Ga je voor de top of voor het kamp?

“Hoe was Peru?”, vraagt mijn collega.
“Ja te gek. Ik heb 5 bergen van boven de 4000m gewandeld en eentje boven de 5000m.
“Gaaf! Mooi uitzicht zeker?”.
“Ja, soms wel en soms zit je midden in de wolken”.
Iedereen die denkt aan bergen, probeert zich voor te stellen hoe het zou zijn om er bovenop te staan. Als je zo hoog staat, wat zal je dan zien, welk effect heeft dat op je perspectief?
Geestelijk hebben we datzelfde verwachtingspatroon. Dit beeld roept Ps.24:3 op: “wie mag de berg des Heren beklimmen, wie mag staan in zijn heilige stede?”. De top van de berg is de plek waar we naartoe willen en het liefste niet meer af willen komen. Onze hoop is dicht bij God zijn, openbaring en nieuw inzicht te ontvangen.
Maar in de wandelsport komt na de top een etappe die net zo belangrijk is als het klimmen en de top behalen, namelijk veilig afdalen naar het kamp. De top was het doel van onze actie, maar het kamp is de plek waar de kan uitrusting en kan eten. Een plek waar je veiligheid en beschutting vindt.

Dat merkten we als groep toen het op 4500m begon te regenen en te hagelen en ons pad veranderde in een onzichtbare blubberpoel.  Ruim 3 uur worstelden we door modderpoelen, om blubberkuilen heen. Met het risico om op een gevaarlijke manier uit te glijden en het veilige kamp misschien niet te kunnen halen door een ongelukkige misstap.
De top heeft alleen waarde als je ook veilig het kamp bereikt. Alleen dan heb je iets te vertellen, iets met een ander te delen.
Het aantal verhalen van ongelukken op de terugweg, soms met het kamp al in zicht, zijn legio. Elke wandelaar kent dat en weet hoe gevaarlijk het kan zijn op het moment dat je denkt “hè, hè, eindelijk”. Je ontspant, let even niet goed op en stapt dan mis.
Het is belangrijk dat we onze bergtopervaringen mee naar het kamp nemen, dat we doorgeven wat we hebben geleerd en welke openbaring we hebben gekregen. Maar tegen alle verwachtingen in, is dat niet het makkelijkste deel van de route. Met het kamp in zicht, is niet het moment om te ontspannen, maar het moment om nog meer te focussen waar je je voeten neerzet om goed te finishen.
“Komt laten we opgaan naar de berg des Heren, opdat Hij ons lere aangaande Zijn wegen, opdat we Zijn paden bewandelen”, zegt Jes.2:3. Ze zullen zwaarden omsmeden tot ploegscharen en speren tot snoeimessen, zegt v.4. Het opklimmen verandert levens, verandert de paden waarover ze wandelen, verandert de werktuigen die tot dat moment werden gebruikt. “zij zullen de oorlog niet meer leren”, die les nemen ze mee naar het kamp. En daarmee veranderen ze het kamp, naar het beeld wat ze op de top hebben ontvangen.
“On earth as is is in heaven…..let heaven come”.