Laten we praten.

Num.14:17 Nu dan, laat toch de kracht des heren zich groot betonen, zoals Gij gesproken hebt: De Here is lankmoedig en groot van goedertierenheid, vergevend ongerechtigheid en overtreding, hoewel Hij zeker niet ongestraft laat, maar de ongerechtigheid der vaderen , bezoekt aan de kinderen, aan het derde en vierde geslacht. Vergeef toch de ongerechtigheid van dit volk, naar de grootheid uwer goedertierenheid, gelijk gij dit volk vergiffenis geschonken hebt van Egypte af tot hiertoe.

Wat een prachtig gebed!
De NBG vertaling noemt het in v20 een bede, maar in het Hebreeuws wordt het werkwoord “zeggen”  en “praten” ervoor gebruikt. Het woord bidden is hier niet terug te vinden. Het is een gesprek. God spreekt en Mozes geeft God antwoord.
Voor dit gesprek gebruikt Mozes  Gods eigen woorden! Op basis van Gods eigen openbaring, wie Hij is en op basis van Gods eigen handelen. Dit is hoe Mozes God kent, zijn persoonlijke relatie is het uitgangspunt voor zijn gebed, zijn gesprek met God.
Hoeveel rijker zijn wij, Mozes had niet eens een hele Bijbel tot zijn beschikking, slechts de openbaring die er was tot dat moment.
Hij had geen geschreven woord, alles ging uit het hoofd.
De Thora geschriften (de wet, de profeten, de feestrollen en de geschriften) hadden bepaalde schrijfstijlen die het makkelijker maakte om de teksten te onthouden. Bijvoorbeeld Psalm 37, 111, 112, 119 en 145 zijn geschreven op de letters van het Hebreeuwse alfabet. Ieder kopje start chronologisch met opeenvolgende letters. Hele tekstgedeelten werden gezongen, geproclameerd, uitgebeden en via de mondelinge traditie doorverteld en uitgelegd.
Later zijn deze liederen en gebeden opgeschreven in boeken, Siddur, gebeden. Hier stammen onze gebedenboeken van af en de psalmen op berijming. Er is zoveel rijkdom in zijn woord om uit te zingen of te bidden, maar geschreven woorden zijn slechts een hulpmiddel.
Als Gods tempel heeft Gods Heilige Geest de leiding en daarbij kan Hij geschreven woorden, Bijbelteksten en openbaringen in mee weven.
Het Bedehuis is een “dwellingplace”, zoals het Engels dat zo mooi uitdrukt. Het ene huis zal misschien ordelijker en gestructureerder zijn als het andere huis, omdat dit past bij de persoon. Laat het echter niet verworden tot een mechanisch oplezen of proclameren van teksten, maar geniet van de rijkdom van Zijn woord in een levende relatie met God.
Persoonlijk ben ik dol op om Gods woord op die manier “naar me toe te halen”.  De eerste keer dat God heel persoonlijk tot mij sprak was door Jes.43:1-3, dit wil ik ter voorbeeld erbij voegen, hoe teksten aangehaald kunnen worden, voor jezelf persoonlijk:
“Ik zal niet vrezen, want U heeft mij verlost. U heeft mij bij mijn naam geroepen, ik ben van U. Wanneer ik door het water trek bent U bij mij; ga ik door rivieren, dan zullen ze mij niet wegspoelen; als ik door het vuur ga zal ik niet verteren en de vlam zal mij niet verbranden. Want U, de Here is mijn God, de heilige Israëls is mijn verlosser”.
Heel veel teksten krijgt in de “ik-vorm” plotseling zoveel meer zeggingskracht.
Hij is een God van nabij, niet van veraf.
Hij is een God van relatie en Zijn liefdesbrief (Bijbel) maakt daar deel van uit.