Matt.21:18-22 “vervloeking van de vijgeboom”. Hij(Jezus) zag een vijgeboom aan de weg zag staan, ging Hij erheen, maar Hij vond niets daaraan, dan alleen bladeren. Marcus voegt daar aan toe 11:13 “want het was de tijd niet voor vijgen”. En Hij zei tot hem: Nooit groeit aan u enige vrucht meer, in eeuwigheid! En terstond verdorde de vijgeboom.
Hier op aarde kennen wij seizoenen, we weten dat er een tijd is dat er geen vijgen aan de bomen groeien. In ons geestelijke leven wordt die vergelijking met seizoenen ook wel getrokken, zeker in periodes in ons leven waarin niet zo veel vrucht tot stand lijkt te komen. Maar ik vraag me af of die vergelijking wel helemaal terecht is.
Ons aardse bestaan is aan seizoenen onderhevig, maar in Gods Koninkrijk bepaald Hij het seizoen. Nu is God altijd dezelfde, Zijn Zoon die ons genade geeft blijft hetzelfde, de heilige Geest en zijn vruchten blijven dezelfde. Met andere woorden, God zelf is niet seizoensonderhevig.
Waarom zoekt Jezus naar vijgen terwijl het niet het seizoen is? Hij legt hen daarna iets uit over geloof en het verplaatsen van bergen. “al wat een gelovige in gebed vraagt zal hij ontvangen”. Er is geen seizoen in geloof. Er zijn geen vastgestelde seizoenen van bloei in het koninkrijk van God, want het in Hem kunnen er altijd vruchten van de Geest bloeien.
“Rechtvaardigen zullen opgroeien als palmbomen, geplant in het huis des Heren”, zegt Ps.92:13-15, “Zij zullen in ouderdom nog vrucht dragen, fris en groen zullen zij zijn”. Naar wereldse begrippen is een oude boom rijp voor de kachel, zijn vrucht neemt af. En een jonge boom heeft nog te dunnen takken om grote vruchten te dragen, maar dat gaat niet op voor een planting des Heren.
Ons aardse functioneren is aan tijden en seizoenen onderhevig, maar onze nieuwe mens in God staat in Gods seizoen.
van genesis tot openbaringen 