Jou tijd van Koninklijke waardigheid.

Ester 4:14 Wie weet of jij niet juist met het oog op deze tijd de Koninklijke waardigheid verkregen hebt.

Ik heb in verschillende teams gewerkt en dan zou je verwachten binnen de zorg dat iedereen hetzelfde doel voor ogen heeft, namelijk het welzijn van de cliënten., maar dat is lang niet altijd het geval. Helaas kom je ook binnen de zorg collega’s tegen, voor wie het simpelweg werk is. Die erin gaan met een houding van “het wordt vanzelf wel 15.00 en dan ga ik weer naar huis. Dat is lastig voor betrokken mensen om mee te werken. Vaak zijn dat mensen die door hun onverschilligheid beslissingen maken die discussie opleveren. En dan wordt het spannen. Iedereen vindt er wat van, onderling heeft men het erover, maar wat gaan de collega’s ermee doen?
Communicatie over fouten is misschien wel het moeilijkste wat er is. Zwijgen lijkt de makkelijkste oplossing en dat wordt dan met verschillende redenen gedaan.
Een paar argumenten. Men gaat de confrontatie met de desbetreffende collega niet aan, omdat men bij voorbaat heeft bedacht dat het antwoord en de houding waar ze tegenover komen te staan, hun niet bevalt. Daarmee wordt een voorspelling van de situatie gemaakt die nog helemaal niet vast staat. Je weet nog niet wat de reactie zal zijn., maar de ‘voorspelling’ gaat bij voorbaat uit van een negatieve uitkomst. Wat zou er gebeuren als je een positief gesprek verwacht, wanneer je verwacht dat de collega niet opzettelijk verkeert is en het resultaat opbouwend en goed zal kunnen zijn? Jou gesprek zou ook succesvol kunnen zijn en een verandering op gang kunnen brengen.
Stel dat dit geen resultaat oplevert en de leidinggevende mag worden geïnformeerd, het argument wat dan gehoord wordt is “ik wil niet klikken’. Dit argument mist zijn doel, namelijk mogelijkheid om een positieve verandering op gang te brengen. Daarnaast is het een leugen om de inzet die je daarvoor doet tot ‘klikken’ te bestempelen. De inzet om Iets bespreekbaar te maken verdient niet zulke negatieve labels, tenzij je het doet met een negatief of egoïstisch oogmerk, namelijk om er zelf beter van te worden.
Het laatste argument wat ik naar voren wil brengen is :”het is niet mijn verantwoordelijkheid”.
Ester had dit kunnen zeggen. Zij had geen regerende functie, zich bezig houden met de politiek was niet haar taak en bemoeienis daarmee kon haar duur komen te staan.
Toch bevond zij zich in een positie om invloed uit te oefenen. Ze kon zich daarin gaan bewegen of ze kon zwijgen.
Er was wijsheid en voorzichtigheid voor nodig om aan te sturen op verandering en die ontving ze van God. Na 3 dagen bidden en vasten stond ze op en kleedde zich als de koningin die ze was. Koninklijk, door God aangesteld en geleid, in een waardigheid die God haar gegeven had.
Gelijk Ester heeft God ons waardigheid gegeven om als een Zoon of dochter van Hem, in Zijn wijsheid te spreken. Om naar voren te treden en een verandering te weeg te brengen.  Zwijg dan niet als het jou tijd is, maar bidt en Hij zal jou succesvol maken.