Maand: december 2015

We hebben gekeken naar de afkomst van Jezus, maar ook Zijn rol als Koning heeft diepe profetische wortels in het O.T.
Jes.11:1 “En er zal een rijsje voortkomen uit de tronk van Isaï en de scheut uit zijn wortel zal vrucht dragen”. Deze woorden die met betrekking de Christus worden geprofeteerd hebben een nadere uitleg nodig. Ze staan in verband met 1 Sam. 16:1 waar God tegen Samuel zegt dat hij niet langer verdrietig moet zijn over de verwerping van Saul als koning. Samuel krijgt de opdracht: “vul uw hoorn met olie en ga heen; ik zendt u tot de Betlehemiet Isaï, want onder zijn zonen heb Ik Mij een koning uitgezocht”.
2. “Op hem zal de Geest des Heren rusten, de Geest van wijsheid en verstand, de Geest van raad en sterkte, de Geest van kennis en vreze des Heren”.
Bij de verkiezing van David klinkt ook het grotere plan van God door, Hij heeft Zich een koning uitgezocht. Alle koningen die over Israël hebben geregeerd, waren bedoeld als gezanten van God, aan Hem onderworpen, regerende uit Gods naam. Als zondige mensen gaf God hen Zijn Geest om de koningen daarbij te helpen.
Salomo mocht er naar zoeken in de vorm van bovenmatige wijsheid, David als aanbidder in de vreze des Heren, koning Asa en Hizkia in heiliging, koning Josia keerde zich met zijn hele hart naar de Here, maar geen van alle aardse koningen bezaten de Geest zoals in Jesaja geprofeteerd wordt.
Uit de beschrijving van de Geest die op de Koning van 1 Sam. rust, blijkt al direct dat dit door geen enkele menselijke koning ooit zo is uitgeoefend. Geen van hen had volledig de Geest van wijsheid, verstand, raad, sterkte, kennis en vreze des Heren.
En dan spreekt Johannes:
Joh.1:32 En Johannes getuigde en zeide: Ik heb aanschouwd, dat de Geest nederdaalde als een duif uit de hemel, en Hij bleef op Hem. En ik kende Hem niet, maar Hij, die mij gezonden had om te dopen met water, die had tot mij gezegd: Op wie gij de Geest ziet nederdalen en op Hem blijven, deze is het, die met de heilige Geest doopt.
Niet alleen blijft de Geest in zijn ganse volheid op de Koning der Koningen, maar ook doopt Hij met de heilige Geest. Zijn koninkrijk is niet van deze wereld maar van de heilige Geest. Het is een koninkrijk van vrede dan kan niet uit deze wereld voorspruiten.
God wil dat wij ten volle deel hebben aan Zijn koninkrijk, daarom geeft Hij de Geest niet met mate (Joh.3:35). Zodat wij uit Zijn volheid zullen ontvangen, Zijn vrede (Micha5:3) en Zijn Geest van wijsheid, verstand, raad, sterkte, kennis en vreze des Heren. In de heilige Geest zijn alle vruchten van de Geest ons deel.
De Geest die op de Koning rust vervult Zijn koningschap, Zijn koninkrijk en rust op Zijn kinderen.
Daarom kon Paulus vol overtuiging aan de gemeente Efeze schrijven 1:3 Hij heeft ons met alle (Gr.:pasē) geestelijke zegen in de hemelse gewesten gezegend”. Wij maken deel uit van een hemels koninkrijk, dus zoek dat als allereerste en kijk niet naar wat voor ogen is.
De wereld ziet het kerstverhaal van een baby die geboren is in een stal en de onbegrijpelijkheid van een gekruisigde koning, maar door de Geest zien wij een grote Koning die zal regeren met raad en sterkte. De baby zal niet langer een baby zijn!

Wie is als U?

Het volgende dubbelbeeld komt uit Micha.
5:1 En gij Betlehem Efrata, al zijt gij klein onder de geslachten van Juda uit u zal Mij voortkomen, die een heerser zal zijn over Israël en wiens oorsprong is vanouds, van de dagen der eeuwigheid.
3. Dan zal hij (deze heerser) staan en hen weiden in de kracht des Heren, in majesteit van de naam des Heren, zijns God; en zij zullen rustig wonen, want nu zal hij groot zijn tot het einde der aarde, en Hij zal vrede zijn.

