1 Tim.2:1 Ik vermaan u dan allereerst smeking, voorbede en dankzegging te doen voor alle mensen, voor koningen en voor alle hooggeplaatsten.
Als ik deze tekst lees is mijn 1ste reactie “Ja, amen….”, en dan moet ik tot mijn schaamte bekennen dat ik dat vaak niet doe.
Ik ben gewent aan de nieuwsberichten, de beelden van rampen, oorlog en honger. Dat zet mij niet dagelijks aan tot bidden. Ik wil niemand iets opleggen of een met schaamte opzadelen, ik schrijf dit vooral als boodschap aan mijzelf: Ik moest me schamen. Als ik in de positie van deze mensen had gezeten, had ik de schijven uit mijn knieën gebeden, maar als toeschouwer gaat het nieuws aan me voorbij als de dagelijks mededelingen!
Heer maak mijn hart zacht en geef me open ogen om te zien hoe U kijkt naar deze nieuwsberichten en de bede van Uw hart te horen voor deze mensen. Verander mij, zodat het me wel iets kan schelen.
Nog niet zo lang geleden overdacht ik deze opdracht en dacht “hoe pak ik dit nu aan?”. Hoe maak ik hier een goal van? “Structuurkip” als ik ben, heb ik een kapstok nodig, een routine om iets nieuws te integreren en ernst te maken met dat wat ik echt belangrijk vindt.
Ik dacht, laat ik dicht bij huis beginnen en gaan bidden voor mijn eigen stad, de noden in mijn wijk en mijn eigen gemeenteraad. Mijn onderzoek schokte me, want ik wist niet eens welke partij het voor een groot deel voor het zeggen heeft in mijn eigen gemeente, laat staan welke raadsbesluiten er op dit moment worden genomen. Heer vergeef me dat het me tot nu toe niets kon schelen.
In mijn stad is er een wijkplan, zijn er wijkagenten, is er cameratoezicht…..en ik weet er niets van, laat staan dat ik er ooit één woord gebed aan heb gewijd. Ik kwam gisteren bij een kapsalon en de kapster draaide voor mij de deur van het slot zodat ik erin kon. Bij navraag vertelde ze een poosje geleden te zijn overvallen. Ze durfde haar werk niet meer te doen zonder de deur op slot te houden. Ze is niet de enigste winkel die met één of meerdere overvallen te maken heeft gehad, maar zonder haar persoonlijke verhaal, was het voor mij het niets meer als “1 van de velen”.
Vergeef me Heer dat ik er niet bij stil heb gestaan en zo hard van hart ben dat ik niet wordt geschud door onrecht wat een paar straten verderop plaats vindt.
Genoeg, je snapt het plaatje, het is tijd voor daden. Het is tijd om een zoutend zout en een lichtend licht te zijn. Tijd om me niet in schuldgevoelens te wentelen, maar concreet tot actie over te gaan.
Iedereen kan bidden, daar hoef je de deur niet voor uit, daar hoef je niet enorm voor af te zien. Een woord van leven, liefde en troost kost mij niets. Al wat ik hoef te doen is mijn tv of computer uit te zetten. Al wat ik hoef te doen is opmerkzaam te zijn en met God te praten over de dingen die ik hoor en lees. En als ik daar een structuur bij nodig heb, een
vast tijdstip van mijn dag of week om me te focussen zodat ik dit ga aanleren, prima. Maar Heer laat mij niet zoals ik ben.
Ik weet misschien niet wat ik mag bidden, dus laat Uw Heilige Geest mij te hulp komen (Joh.14:26; 15:12-14) en leg Uw woorden in mijn hart en in mijn mond, in Jezus naam.
van genesis tot openbaringen 