Ruil perfectie in voor liefde.

Ik denk dat iedereen die actief is in het koninkrijk Gods, of op welke wijze dan ook verantwoordelijkheid draagt in de breedste zin van het woord, op een bepaald moment wel eens gegrepen wordt door de angst om het fout te hebben. Ik heb zelf ook een periode geworsteld met vragen als: ‘Heb ik Gods stem wel goed verstaan; wat nu als ik het verkeerd zie en mensen een verkeerde uitleg geef of ze hele verkeerde dingen leer’… Ja, wat dan?
Dan kan je mensen op het verkeerde been zetten, ze de verkeerde kant op wijzen, dus er kleven gevolgen voor anderen aan mijn verkeerde zienswijze! Er zijn voorgangers die geloven dat God het hun dubbel zal aanrekenen, want Hij heeft de verantwoordelijkheid op hun schouders gelegd om het goed te vertellen en de juiste theorie te onderwijzen. De tekst die hierbij wordt aangehaald is Hebr.13:17 “Gehoorzaamt uw voorgangers-daar zij rekenschap zullen moeten afleggen”.
Deze angst om het fout te hebben kan bij periodes in je leven behoorlijke greep op je handel en wandel hebben. Wie deze “stok” van perfectionisme door angst stevig in handen heeft, zal die als ‘maatstaf’ leggen over de mensen waar zij zich verantwoordelijk over voelen. Onzuiverheden en fouten moeten korte metten mee worden gemaakt, voordat het uitgroeit tot iets groters!
Dit alles schoot door mijn hoofd toen ik de eerste zin van 1 Cor.13 tot mij door liet dringen. “al sprak ik met de tongen van engelen”, volmaakt dus, zonder zonden :”Maar ik had de liefde niet, ik ware schallend koper”.
Mensen hebben het nooit 100% goed of 100% fout. Elke leider heeft wel uitspraken, interpretaties of leringen, waar je kanttekeningen bij kan plaatsen.
En ik geloof dat God dat vergeeft! zoals Hij mij vergeeft en wij deze leiders dienen te vergeven. Wij zijn allen kinderen van God, wie of wat onderscheid leiders of ieder die enige verantwoordelijkheid draagt? Wat hebben zij dat zij niet hebben ontvangen? (1Cor.4:7). Allen hebben gezondigd en ontvangen van de genade.
Maar wie in de kramp is geraakt, doet er goed aan de stok die hij voor zichzelf en anderen tot maatstaf heeft gemaakt , bij God op het altaar te leggen. En hem om te ruilen voor liefde.
Want geen van deze maatstaven kan het volmaakte brengen, maar God stelt dat liefde de hoogste en de beste maatstaf is van allemaal.
“Streef dan naar de hoogste gave” (12:30). Maak er je goal van om gekenmerkt te worden door goedertierenheid, lankmoedigheid, geduld en trouw zonder verbittering. En de liefde Gods, die alles te boven gaat, zal al onze fouten zo ver van ons weg doen, als het oosten van het westen verwijdert is.