Er heeft zich laatst een incident op mijn werk voorgedaan en om te onderzoeken hoe het heeft kunnen gebeuren werd gevraagd aan de mensen die hebben gewerkt, om te vertellen wat ze hebben gezien. Een eenvoudige vraag, maar daar komen heel verschillende verhalen uit, die ook heel verschillend beginnen. Want hoe begin je zo’n verhaal? Start bij de oorzaken die hebben geleid tot…Start je bij de betrokken personen, start je chronologisch, start je bij de hoofdlijnen?
Het begin van een verslag verteld vaak iets over de kijkrichting van de persoon, wat de verteller belangrijk vindt om over te brengen. Daarom boeit het me om te zien waar de schrijvers van de 4 evangeliën hun verhaal mee zijn gestart, want daarmee vertellen ze ons iets. Elk van de schrijvers van het evangelie onthuld een aspect van Jezus.
Als ik een tittel boven de start van Mattheus zou moeten zetten wordt het: Beloftes.
Hij begint met: Geslachtsregister van Jezus Christus, de zoon van David, de zoon van Abraham. Abraham verwekte Isaak, Isaak verwekte Jakob, Jakob verwekte Juda en zijn broeders, Juda verwekte…
Zijn geslachtslijn begint niet bij Adam en Eva, wat chronologisch misschien begrijpelijk zou zijn, maar als 1ste noemt hij “zoon van David”. Dat is de geslachtslijn waaruit God heeft belooft dat de Verlosser zou worden geboren.
Jezus is de Zoon van de belofte. Die beloftes die starten bij Abraham, die de belofte had van een zoon. Wat Mattheus ons verteld is: God beloftes zijn “ja en amen”, en wij hebben deel aan die beloftes.
Het gaat namelijk niet om Gods zegeningen die Hij in het begin van de gehele schepping aan Adam en Eva geeft, maar het gaat om de beloftes die God geeft aan Zijn kinderen. Mensen die van God zijn, die hun leven aan Hem geven.
Aan Abram, in zijn onbesneden staat, beloofde God in Gen.12:2 Ik zal u tot een groot volk maken en u zegenen, en uw naam groot maken en u zal tot een zegen zijn. Ik zal zegenen wie u zal zegenen en wie u vervloeken zal Ik vervloeken..” . Gen15:4 uw lijfelijke zoon, die zal uw erfgename zijn. 5 Zie toch op naar de hemel en tel de sterren, als je ze tellen kan,- zo zal jou nageslacht zijn”, en daar horen wij bij, door geloof tot rechtvaardigen gerekend (Rom.4).
Onze (natuurlijke) onvruchtbaarheid, zoals Abram die had, is voor God geen obstakel om Zijn beloftes waar te maken.
In de geslachtslijn van Mattheus staan bijzondere mensen vermeld. Zoals Rachab een hoer(!), die woonde in Jericho, het vijandelijke bolwerk van de Kanaänieten (Joz.2). Maar vijandige bolwerken kunnen Gods beloften niet verijdelen.
In die geslachtslijn staat Ruth, een Moabitische vrouw (Ruth1:4). Het volk van God mocht zich geen vrouwen uit het volk van Moab nemen, want zij bedreven gruwelen in Gods ogen. Maar wie zich bekeert van zijn gruwelen en God liefde en trouw bewijst, vallen God beloftes ten deel.
In die lijn staat Salomo. Hij werd verwekt uit het overspel van David met de vrouw van Uria. Kan het nog wonderlijker? Maar de zonde van David kunnen de belofte van God niet weg-zondigen. David bekeert zich met heel zijn hart van zijn zonden en wanneer hij voor God een huis wil bouwen geeft God hem een belofte die veel verder gaat als dat David had durven dromen. “wanneer uw dagen vervuld zijn en gij bij uw vaderen te ruste zijt gegaan, dan zal Ik uw nakomeling, uw eigen zoon, na u doen optreden, en Ik zal zijn koningschap bevestigen. -Ik zal zijn koninklijke troon voor immer bevestigen. Ik zal hem tot een vader zijn, en hij zal Mij tot een zoon zijn. Wanneer hij ongerechtigheid bedrijft, zal Ik hem tuchtigen met een roede der mensen en met slagen der mensenkinderen. Maar mijn goedertierenheid zal van hem niet wijken, zoals Ik haar heb doen wijken van Saul, die Ik voor uw aangezicht heb weggedaan. Uw huis en uw koningschap zullen voor immer bestendig zijn voor uw aangezicht, uw troon zal vast staan voor altijd”. (II Samuël 7:12-16). Gods beloftes gaan onze stoutste dromen te boven, ze hebben een euwigheidsperspectief. Het kan misschien 10 jaar duren, het kan generaties duren, maar het zal gebeuren.
Dan komt Rehabeam, die ervoor zorgt dat het koninkrijk Israël in tweeën scheurt. Maar ook scheuring verscheurd Gods belofte niet.
De koning na hem gingen door met zondigen en het werd Israël zijn ondergang. God leidde hen in ballingschap. De zonde van het volk was zo groot dat ze weg werden gestuurd, uit Gods nabijheid, maar God draait geen van Zijn beloftes terug. Al kan God Zijn beloftes niet realiseren door zonde en afvalligheid, toch blijft God trouw. Mattheus schrijft: “van Abraham tot David, 14 geslachten; van David tot aan de ballingschap 14 geslachten en van de ballingschap tot Christus 14 geslachten”, zou voor de Heer iets te wonderlijk zijn?
Zelf had ik 10 jaar geleden een droom. In de 1ste plaats was ik ( ja, geloof het of niet) heel boos. Ik wilde helemaal niet hebben wat God me in die droom beloofde. Toen ik me realiseerde dat God echt het allerbeste voor mij wil, dat Hij een liefdevolle Pappa is, die mij wil zegenen en mij geen verdriet wil doen, toen ben ik de droom gaan omhelzen. Ik ben met God in gesprek gegaan en heb Hem verteld wat ik graag zou willen. In die 10 jaar heb ik getwijfeld, ervoor gebeden, het ‘op de plank gelegd’, mezelf voor gek verklaard…..alles wat je maar kan verzinnen. Tot precies één jaar geleden gebeurde wat God me had laten zien.
In enkele secondes wist ik wat ik wist en niemand kon dat geloof wegnemen. Al het argumenteren, al het vechten en dromen, stortte als de muren van Jericho in elkaar en volgens mij rolde God bijna van Zijn troon van het lachen. Ik was uitgepraat en God heeft het laatste woord.
We lezen het in Gods woord en we ervaren het in ons eigen leven, als God iets belooft dan zal Hij het doen.
van genesis tot openbaringen 