Krachtige woorden

Matt.8:5-13 De hoofdman te Kafarnaüm. Hij zeide tot hem: Zal Ik komen en hem genezen? Doch de hoofdman antwoordde en zeide: Here, ik ben niet waard, dat Gij onder mijn dak komt, maar spreek slechts een woord en mijn knecht zal herstellen.

De laatste jaren zijn we ons er allemaal van bewust dat woorden kracht hebben, zowel in het positieve als in het negatieve. God schiep met Zijn woord, door te spreken ontstond het. “Er zij licht”, en er was licht. Diezelfde scheppingskracht hebben Gods woorden ook in ons leven. Spreek er zegeningen over uit en ons leven zal naar die zegeningen worden geschapen, want het is Gods woord, Gods wil voor ons leven om ons goed te doen.  We weten ook dat negatieve woorden een slechte uitwerking kunnen hebben en dingen creëren die we niet wensen. Het werkt echter niet als een weegschaal in die zin van: Als ik nu maar veel positieve dingen over mijn situatie uitspreek, dan worden de verkeerde uitspraken daarmee onschadelijk gemaakt.
Ik zal dit met een voorbeeld proberen uit te leggen. In mijn werk heb ik te maken met kinderen met ernstige  beperkingen, daardoor dient communicatie heel bewust te worden gegeven. Door hun autisme nemen ze woorden heel letterlijk, er is niets in hen dat zegt :”oh, je bedoelt dit of dat”. Hun interpretatie vermogen is zeer beperkt. Goede bedoelingen zijn mooi, maar het is niet van invloed op de letterlijke opvatting van de woorden.
Nu doet zich het volgende voor, één van de kinderen heeft in zijn hoofd zitten dat hij niet gaat eten. Gesprekken tussen anderen onderling in de vorm van : “Hoe was het eten?”, “Nee hij heeft weer niet gegeten”, bevestigen de overtuiging die het kind in het hoofd heeft dat hij niet gaat eten. Deze voor de hand liggende communicatie bouwt niets op. Het lijkt een logisch gesprek, maar het helpt niet. Wat wel helpt is bijvoorbeeld door te benadrukken dat het heel normaal is om te eten, iedereen doet dat en er wordt van dit kind verwacht dat hij dat ook gaat doen.
“Lekker we gaan een broodje eten, jullie zullen wel trek hebben”, en ziende op het lege bord van het kind :”Je bent vast nog even aan het nadenken wat je wil hebben, er is ook zoveel lekkers om uit te kiezen. Hou je meer van kaas of meer van hagelslag? ”.
Opbouwende communicatie spreekt de verwachting uit dat het gaat gebeuren en vult bijna in wat dan gaat gebeuren.  Dit spreken gaat voorbij aan de zichtbare realiteit, in het bijzijn van het kind wordt geen woord gegeven aan de schijnbare negatieve situatie.
Tussen collega’s wordt buiten het gehoor van het kind wel de objectieve situatie besproken, maar dan is het doel om te komen tot een eenduidige aanpak en te bespreken wat tot een goed resultaat heeft geleid en wat niet.
Ik kan me voorstellen dat in het geestelijke een gelijksoortige zaak speelt. In de binnenkamer, in gebed tussen God en ons, mogen we ons hart luchten en onze tranen laten lopen. Maar vanuit die veilige haven spreken we woorden van kracht en zegen over onze problemen uit. Woorden die het resultaat bevestigen van wat God gaat zoen, zal doen en wil doen voor ons.
De hoofdman van Kafernaum begreep ook vanuit zijn werk wat de macht van opdrachten en instructies zijn. Jezus hoeft daarvoor niet lijfelijk aanwezig te zijn, de kracht zit hem in het gesproken woord. En het eindresultaat zal als volgt zijn:  “Ga heen en het geschiedde naar uw geloof”.