In het vorige stuk heb ik gekeken hoe Mattheus het verhaal van Jezus start, zodat we dit met die van Marcus kunnen vergelijken. Mattheus start met de genealogie die laat zien hoe God door alle eeuwen heen zijn belofte heeft waargemaakt, ondanks menselijk handelen, omstandigheden of tegenstanders.
Marcus start dat er geprofeteerd is over Jezus’ en zijn handel en wandel. Er zal een bode voor Hem uitgaan, die de weg bereiden zal. De boodschap van de bode is: bekeer je, maak jou wegen recht ten opzichte van God. Laat je dopen als teken van je bekering en ontvang Gods vergeving. In die zelfde lijn pakt Marcus het verhaal van Jezus op. Na de dood van Johannes, in 1:15 evangeliseert Jezus “bekeer je en geloof het evangelie”.
Daarmee slaat Marcus het vertellen van Jezus zijn geboorte en kindertijd over en komt direct tot de kern, de volwassen functie van Jezus: ons witter wassen dan de sneeuw. ‘Bekeer je’, maar geen goedkope bekering, we ontvangen een duurbetaalde genade.
In zijn verhaal benadrukt Marcus de volmaakte wandel van Jezus. Een wandel die is ontdaan van elke religie, die dogma’s onderste boven haalt en ingaat tegen datgene wat mensen denken dat goed en fout is. De wijze waarop Jezus waarop dit doet mist alle kenmerk van religie, namelijk: oordeel, dwang en drang. Hij legt niemand iets op.
Wanneer wij mensen “bekeer je” gaan preken, zie je al bijna het opgeheven vingertje erbij. Wanneer wij ervan overtuigt zijn dat iets goed of fout is, kunnen we dat heel stellig presenteren. De ‘goed en fout’ opvatting zitten diep in ons denken, opvoeden en leven gegrift.
Daarmee lopen we het risico Jezus woorden ook zo lezen in Marcus, zijn opgeschreven taal is namelijk kort en directief. Bijvoorbeeld :”Komt achter Mij en Ik zal maken, dat je vissers van mensen wordt; (onreine geest) zwijg stil en ga van hem uit; of, ziet toe wat je hoort. Met de maat waarmee je meet zal je gemeten worden”. Dat kan heel dringend, zo niet dwingend gelezen worden. Het vergt een 2de keer lezen om te ontdekken wat er niet staat.
Simon en Andreas lieten hun netten wel achter, maar Jezus ging niet terug om tegen anderen vissers, die er ongetwijfeld waren, te zeggen: “Hé joh, dit is belangrijk luister eens, weet je wel waar jij heen gaat als je dood gaat?”. Hij ging niet bidden om Zijn zin te krijgen: “geest van ongeloof in stuur je weg en in Jezus naam geloof!”. Als Hij zegt “kom”, dan meent Hij dat, maar het is aan ons om het te doen of niet.
In 2:23 heeft Hij een discussie met de farizeeërs over aren plukken op de sabbat en zegt dan :”De sabbat is gemaakt om de mens en niet de mens om de sabbat”. Jezus confronteert ze met hun opvattingen door Zijn wandel, maar Hij zegt niet “jullie zitten helemaal fout, want…. en Ik wil dat jullie onmiddellijk stoppen op deze wijze sabbat te vieren of dit aan anderen te leren, want het is schadelijk”.
Het zijn de farizeeërs die komen met een oordeel “waarom doen Uw leerlingen wat op de sabbat niet mag?”. Jezus was het zeker niet eens met de opvattingen van de farizeeërs, maar Hij maakte er geen aandachtspunt van om die misstanden recht te gaan zetten. Anderzijds ging Hij ze niet uit de weg om openlijk afstand te nemen van hun “schandelijke leer”.
Religie zegt “je doet het fout; dat mag niet; zo moet je het doen. En op grond van wat geschreven staat laat ik jou zien dat je het verkeerd doet. Maar ik vergeef je en ik zal voor je bidden”.
Het ‘lezen’ wat Jezus niet deed, heeft me aan het denken gezet. Hoe dwingend ben ik eigenlijk? Ik kan ook hele stellige ideeën hebben, hoe het zit en wat iemand wel en niet mag doen. En het is lang niet altijd mijn taak en verantwoordelijkheid om daar iets van te vinden. Ik betrapte me erop dat ik in mijn gebeden soms ook ‘heel dwingend weet wat er in mijn opinie gebeuren moet’. Ik span God nog net niet voor mijn karretje om Hem te zeggen dat ik het een goed plan vindt als Hij dit zo snel mogelijk gaat uitvoeren, maar…die geest van denken zit er soms heus wel in. Heer help!
“Verlos me van elke vorm van religie. Maak mijn denken, lezen en horen er schoon van; en Heilige Geest van God help me te ontdekken wat ik bidden kan”.
Hoe het dan wel ‘moet’ met dat bidden, oh nee kan, wil ik graag van Hem leren.
van genesis tot openbaringen 