Inwonende heerlijkheid

De tempel van God is niet langer een tastbaar gebouw waar Zijn heerlijkheid in woont.
Nu zijn wij Gods tempel (1 Cor.3:16; 6:19).
Gods bedoeling voor ons als Zijn tempel, is in het licht van de openbaring van Gods heerlijkheid in het O.T bijna niet te bevatten.
Heer bedoelt U werkelijk dat de grootse heerlijkheid die ruste op de berg, die Mozes gezicht zo deed stralen dat hij het bedekken moest, woning maakt in ons? Die heerlijkheid die de tempel vervulde zodat de priesters niet meer op hun benen konden staan…in ons?
“Ja”,  zegt Paulus heel duidelijk, dat is precies de bedoeling. 2 Cor.3:9-11; 17-18  Want indien de bediening, die veroordeling brengt, heerlijkheid was, veel meer is de bediening, die rechtvaardigheid brengt, overvloedig in heerlijkheid. Immers, zelfs hetgeen verheerlijkt was, is in zoverre niet verheerlijkt, als déze heerlijkheid het te boven gaat. Want als het verdwijnende met heerlijkheid gepaard ging, veel meer is dan het blijvende in heerlijkheid.
De Here nu is de Geest en waar de Geest des Heren is, is vrijheid. En wij allen, die met een aangezicht, waarop geen bedekking meer is, de heerlijkheid des Heren weerspiegelen, veranderen naar hetzelfde beeld van heerlijkheid tot heerlijkheid, immers door de Her die Geest is.
Ik weet niet wat de gedachte dat Gods heerlijkheid in jou wil wonen, met jou doet, maar ik wordt er wel even stil van. Dit is groter als dat ik kan bevatten. Hoe kan ik Hem de ruimte geven om dat in mij te doen?
Als ik mijn leven, leef met alle drukte die erin is, dat ervaar ik de ruimte voor Gods heerlijkheid als minimaal. Ik zal er iets voor moeten doen. Zoals Mozes actief Gods aangezicht zocht. Zoals Mozes te midden van de drukte van leiding geven aan een heel volk ervoor koos tijd met God in de tent door te brengen. Zoals Mozes God vroeg Zijn heerlijkheid te mogen zien, jaagde hij openbaring na. Zo mogen wij Gods tegenwoordigheid in ons leven najagen.