Het Griekse woord wat hier wordt gebruikt voor “bidden zonder ophouden” is: proseuchomai. Pros betekend :” je ergens naartoe bewegen” en euchomai wordt in het hele NT enkel en alleen vertaald met bidden. Er is dus geen twijfel over wat hier de opdracht is: Onophoudelijk bidden.
Maar hoe kan ik dat nou uitvoeren? Hoe ik ook mijn best doe, er komt een moment dat ik ben uitgepraat.
Zou God iets onmogelijks van ons vragen?
Deze tekst is ook een poos uitgelegd op de manier dat het spreken in tongentaal het antwoord zou zijn. Ook die praktijk is niet haalbaar, ze verslijten Christenen voor gek als we de hele dag lopen te prevelen. Daarnaast hebben we ook nog een baan, kinderen op te voeden en we slapen een deel van de dag. Het zou een overweging kunnen zijn om een nog bredere opvatting te hanteren van wat bidden precies is, maar wat is dan de grens?
Wat zegt de Bijbel zelf over bidden. Laten we rom.8:26 er eens naast leggen “Evenzo komt de Geest onze zwakheid te hulp; want wij weten niet wat wij bidden zullen naar behoren”…! Dat is alvast een opluchting, het woord zelf zegt dat we het niet kunnen. Naast het feit dat we fysiek niet in staat zijn voortdurend te bidden, zijn we ook niet in staat om volmaakt te bidden.
“maar de Geest zelf pleit voor ons met onuitsprekelijke verzuchtingen”.
De heilige Geest kan de opdracht vervullen. Als Hij in ons woont zal Hij daar voortdurend bidden.
“De Geest pleit voor ons”, dit woord “intersessie”, wordt alleen hier in het NT gebruikt en enkel in relatie tot de heilige Geest.
In het Grieks staat er bij “onuitsprekelijke verzuchtingen stenagmois alalétos, te vertalen als “onuitsprekelijk onuitgesproken”. Het zijn geen woorden, maar het is de voortdurende hartsgesteldheid van de heilige Geest. V27: “en Hij, die de harten doorzoekt, weet de bedoeling des Geestes, dat Hij namelijk naar de wil van God voor de heiligen pleit”. De Geest van God is één met de Vader. Deze verstaan elkaar.
In genade heeft Jezus de Trooster, de heilige Geest naar ons toe gestuurd, (Rom.8:9; 1 Cor3:16) om in ons, te voldoen aan de eis waar we in ons lichaam onmogelijk aan kunnen voldoen.
Wanneer wij werken, opvoeden, gesprekken voeren en bezig zijn met de taken die God ons gegeven heeft, is de Geest daar. Zelfs in onze slaap, of misschien juist wel in onze slaap kan de Geest voortdurend door ons heen bij de Vader voor ons pleiten, spreken in onze hart en nieren.
Door genade zijn wij behouden, en door genade alleen. Uit ons vlees is er niets wat wij goed kunnen doen. Uit eigen kracht kunnen we het niet.
Alles wat we met ons mond, verstand of hart bidden, is geen toevoeging op wat de Geest in ons doet, maar een aanhaken en instemmen met wat Hij in ons onuitsprekelijk onuitgesproken is. Het is één-wording.
Heer help ons in liefde naar U toe te groeien en nog meer één te worden met wie U in ons bent.
van genesis tot openbaringen 