Podium van waarheid

Hesed en emed

Ik Heb een plaatje dat zegt:
“Tot nu toe heb ik alles goed gedaan vandaag, Heer. Ik heb nog niet geroddeld, ik heb mijn zelfbeheersing nog niet verloren, ik ben nog niet hebzuchtig, egoïstisch en mopperig geweest, of juist veel te toegefelijk. Dank U wel daarvoor. Maar over een paar minuten ga ik mijn bed uit, en dan heb ik waarschijnlijk heel wat meer hulp nodig, amen”.
Ja helaas, is dat de praktijk. Er bestaan geen mensen die zondeloos hun dag door fluiten. Hoe graag we het zouden willen en ons best ervoor doen, niemand is zonder smet of rimpel.
En dat is het moment waarop we de “waarheid en genade” die we in de afgelopen twee stukken hebben onderzocht, moeten gaan toepassen. Hoe dan?
Het onderstaande noem ik “het podium van de waarheid”. Daar mag het volgende op komen te staan:
Ik ben in Christus geborgen.

Daarom kan ik verantwoord voor God leven ongeacht  de omstandigheden!

Schuif nu in gedachte, de tekst van bovenop het podium, in het podium.
God wankelt niet; door geen enkele omstandigheid. Als ik wankel is het dus zaak om heel hard naar de onwankelbare toe te rennen, bij Hem op schoot te gaan zitten, totdat de “aardbeving” voorbij is.
Dan wordt de uitkomst hetgeen eronder staat, want we hebben ons verbonden met de onwankelbare.
Anderen kunnen ons afwijzen, Hij zal ons nooit afwijzen.
We kunnen heftige pijn hebben, verdriet gaat onze deur niet voorbij, maar onze Vader is bij machte om te Troosten en te helen en te genezen.
Misschien hebben we het vreselijk fout gedaan, Jezus vergeeft ons.
En niets van al deze zaken, doet iets van onze waarde af die wij hebben in Christus Jezus. Hij is meer dan goud en wij zijn met Hem bekleed. In Hem kan niets of niemand ons doen wankelen of ons naar beneden halen.
Het is geen belofte voor een instand-oplossing voor al onze problemen, het is een vrije keuze.
We ieder moment van de dag gebruik van de vrijheid om te gaan staan op/in het podium der waarheid, om onze rust, vrede en stabiliteit terug te vinden; om God met ons te laten handelen zoals Zijn naam is.
Het is een oefening om niet te zien op de dingen die hier op aarde zijn, maar om te zien op God.
Het is een offer om niet achter je eigen emotie aan te rennen, maar jezelf in Zijn dienst te stellen.
Dat klinkt misschien heel “heilig”, maar werkt het?
Eh, ja, ik kan uit ervaring zeggen dat de dingen die me een poos geleden konden schokken, me nu niet meer uit balans halen, omdat ik weet, dat ik weet, wie mijn God is. Ik heb mezelf geoefend in hard naar Hem toe rennen en hij heeft mij nog nooit teleurgesteld.