De naam Micha מיכה betekend “wie is als JHWH”. Hij diende in de tijd van Hizkia en Jotham 759-698 v.Chr. Het was de tijd van de koningen, waarin Israël gebroken was in een noordelijk en een zuidelijk rijk, de tijd waarin Israël steeds weer terug viel in afgoderij. God had daar verdriet van. In  de context van deze gebrokenheid schreef Maleachi 2 “God haat echtscheiding”. God zijn volk vergaderen, ze heiligen en met vrede over ze regeren. Koning Hizkia deed zijn uiterste best om de afgoderij uit Juda te verdrijven, maar het was niet genoeg.
Op dat punt van de geschiedenis lag het niet voor de hand, dat er in een klein dorpje van de stam Juda, een grote heerser geboren zou worden die vrede zou brengen zou brengen tot het einde van de aarde. Maar het is Gods plan, door alle eeuwen heen en Zijn plan verandert niet.
Hij is en zal vrede zijn. Heer wie is als U?
De oorsprong van deze Heerser waar Micha over profeteert,  is “uit de dagen der eeuwigheid”, dat is een opmerkelijke tijdsbepaling. Het bevestigt opnieuw waarom het mogelijk is dat er in één profetie tussen twee verzen duizenden jaren kunnen liggen en hoe het mogelijk is dat in de 7^de eeuw voor Christus Zijn 1^ste en tweede komst al kon worden verteld. Vanuit Gods eeuwigheidsperspectief is het van geen enkele betekenis. Nog voordat tijd op aarde zijn intrede deed was Zijn Heerser al bij Hem.

Kennelijk was in Jezus’ tijd niet algemeen bekend dat Hij in Betlehem geboren was. In Joh.42 voert de schare die naar Hem heeft geluisterd een discussie of Hij de Verlosser is, waarbij men opmerkt  “De Christus komt toch niet uit Galilea?”.
Het is nog maar de vraag of het een verschil zou hebben gemaakt als ze hadden geweten dat dit wel het geval was. Wie twijfelt zal overal vragen bij stellen, wie geloofd zal steeds weer worden bevestigt door de eenheid van Gods woord.
Nog even wat leuke aanvullende details. Van Betlehem wordt algemeen aangenomen dat de betekenis van die naam “broodhuis” is. In deze streek waren vruchtbare graanvelden, die de streek van brood voorzagen. In die plaats wordt het “het brood des levens” (Joh.6:48-51) geboren. “Het levende brood dat uit de hemel neer gedaald is. Indien iemand van dit brood eet zal hij in eeuwigheid leven”.
Van Juda zegt ps.60:9 “Juda is mijn herdersstaf”. En misschien nog wel mooier in Gen.49:8-12 Juda, ù zullen uw broeders loven, uw hand zal zijn op de nek uwer vijanden, voor u zullen uws vaders zonen zich neerbuigen. Een leeuwewelp is Juda; na de roof zijt gij omhoog geklommen, mijn zoon; hij kromt zich, legt zich neder als een leeuw of als een leeuwin; wie durft hem opjagen? De scepter zal van Juda niet wijken, noch de heersersstaf tussen zijn voeten, totdat Silo komt, en hem zullen de volken gehoorzaam zijn.
Heer wie is als U?

Zacharia 9:9-10 Jubel luide, gij dochter van Sion; juich, gij dochter van Jeruzalem! Zie, uw koning komt tot u, hij is rechtvaardig en zegevierend, nederig, en rijdende op een ezel, op een ezelshengst, een ezelinnejong.
Dan zal Ik de wagens uit Efraïm en de paarden uit Jeruzalem tenietdoen, ook de strijdboog wordt tenietgedaan; en hij zal de volken vrede verkondigen, en zijn heerschappij zal zich uitstrekken van zee tot zee, en van de Rivier tot de einden der aarde.

