Maand: november 2016

Als er in iemand zijn leven vaak wolken van de heerlijkheid van God zijn verschenen, dan was het Mozes wel. In dat opzicht ging hij echt van heerlijkheid tot heerlijkheid.
Eerst zette zich een wolkenkolom tussen het volk en farao; toen kwam een wolk van heerlijkheid uit de woestijn bij Gods belofte voor manna (ex.16); Toen ging Mozes de wolk in die op de berg rustte (Ex.33) en God openbaart de tabernakel, de wet en wil een verbond sluiten. Weer van de berg af, brak Mozes de stenen tafelen, maar richtte wel buiten het kamp al vast een ontmoetingstent op Ex.33:9, de wolkenkolom daalde neer en God sprak van aangezicht tot aangezicht met Mozes.
De meeste van ons zouden daarin het hoogtepunt van hun geluk hebben gevonden, dan leef je toch dagelijks in Gods heerlijkheid? Maar in Ex.33:18 stelt Mozes een hele bijzondere vraag: “Doe mij toch Uw heerlijkheid zien”. Wow, ik dacht dat hij daar al was, hij is op de berg geweest in Gods heerlijkheid, de wolk is dagelijks in zijn tent en toch vraagt hij Gods heerlijkheid te zien…..en God zegt niet ‘kom zeg, dat weet je nu wel hoe dat eruit ziet! Er is nog meer.
Mozes krijgt de opdracht 2 nieuwe stenen tafelen uit te hakken, gaat opnieuw de berg op in de wolk van Gods heerlijkheid. Op die berg plaatst God Mozes in een rotsholte en roept Zijn naam voor Mozes uit Ex.34:1-8.
Steeds neemt de heerlijkheid toe en komt de wolk dichterbij Mozes, van ergens op een afstand in de woestijn, tot een heerlijkheid waar Mozes zich in beweegt. En steeds is de openbaring groter als de vorige; van goddelijke voorziening, naar een ontmoetingstent, verbond, en leefregels, naar de openbaring van God zelf.
Nergens staat beschreven hoe die wolk van heerlijkheid er precies uit zag of waar het uit bestond. Maar als er in onze tijd opnieuw wolken van heerlijkheid verschijnen is daar niet veel nieuws aan, het is van oudsher bekend. De vraag is, welke openbaringen zal het in deze tijd uitwerken? Want God is altijd nog groter en er is veel wat we nog niet kunnen bevatten.

In één jaar op chronologische volgorde door de Bijbel:

309 Luc. 22; Joh. 13
310 Joh. 14; 15; 16; 17
311 Matt. 27; Marc. 15
312 Luc. 23; Joh. 18; 19
313 Matt. 28; Marc. 16
314 Luc. 24; Joh. 20; 21
315 Hand. 1; 2 ; 3

Joh.14:27 Vrede laat ik u, mijn vrede geef Ik u;
niet gelijk de wereld die geeft, geef Ik hem u.

Jes.62:6 Op uw muren(vul de naam van je stad/land in) heb ik wachters aangesteld, die de ganse dag en de ganse nacht nimmer zullen zwijgen. Jij die de Heer indachtig maakt, gunt u geen rust en laat Hem geen rust.

Ja, ik weet het, ik heb het woord “Jeruzalem” uit de tekst gehaald.
Niet omdat ik Jeruzalem niet van belang vindt, want ik acht Jeruzalem en Israël zeer van belang. Ze zijn centraal in Gods verhaal, Zijn tijd en chronologie. Jeruzalem was de woonplaats van God en de profetieën vertellen ons dat zij dat opnieuw zal zijn. Jeruzalem, “Men zal u noemen met een nieuwe naam”, zegt vers 2, “volken zullen uw heil zien en koningen uw heerlijkheid”. Dezelfde tekst van een toekomstige nieuwe naam is in Openb.2:17 geschreven aan de gemeente. Individuen die overwinnen ontvangen van God een witte steen met een nieuwe naam. Gelijk in het N.T mensen Gods tempel zijn waarin de Geest van God woont, 1 Cor.3:17.
Wat ik in de schijnwerpers wil zetten is het belang van ‘wachters op de muur’.
Elk land en elke stad heeft wachters nodig, in de geestelijke zin. Wachters die ver zien, die signaleren wat of wie er nadert en die anderen kunnen alarmeren.  Wachters bewaken de woonplaats van God.
In het enkelvoud waken we over onszelf, in het meervoud over onze naasten. Maar de tekst uit Jesaja laat zien dat het ook gaat om steden en landen. Het is de taak van de wachters om met God te spreken, over alles wat afkomt op de mensen over wie ze waken. Al wat onrein is, al wat onheilig is, al wat vernietiging brengt mag daar niet binnen komen. Het is de taak van de wachters om God geen rust te laten, om met Hem daarover te spreken en te blijven spreken totdat het gevaar is geweken.
De bekwaamheid om dat te doen, ver te zien en te interpreteren wat we zien, is van God. Maar de bereidheid om voor God te staan, is onze keuze.
Gebed: Heer maak ons bereid en geef ons de kracht, wijsheid en vuur om te waken over de mensen, steden en landen die U in ons hart legt.

