Ik zal vast niet de enige zijn die dit tegenkomt, maar toch verbaast het me keer op keer wanneer het me gebeurd. Je hebt soms van die mensen op je pad, die niet veranderen. Elke keer weer ga je het gesprek met ze aan; je legt uit wat je wil, waarom het belangrijk is, maakt afspraken hoe je samen verder gaat, maar op het moment dat het erop aan komt…….doen ze precies wat ze zelf in hun hoofd hebben. Soms praten ze in het gesprek ook nog met je mee. Dan kom je opgelucht het gesprek uit en denk je ‘nu gaat het goed komen’. Maar nee hoor, in de praktijk gaat het weer op de oude voet verder. Mateloos intrigerend vind ik dat, hoe iemand zo volhardend verkeerde keuzes kan maken en er dan ook nog van overtuigt is dat ie niets verkeerds doet. Eigenlijk begrijp ik het niet, maar het verhaal van Mozes schijnt er licht op.
In Exodus4-14 heeft Mozes te maken met de farao en vanaf het begin zegt God 4:21 Ik zal zijn hart verharden, zodat hij het volk niet zal laten gaan.7:3 Ik zal het hart van Farao verstokken.
Het maakt helemaal niet uit of Mozes niet goed kan spreken (6:11, 29) want al had hij met de tong van een engel gesproken, dan was hij nog niet gehoord. Rom.9:18 God ontfermt zich over wie Hij wil en verhardt wie Hij wil.
Het maakt niet uit of Mozes gelijk heeft, rechtvaardig is, God achter zich heeft staan…..het resultaat blijft hetzelfde; Farao is doof en blind. De gevolgen zijn afschuwelijk, maar laat je daardoor niet van de wijs brengen. Noch Mozes, noch God hebben deze gevolgen ‘gemaakt’, het is niet hun hand die handelt. Het is een kwaad, verkeert hart, wat kwaad voortbrengt.
Gods rol daarin is voor mij te hoog om te begrijpen, Hij verhard het hart. Wat ik wel zie zijn de gevolgen van Gods handelen en dat is niet weinig:
-7:3 Ik zal Mijn tekenen en wonderen talrijk maken in Egypte.
-De Ik ben die Ik ben openbaart zich 3:14-15.
-God laat zich zien als degene die met Mozes en de Israëlieten is 3:12 Ik ben immers met u.5:6 Ik zal mij u tot een volk aannemen en Ik zal u tot een God zijn.
-God toont zich als de Machtige 5:6 Ik ben het die u onder de dwangarbeid der Egyptenaren uitleid.
-God geeft hen een getuigenis voor de eeuwigheid 10:2 Ik toon Mijn tekenen die jullie aan je kinderen en kleinkinderen kunt vertellen, wat Ik de Egyptenaren heb aangedaan en welke tekenen Ik onder hen verricht heb, opdat gij weet dat Ik de Here ben.
Ik het einde der tijden zullen we veel mensen ontmoeten het een hard hart. 2 Petr.3:3 Spotters die naar hun eigen begeerte wandelen;5 willens en wetens ontgaat hen dat door het woord van God de hemelen er sedert lang geweest zijn .Matt.24:12 de wetsverachting neemt toe en de liefde van de meeste zal verkillen.
Het zou ons niet moeten verassen dat we mensen in ons leven tegen komen, die je niet 1x, niet 2x maar meer dan 10x aanspreekt, zonder resultaat. Zoals bij Farao 9:34 hij zag dat de regen, hagel en donderslagen hadden opgehouden en ging voort met zondigen; hij liet zijn hart niet vermurwen- het hart van Farao verhardde. Het staat er 12x en het werd Farao zijn dood. Wie weet hoe vaak God al in het leven heeft gesproken van de persoon heeft gesproken die jij tegenover je vindt?
Het is gemakkelijk om gefocust te raken op de onrechtvaardigheid van deze mensen, niet nagekomen afspraken, gebroken beloftes, koppig egoïsme en overtuigt zijn van eigen gelijk. De duisternis fluistert “kijk hoe donker ik ben, ik ben zo vreselijk donker, kijk…donker. Kijk hoe ik het fout doe, kijk hoe ik lieg en bedrieg”.
Juist dan is het zaak om je aandacht op God te focussen. Juist als het niet uitmaakt hoe goed en wijs je spreekt, hoe rechtvaardig je handelt. Dan is het tijd om je met heel je hart op Hem te focussen en te zien wat Hij voor jou gaat doen; om te ontdekken op welke nieuwe manier Hij zich aan jou gaat openbaren en welke wonderen Hij gaat doen, door jou, met jou en voor jou.
Focus je in het verhaal van Mozes en Farao niet op de verzwaring van de slavenarbeid, de tovenaars aan het hof, hun dreigen en hun leger die achtervolgt. Let op de hand van God die de staf van Mozes de staf van de tovenaars deed opeten, die het vee van de Israëlieten afzonderde, hoe de dood aan de kinderen Gods voorbij gaat, hoe het volk wordt overladen met zilver en goud.
En meer nog maakt het nadenken over Farao me klein. Het doet me uitroepen “Heer verhard alstublieft niet mijn hart. Maak mij zacht Heer; laat mijn hart U kennen; wees mij genadig. Ik wil horen als U spreekt, ik wil gaan als U mij stuurt, maar geef me alstublieft niet over aan de hardheid die nog in mijn hart is. Neem het weg en doe mij denken zoals U denkt, zien zoals U ziet en laat Uw vrede mijn hart vervullen”.
van genesis tot openbaringen 