In twee zinnen plaats Zacharia ons midden in de tijd.
Hij ziet de eerste komst van jezus, waarbij hij op een ezel Jeruzalem binnen komt en hij ziet de tweede terugkomst, de intrede van het vrederijk. Voor Zacharia was het één profetie die in de toekomst plaats zou vinden. Hij zal geen idee hebben gehad dat er zoveel tijd zou verstrijken tussen die zinnen in en hier zijn wij, tussen v9 en v10 in.
Het laat ook iets zien van Gods tijdsperspectief, want Hij is degene die door de heilige Geest deze woorden aan Zacharia geeft. Voor Hem die zich beweegt in de eeuwigheid waar tijd niet gemeten wordt, zijn de 1^ste en tweede komst van de Christus zo met elkaar verweven dat ze in één adem verteld kunnen worden.
Reeds bij zijn 1^ste komst is Hij Koning, rechtvaardig en zegevierend. In de ogen van de wereld lijkt er geen overwinning behaald, maar in de hemelse gewesten is er een verandering voor eens en voor altijd. Hij heeft de dood onttroont en is gaan zitten aan de rechterhand van de Vader.
De wereld is blind voor die overwinning, wereldleiders menen de macht te hebben, maar zoals in Psalm 2 staat: Waarom woeden de heidenvolken en bedenken de volken wat zonder inhoud is? De koningen van de aarde stellen zich op en de vorsten spannen samen tegen de HEERE en tegen Zijn Gezalfde (HSV).
Deze wereldleiders menen hun macht te kunnen ontlenen aan hun wapentuig, Paarden, wagens en strijdboog is een ouderwetse beschrijving, voor wat nu kan gelden als bommen, gevechtsvliegtuigen en kernwapens. In de poëtische Hebreeuwse schrijfstijl benadrukt de tegenstelling tussen “paarden” en een “ezelhengst” het verschil in koningschap. Deze Koning haalt Zijn macht niet uit wapentuig, maar uit een nederige dienende houding, een ezel is een dienend dier. Zijn Koningschap rust op rechtvaardigheid, niet op machtsvertoon.
Daarom zegt ps.2  Die in de hemel woont, zal lachen, de Heere zal hen bespotten. Dan zal Hij tot hen spreken in Zijn toorn, in Zijn brandende toorn hun schrik aanjagen. Ik heb Mijn Koning toch gezalfd over Sion, Mijn heilige berg. Weet dat de mensen en de naties die nu schrik aan jagen met hun vernietiging en de slachtoffers die ze maken, zelf zullen schrikken van Gods toorn. Gods handelen zal al het menselijk strijden verre overstijgen. Alles wat ze ooit hebben afgedaan als een mooi verhaal die geboorte van Jezus, iets uit de geschiedenis die kruisiging, niet heel imponerend, zal een ontzagwekkende overwinning blijken te zijn. Ps 2:9 U zult hen verpletteren met een ijzeren scepter, U zult hen in stukken slaan als aardewerk. Zach.9:10  en Zijn heerschappij zal zich uitstrekken tot het einde der aarde.
Dan blijkt er een andere Koning te Zijn, Hij was er al, maar dan zal heel de wereld Hem zien.
Er zal geen plek meer op deze aarde zijn die niet onder Zijn van vrede heerschappij valt.