Hand.4:29 Heer let op hun dreigen en geef uw dienstknechten met alle vrijmoedigheid Uw woord te spreken- 31 en terwijl zei baden, werd de plaats waar zij vergaderd waren, bewogen; en ze werden vervuld met de heilige Geest.

In Jes.37:14-20  vindt je het verhaal van Hizkia die een brief ontvangt van de koning van Assur. Het leger van de Koning van Assur rukt op naar Jeruzalem en de koning van Assur hoopt door flink te dreigen en te pronken met zijn overwinningen, Hizkia tot overgave te bewegen. Het is een grote legermacht en Jeruzalem is zeer in de minderheid, het had logisch geweest als er paniek was uitgebroken. Maar Hizkia ging het huis van de Heer binnen en spreidde de brief uit voor God.
In Hand.4:23-31 vinden we Petrus en Johannes die zijn verhoord door de raad met betrekking tot de genezing van een verlamde man. De zaak is slechts een aanleiding, want wat deze autoriteiten feitelijk willen is dat deze christenen hun mond houden en stoppen met hun wonderen ten tekenen. De bedreiging komt vanuit meerdere fronten en ongerustheid zou op zijn plaats zijn, maar de discipelen gaan eenparig in gebed.
Het maakt niet uit hoe groot of hoe klein de ‘dreiging’ is die er op je af komt, een vervelend bericht, beschuldiging of aanklacht, het is zaak om niet in paniek te raken. De 2 voorbeelden waren in principe levensbedreigend, maar deze mannen weten wie hun God en Vader is en Hij heeft het laatste woord. Wij zijn Gode ten eigendom, daarom heeft Hij het recht om het laatste woord te hebben over de dingen die op ons afkomen. Leg je zaak voor aan de Allerhoogste autoriteit van hemel en aarde, en laat Hem het antwoord geven.
Hij zorgt voor ons, Hij is onze Bewaarder (Ps.121)

1 Cor.15:46 niet het geestelijke komt 1st, maar het natuurlijke en daarna het geestelijke.

Voor deze conclusie toont Paulus on aan, dat wij als mensen ons leven beginnen in een vergankelijke wereld en in die vergankelijkheid wordt een geestelijke mens geboren. Die tastbare wereld en ons fysieke lichaam zijn kwetsbaar, maar hetgeen wat uit God geboren wordt is vol kracht. Alles start in de tastbare, zichtbare wereld en heeft een geestelijke vrucht.
Je zou kunnen zeggen dat God de Schepper is van de gedragstherapie! Zet goed gedrag in en goede resultaten zullen volgen; kweek goede gewoonte en oogst vruchtbaarheid. Of met een tastbaarder voorbeeld, iemand die gaat sporten bouwt conditie op en voelt zich mentaal sterker. Of in het geestelijke, iemand die tijd maakt voor God zal ook oogsten uit die relatie.
Maar wat nu als je wel het goede zaait, in alle liefde en zachtmoedigheid iemand geeft en storm oogst, ruzies en verwijten? Mijn ervaring is, dat dit een signaal is dat de boze aan het werk is in die persoon of situatie. Het goede zaad (lees goed gedrag) wordt gestopt door de stenen in de bodem van iemands hart; of het zaad wordt verstikt door onkruid (bijvoorbeeld ruis, roddels en emoties); of het goede zaad wordt door de vogels weggepikt (je boodschap is vergeten en vervangen door eigen invullingen en interpretaties) –om te spreken met de gelijkenis van de zaaier uit Matt.13:1-9;18-23.
dan wordt het zaak om te bidden en de geestelijke strijd te strijden, maar stop niet met het goede te zaaien. Gods basis principes veranderen niet wanneer de boze er modder tegenaan gooit. Laat je niet ontmoedigen, wie in het natuurlijke zaait zal een geestelijke kwaliteit oogsten.

Jes.55:8 Mijn gedachten zijn niet uw gedachten en uw wegen zijn niet Mijn wegen-. Want zoals de hemelen hoger zijn dan de aarde, zo zijn Mijn wegen hoger dan uw wegen en Mijn gedachten dan uw gedachten.

