Perspectief

Luc.23:46 Vader in Uw handen beveel ik mijn geest.

Angst maakt blind. Dat heb ik zeker zo ervaren op het tijdsmoment waarover ik in mijn vorige stuk schreef.
Het moment van overgave, het breekpunt waarop je niet anders meer kan als in Gods armen springen, kan heel eng zijn als je God niet meer “ziet”.
In beslag genomen door de omvang en de ernst van de problemen, wordt dat problemen een groot uithangbord dat voor je neus geplaatst is. Vanuit dat gezichtspunt raak je de focus kwijt op God, die achter het bord veel grote en machtiger aanwezig is. Je perspectief is vervormd en irreëel. Iets wat feitelijk veel kleiner is, staat voor jou grote God.
Ik was op dat moment vergeten dat je springt in de ‘grootste, liefste, zachtmoedigste en krachtigste armen’ die er maar bestaan.
Onmogelijk dat Hij je zal laten vallen. Het is veilig om in Zijn armen te springen.

Gebed: Heer help ons te zien naar Uw waarheid en de zaken die zich in ons leven voordoen in dat perspectief te plaatsen.