaven en talenten, beschadigt raken heeft de Vader geen stand-in die onze plaats in kan nemen. Ieder ander zal op een andere manier handelen en zich uiten. Die uniciteit bepaald ons speciaal zijn voor onze Vader.

Matt.21:18-22 “vervloeking van de vijgeboom”. Hij(Jezus) zag een vijgeboom aan de weg zag staan, ging Hij erheen, maar Hij vond niets daaraan, dan alleen bladeren. Marcus voegt daar aan toe 11:13 “want het was de tijd niet voor vijgen”.  En Hij zei tot hem: Nooit groeit aan u enige vrucht meer, in eeuwigheid! En terstond verdorde de vijgeboom.

Hier op aarde kennen wij seizoenen, we weten dat er een tijd is dat er geen vijgen aan de bomen groeien. In ons geestelijke leven wordt die vergelijking met seizoenen ook wel getrokken, zeker in periodes in ons leven waarin niet zo veel vrucht tot stand lijkt te komen. Maar ik vraag me af of die vergelijking wel helemaal terecht is.
Ons aardse bestaan is aan seizoenen onderhevig, maar in Gods Koninkrijk bepaald Hij het seizoen. Nu is God altijd dezelfde, Zijn Zoon die ons genade geeft blijft hetzelfde, de heilige Geest en zijn vruchten blijven dezelfde. Met andere woorden, God zelf is niet seizoensonderhevig.
Waarom zoekt Jezus naar vijgen terwijl het niet het seizoen is? Hij legt hen daarna iets uit over geloof en het verplaatsen van bergen. “al wat een gelovige in gebed vraagt zal hij ontvangen”. Er is geen seizoen in geloof. Er zijn geen vastgestelde seizoenen van bloei in het koninkrijk van God, want het in Hem kunnen er altijd vruchten van de Geest bloeien.
“Rechtvaardigen zullen opgroeien als palmbomen, geplant in het huis des Heren”, zegt Ps.92:13-15, “Zij zullen in ouderdom nog vrucht dragen, fris en groen zullen zij zijn”. Naar wereldse begrippen is een oude boom rijp voor de kachel, zijn vrucht neemt af. En een jonge boom heeft nog te dunnen  takken om grote vruchten te dragen,  maar dat gaat niet op voor een planting des Heren.
Ons aardse functioneren is aan tijden en seizoenen onderhevig, maar onze nieuwe mens in God staat in Gods seizoen.

In één jaar op chronologische volgorde door de Bijbel:

316 Hand. 4; 5; 6
317 Hand. 7; 8 ; 9
318 Hand. 10; 11
319 Jac. 1; 2
320 Jac. 3; 4 ; 5
321 Hand. 12:1-23; Judas
322 Hand. 12:24-18:17

Jac.4:7 Onderwerpt u aan God,
Maar bidt weerstand tegen de duivel
en hij zal van u vlieden.

De tempel van God is niet langer een tastbaar gebouw waar Zijn heerlijkheid in woont.
Nu zijn wij Gods tempel (1 Cor.3:16; 6:19).
Gods bedoeling voor ons als Zijn tempel, is in het licht van de openbaring van Gods heerlijkheid in het O.T bijna niet te bevatten.
Heer bedoelt U werkelijk dat de grootse heerlijkheid die ruste op de berg, die Mozes gezicht zo deed stralen dat hij het bedekken moest, woning maakt in ons? Die heerlijkheid die de tempel vervulde zodat de priesters niet meer op hun benen konden staan…in ons?
“Ja”,  zegt Paulus heel duidelijk, dat is precies de bedoeling. 2 Cor.3:9-11; 17-18  Want indien de bediening, die veroordeling brengt, heerlijkheid was, veel meer is de bediening, die rechtvaardigheid brengt, overvloedig in heerlijkheid. Immers, zelfs hetgeen verheerlijkt was, is in zoverre niet verheerlijkt, als déze heerlijkheid het te boven gaat. Want als het verdwijnende met heerlijkheid gepaard ging, veel meer is dan het blijvende in heerlijkheid.
De Here nu is de Geest en waar de Geest des Heren is, is vrijheid. En wij allen, die met een aangezicht, waarop geen bedekking meer is, de heerlijkheid des Heren weerspiegelen, veranderen naar hetzelfde beeld van heerlijkheid tot heerlijkheid, immers door de Her die Geest is.
Ik weet niet wat de gedachte dat Gods heerlijkheid in jou wil wonen, met jou doet, maar ik wordt er wel even stil van. Dit is groter als dat ik kan bevatten. Hoe kan ik Hem de ruimte geven om dat in mij te doen?
Als ik mijn leven, leef met alle drukte die erin is, dat ervaar ik de ruimte voor Gods heerlijkheid als minimaal. Ik zal er iets voor moeten doen. Zoals Mozes actief Gods aangezicht zocht. Zoals Mozes te midden van de drukte van leiding geven aan een heel volk ervoor koos tijd met God in de tent door te brengen. Zoals Mozes God vroeg Zijn heerlijkheid te mogen zien, jaagde hij openbaring na. Zo mogen wij Gods tegenwoordigheid in ons leven najagen.

Waar we ons bij Mozes in het voorgaande stuk afvroegen naar welke openbaring Gods wolken van heerlijkheid in deze tijd heen wijzen, profeteert Jesaja over de komende heerlijkheid.
In zijn roepingsvisioen ziet hij de Here op zijn hoogverheven troon en Zijn zomen vullen de tempel. En serafs roepen elkaar toe: “heilig, heilig, heilig is de Here der heerschare de ganse aarde is vol van Zijn heerlijkheid”, Jes.6:3.
Dat is niet overeenkomstig de situatie waar Jesaja tegen aankijkt. Gedurende het 2-stammenrijk waarschuwt Jesaja Jeruzalem juist voor hun zonde en de komende ballingschap, de aarde is verre van de volle heerlijkheid van God. Maar hij hoort de serafs profeteren, hoe God de aarde bedoelt heeft, wat God weer terug wil brengen en in de toekomende tijd zal doen.
Daarvoor ziet Jesaja 2 punten in de tijd waarop hij opnieuw spreekt over de heerlijkheid des Heren:
Het 1^ste punt is de komst van Jezus Christus, Jes.40:3-5” Hoor iemand roept: Bereid in de woestijn de weg des Heren- “v5. En de heerlijkheid des Heren zal zich openbaren en al het levende tesamen zal dit zien want de mond des Heren heeft het gesproken”.
Het 2^de punt in tijd is eindgericht, Jes.24:23 “Dan zal de blanke maan schaamrood worden en de gloeiende zon zal zich schamen want de Here der heerschare zal koning zijn op de berg Sion in Jeruzalem en er zal heerlijkheid zijn ten aanschouwen van de oudsten”; 66:19 “zij zullen komen en mijn heerlijkheid zien”.
Indien Mozes de voorafspiegeling is van het toekomstige, dan mogen we verwachten dat een toenemende signalering van gloriewolken in Gods huis, één van de tekenen is die wijzen naar de komst van de God van heerlijkheid, het eindgericht.