We staan er niet bij stil maar elke dag worden we overspoelt door woorden. Op elke hoek van de straat, door onze brievenbus en door sociale media worden we overspoelt door woorden die ons een boodschap willen vertellen. In onze huidige maatschappij is het een bijna onmogelijke taak om een paar zinnen die honderd jaar geleden opgeschreven zijn, terug te vinden en betekenisvol tot ons leven te laten spreken. Er is zo veel!
Vanuit ons perspectief is het dus lastig voor te stellen dat een Maleachi die 450 jaar voor de geboorte van Jezus heeft gesproken, van betekenis was in de tijd dat Jezus werd geboren. Maar dit waren wel Gods woorden. Ze konden van betekenis zijn voor mensen die waren gefocust op die ene bron, te midden van alle ruis.
Israël had het kunnen weten als hun hart op God was gericht.
Er waren er die het wel ter harte hadden genomen zoals Simeon die “die door de heilige geest een Godsspraak gegeven was, dat hij de dood niet zou zien eer hij de Christus des Heren gezien had”, (Luc.2:26). En Hanna “die God onafgebroken in de tempel diende met vasten en bidden”.
Maar anderen lieten zich in beslag nemen, zij zagen niet wat er gebeurde “Zie, ik zend mijn bode, die voor mijn aangezicht de weg bereiden zal; plotseling zal tot de tempel komen de Here, die gij zoekt, namelijk de Engel des verbonds, die gij begeert. Zie Hij komt, zegt de Here der Heerschare”. (Mal.3:1).
Hierin ligt voor ons een les.
Het is niet ondenkbaar dat wanneer wij behoren tot die groep die één tot drie uur per dag op sociale media doorbrengt (1), dat Gods dingen plotseling voor ons gebeuren. Dit kon 2000 jaar geleden al gebeuren, hoeveel te meer kan het ons gebeuren, de generatie die dagelijks onder een tsunami van woorden wordt bedolven.
Die waarschuwing geeft Gods woord ons naar de toekomst, maar misschien mag dit ook tot ons spreken met het oog op de naderende feestdagen. Het is druk, om alles te regelen; feestjes op school, feestje met de familie, feestje van het werk, het versieren van ons huis, inkopen doen en voor we het weten, gaat het niet meer om de geboorte van de Koning der koningen.
Maar zonder Jezus is er geen kerst.
Daarom wil ik deze periode voor kerst de woorden van de profeten laten spreken en die de weg laten banen tot Het Feest.
“Hij komt!”, zoals Hij 2015 jaar geleden geboren werd en wij ons nu op dat feest mogen voorbereiden, erop gefocust mogen zijn. We mogen ons zelf oefenen om God op de eerste plaats te zetten, onze aandacht uit laten gaan naar wat hij aan het doen is in onze tijd nu, want  “Hij komt!”.
Maleachi koppelt deze twee perspectieven ook direct aan elkaar. In v3:1 spreekt hij over de geboorte van Jezus en in v2 over de dag des Heren. In één profetie ziet hij in de verre toekomst en de nog verdere toekomst, waarbij “Plotseling”  spreekt als een samenvattende waarschuwing, een tijds-scharnier in beide perspectieven. Het kon toen gebeuren en het kan nu gebeuren, als we niet gericht zijn op de hand van God.

(1) http://www.rtlnieuws.nl/nieuws/binnenland/steeds-meer-kinderen-verslaafd-aan-apps-facebook-en-youtube

De zoon van David, de zoon van Abraham (Matt.1:1)

Lezend door de genealogie van Mattheus springen er een hoop bijzondere namen tussen uit, die ons hoop geven voor ons zelf. Als God deze mensen gebruikt, dan is alles mogelijk.
Jakob was een bedrieger, Rachab een hoer en Ruth was een Moabitische! Moab, de grote vijand van Israël, waar Israëlieten niet mee mochten trouwen en Nehemia de mannen van zijn volk om vervloekte, omdat ze dit wel hadden gedaan (Neh.13:23-25). David vermoorde Uria om Salomo te kunnen verwekken. De koningen Manasse en Amon deden wat kwaad is in de ogen des Heren en diende de afgoden.
Wat een verhaal om de Koning der Koningen uit geboren te doen worden.
Maar wat hebben we nu aan die geslachtsregisters, behalve dat het ons in een hoop kan geven, wat betreft onze eigen bruikbaarheid?
Door alles heen zien we Gods onvoorstelbare trouw.
God had een belofte aan Abraham gedaan en wat voor mensen er na hem uit zijn geslacht voortkwamen, de belofte bleef  “Ja en amen”.
Gen.22:17-18 Ik zal u rijkelijk zegenen en uw nageslacht zeer talrijk maken als de sterren des hemels en als het zand aan de oever der zee; en uw nageslacht zal de poorten zijner vijanden in bezit nemen; en met uw nageslacht zullen alle volken der aarde gezegend worden”. (Hebr.11:12)
God nam er niets van terug, ook al waren de geslachten na Abraham vaak geen godsvruchtige uitblinkers. Niet met het bedrog van Jakob, niet toen het volk zondigde in de woestijn, niet toen een Israëliet een kind bij een hoer verwekte, niet toen David Uria vermoorde…ga zo maar door. Dit is slecht een kleine greep uit het menselijk falen.
God bevestigde steeds weer Zijn plan en maakte de belofte elke keer groter. Aan David beloofde Hij 2 Sam.7:12-14 Ik zal uw nakomeling, uw eigen zoon, na u doen optreden en ik zal zijn koningschap bevestigen. Die zal mijn naam een huis bouwen, en Ik zal zijn koninklijke troon voor immer bevestigen. Ik zal hem tot een Vader zijn en hij zal Mij tot een zoon zijn. (Hebr.1:5).
Beide van deze beloften verwijzen al naar de Zoon die God van plan is in de wereld geboren te doen worden. Vanaf dag één heeft Hij besloten dat de vijand zal worden vernietigt, dat Hij zichzelf een groot huis zal bouwen, zal wonen te midden van Zijn kinderen en hun Koning zal zijn.
En hoe afschuwelijk onze tijd er uit mag zien en welke verschrikkingen er nog kunnen komen, Zijn plan is “Ja en amen”. Niemand kan daar iets aan af doen of iets aan toevoegen.