Als we voor iemand een bijzonder kadootje hebben gekocht, dan kunnen we bijna niet wachten tot die ander het uit gaat pakken. Je hebt je verheugt toen je het cadeau kocht, want je weet dat het precies goed is en bij die ander past. En dan komt het grote moment dat je het die ander geeft en het papier wordt open gescheurd…
Maar of dat gebeurd hangt af van het feit of die ander het gaat doen, dat uitpakken.
wij hebben van God de vrijheid gekregen en met Hem te gaan zitten, tijd te maken en Zijn gedachten te ontvangen. Dat is een vrijheidskeuze.
We kunnen ontvangen wat God aan ons geeft, ons erin verdiepen en onderzoeken wat het allemaal te betekenen heeft. Dat is een vrijheidskeuze. We kunnen met het cadeau aan de slag en het gaan gebruiken en toepassen wat we gekregen hebben. Dat is een vrijheidskeuze.
En we willen wel, echt wel, maar in de praktijk vinden we onszelf nog wel eens hangend op de bank terug, met het verwijt in ons achterhoofd dat we lui zijn. Maar is dat echt zo, of is het de boze die ons maar al te graag met dat verwijt om de oren slaat?
Misschien is het punt meer, dat we nog onvoldoende hebben geleert om vrijheidskeuzes te maken. Om geheel tegen alle aardse gewoonte regels in, te zeggen: Dit is wat ik WIL en ik ga het najagen. Ik ga er mijn tijd en mijn inzet aangeven. Ik KIES dit tot prioriteit.
We zijn eraan gewend dat het leven keuzes voor ons maakt of ons in bepaalde posities dwingt. In Gods Koninkrijk mogen we leren om vrijheidskeuzes te maken.

In één jaar op chronologische volgorde door de Bijbel:
302 Luc. 18:15-19:48
303 Marc. 11; Joh. 12
304 Matt. 22; Marc. 12
305 Matt. 23; Luc. 20; 21
306 Marc. 13
307 Matt. 24; 25
308 Matt. 26; Marc. 14
Matt.23:9-10 één is uw Vader Hij die in de hemelen is;
één is uw Leidsman, de Christus.

Deze week hielden ze in Marken een grote oefening van alle landelijke hulpdiensten voor een grote evacuatie die nodig is als de dijken doorbreken.
Mijn Ierse vriendin vindt de aanblik van het verschil in waterniveau achter de dijk en het lager gelegen land nog steeds een horrorscenario. Ze vertelde me dat er tegen de Ieren een plagend vooroordeel bestaat dat ze lui zijn. Daarom zegt ze als grap bij het zien van onze dijken: ”Als de Ieren in Nederland zouden wonen waren we al lang verdronken, Nederlanders zijn zulke harde werkers!”.
Maar als geestelijk beeld vindt ik het een geweldig idee en kan ik even wegdromen bij het idee als de dijken doorbreken en het levende water van Gods Geest het land overspoelt…
Als we zouden stoppen met dijken bouwen om alle dingen waar we tegen zijn af te stoppen. Het zou geweldig zijn als kerken, gemeentes en denominaties de dijken tegen elkaar afbreken en de verschillen worden weggespoeld.
Het zou een feest zijn wanneer Nederland zich weer een christelijke natie mag noemen waarin wetten, regels, normen en waarden in overeenstemming worden gebracht met Uw liefde en Uw recht.
Niets is zo’n goede verdediging tegen ongewenste invloeden, wetteloosheid en terroristische overtuigingen als een duidelijke identiteit in God. Dus ik zeg “ja” laten wij Nederlandse als harde werkers in de Geest van God dijken doen doorbreken. Want geestelijke dijken horen we niet te onderhouden, die mogen we afbreken.

 

Jes.55:10-11 zoals de regen en de sneeuw van de hemel neerdaalt en daarnaar niet terugkeert, maar doorvochtigt 1st de aarde en maakt haar vruchtbaar en doet haar uitspruiten- alzo zal Mijn woord, dat uit Mijn mond uitgaat, ook zijn; het zal niet ledig tot Mij wederkeren, maar het zal doen wat Mij behaagt en volbrengen waartoe Ik het zendt.

Toen ik jong in mijn geloof was, had ik ook een verwachtingspatroon van God als een jong kind die nog magisch denkt. Voor kinderen is het nog aannemelijk dat mamma door de muur heen kan kijken, want hoe kan het anders dat zij het weet als je iets stouts achter die muur doet. Een speelgoedkonijn kan nog een heel gesprek voeren en Alice woont in wonderland, dat is magisch denken.
Jong gelovigen maken een zelfde ontwikkeling door. Een God die spreekt en “plof” het is er, een lamme kan weer lopen, een blinde kan weer zien en een dode die weer levend wordt. Heb je een probleem, mooi dan bidden we ervoor en het is opgelost!
dit heeft overeenkomsten met het magische denken van een kind wat leeft in het “hier en nu”, en die nog geen zicht heeft op lang lopende processen. Later kreeg ik oog voor veranderingen van de lange termijn en las ik hoe Abraham op bejaarden leeftijd de beloofde zoon kreeg. Het volk dat 70 jaar in ballingschap gaat en Jezus die snel terug komt, maar dat duurt toch meer dan 2000 jaar.
Er is sprake van “en, en”, maar de gemeenschappelijke factor is: of het nu kort of lang duurt, God zal doen wat Hij zegt. Hij is geen mens die op zijn beloftes terug komt.
Als de omstandigheden niet goed zijn om de belofte te kunnen geven, verandert Hij de omstandigheden. Als jij nog niet klaar bent om de belofte te gaan uitleven, dan verandert Hij jou. Maar de belofte wegnemen, dat doet Hij niet.