Stuur me niet naar Afrika.

Marc.16:15 gaat heen in de gehele wereld,            

Sommige mensen zijn gemaakt voor de zending, ze voelen zich als een vis in het water in een vreemde cultuur. Ik heb dat niet en als “semi- verdediging” heb ik daarvoor altijd aangevoerd, dat we hier zelf in een zendingsland wonen. En dat geloof ik ook echt. Als ik om mij heen kijk zie ik mensen in nood die christus niet kennen maar Hem wel heel erg hard nodig hebben.
Een onderzoek wat dit jaar is gepubliceerd zegt dat nog maar 25% van de Nederlanders zich tot het Christelijke geloof rekent en 82% van de mensen komt zelden of nooit in een kerk. De conclusie die men daaruit trekt is dat Nederland geen christelijke natie meer is…!
Vervolgens hoorde ik die conclusie van de week aangevoerd als reden voor een wetsaanpassing wat betreft euthanasie…. Dat maakt me verdrietig.
Maar nu het volgende, bij een zendeling heb ik mezelf altijd een bepaalde voorstelling gemaakt. Ik krijg een aantal zendingsbrieven binnen van mensen in het buitenland en die staan vol met gebedspunten. Gebedspunten voor politieke besluiten, voor de plaats en mensen waar de zendelingen gestationeerd zijn, voor dingen die ze als zendeling nodig hebben om hun werk te kunnen doen…en toen drong er de afgelopen week iets tot mij door: Zo ziet mijn gebedslijst en mijn levensstijl er niet uit. Ik zeg zendeling te zijn in eigen land, maar mijn leven stemt daar niet mee overeen. Ik ben thuis, thuis in mijn eigen land, in mijn leunstoel met mijn voeten op de tafel…
Gebed: Heer vergeef me mijn  houding en zet mijn hart in vuur en vlam, verander mij in een zendeling in eigen land, in Jezus naam.