Een mooi overzicht van de beide geslachtslijnen van Mattheus en Lucas vindt je op de onderstaande link.
http://www.huffingtonpost.com/zach-j-hoag/exclusive-an-amazing-gene_b_6335080.html

De manier waarop een verhaal wordt verteld is bepalend voor de richting waar de aandacht naar uit gaat.
Dit kan therapeutisch worden gebruikt om iemand een nieuwe kijk te geven op zijn eigen ervaringen, maar in de Bijbel komt het ook regelmatig voor dat verschillende getuigen hetzelfde verhaal op een verschillende manier vertellen. Ik denk dat dit te maken heeft met de boodschap die ze naar voren willen brengen; “wie, wat” of “welk onderwerp” staat in de schijnwerpers.
Zo vertellen Mattheus en Lucas allebei over de afkomst van Jezus , maar er is een verschil in de namen die worden genoemd. Het is verleidelijk om inhoudelijk te kijken naar het verschil in die namen en wat dit betekend, maar de context verteld ons misschien nog wel meer.
In tegenstelling tot Mattheus verteld Lucas pas over het geslachtsregister na de doop van Jezus, wanneer Hij begint met zijn optreden als de zoon van God.
Hij start zijn genealogie bij Jozef, waarvan men aannam dat dit Jezus’ aardse vader was. De aanvang van Jezus bediening is het moment dat mensen vragen gaan stellen en zeggen “hé, dit is toch de zoon van de timmerman?”. “Jawel”, verteld Lucas: “dat is Hij, lees de genealogie maar”. Maar helemaal aan het eind sluit Lucas de lijst met namen af met de conclusie: “de zoon van God” (Luc.4:38). Die laatste afkomst kan worden verbonden aan Adam, maar als we alle namen ertussenuit halen is dit de afkomst van Jezus. Zie je wat een mooie vertelling? De plaats van de lijst, het vertrekpunt en de afsluiting van de genealogie vertellen een verhaal.
Hoe anders is dat verhaal bij Mattheus, die verrassend genoeg begint met: “geslachtsregister van Jezus Christus, de zoon van David, de zoon van Abraham” (Matt.1:1). Hier wordt niet gestart met Jozef en niet terug gekeken tot aan Adam, maar Hij wordt direct in verband gebracht met twee grootheden uit het O.T.; koning David, de man naar Gods hart en Abraham de vader van de belofte. Je voelt wel dat hier een ander verhaal wordt verteld. Op deze twee oudvaders rusten grote beloften van God, die tot op het moment van Jezus geboorte nooit geheel in vervulling waren gegaan, maar nu komt de vervulling. Zie met welke perfectie die vervulling komt: “van Abraham tot David zijn 14 geslachten. Van David tot aan de Babylonische ballingschap zijn 14 geslachten. Van de Ballingschap tot de Christus zijn 14 geslachten” v17. In deze geslachtslijn ligt de nadruk op het feit dat Hij de Christus is, de Verlosser die de beloften vervuld. Zijn komst is met de grootst mogelijke perfectie getimed, verbonden met de geschiedenis van het volk en zijn koningen.
De Koning der koningen van Israël, zegt Mattheus, die naar zijn functioneren zich openbaart als de Zoon van God, verteld Lucas.
Twee lijsten met twee verschillende accenten. Als we nog een stapje terug doen en het van een nog breder perspectief bekijken, zou je kunnen zeggen dat de ene genealogie spreekt tegen Israël en de ander tegen de volkeren die niet tot Israël behoren. Voor beide is Jezus gekomen om de scheidsmuur weg te breken en van twee, één te maken (Ef.2:14).
In Hem zijn alle dingen vervuld.