Wet van liefde

Joh.8  de Schriftgeleerden en de Farizeeën brachten een vrouw bij Hem die op overspel betrapt was.
In de wet nu heeft Mozes ons geboden zulke vrouwen te stenigen; U dan, wat zegt U? Maar Jezus bukte en schreef met de vinger in de aarde.

Het was nota bene Zijn eigen wet, Zijn eigen regels die deze vrouw tot de dood veroordeelden!
Deze vrouw had het fout gedaan, iedereen kon het zien en iedereen was het erover eens dat ze dood moest. Voor Jezus stond ze min of meer volkomen naakt, er was niets dat Hij niet wist van haar.
Wanneer het ons gebeurt, dat we helemaal fout zitten en weten dat iedereen ons erom zal veroordelen, proberen we het te verstoppen. Als niemand het weet kunnen ze je ook niet afwijzen, zo is het toch?
Jezus heeft niet alleen de macht om haar af te wijzen voor dit ene leven, maar om haar voor eeuwig te veroordelen.
Zou de Heer van hemel en aarde zich niet aan Zijn eigen woord houden?
Maar het laatste wat Hij wil is onze dood. Hij kwam juist omdat Hij van ons houdt.
Dus zweeg Hij en schreef in het zand. Hij weigerde één woord van oordeel uit te spreken.
Ik ben zo benieuwd wat Hij schreef. Schreef Hij hartjes in het zand, of de wet met een streep erdoor? Op dit punt in de tijd werd voor haar de dood herschreven. De letter van de wet, werd over-schreven, door Zijn liefde.
“Een nieuw gebod geef ik jullie, dat jullie elkaar liefhebben zoals Ik jullie heb liefgehad”, Joh.13:34 en Hij bracht het in de praktijk, door geen enkele aanklacht te uiten, het oordeel van de menigte af te wenden en genade te schenken.
Nu wij nog.
Hij veroordeelt jou niet. Durf jij jezelf lief te hebben ondanks je fouten?
Durf jij het aan om een ander lief te hebben ondanks zijn fouten?