Hand.10:1-48 Cornelius
Cornelius is een Romeinse naam en hij was een Centurion van een cohort. Die bestond gemiddeld uit 600 tot 1000 man, slaven aangevuld met Syrische soldaten en Romeinen. Een vijand van de Joden, dus wie zou hem de schrift hebben uitgelegd? Je zou verwachten dat dit een geharde man was, bekend met gevechten, wapens en een machocultuur.
In plaats daarvan lezen we dat hij bekend stond om zijn steun aan de armen en volhardend gebed. Hij heeft zelfs godsvruchtige mannen onder zijn soldaten en huisslaven. God heeft hem gegrepen. En God heeft hem gehoord, zegt de Engel die naar Cornelius toe komt.
Hoe gaaf is dat, als God zegt dat Hij je gebeden heeft gehoord en je handel en wandel heeft gezien!
Die eer is zoveel mooier als bij mensen bekend staan als godsvruchtig, want God ziet je hart aan, die weet wat echtheid is.
Nogmaals realiserend wie Cornelius is naar vlees en bloed, is het des te opmerkelijker dat hij een ervaring heeft, die niet onder doet voor Jakobs’ ontmoeting met een Engel. Of Gideon die een Engel ontmoette op de dorsvloer. Het is een ontmoeting als Zacharias had met een Engel die hem vertelde dat hij een zoon zou krijgen die hij Johannes moest noemen.
Zeer uiteenlopende mensen, in totaal verschillende tijden, met hele andere achtergronden. Een opstandige Joodse zoon, een dappere man uit een kleine stam van Israël, uit een familie van geen naam. Een priester in de tempeldienst en een Romeinse hoofdman die niet eens Joods is, maar dezelfde God.
God verandert niet, Hij is een sprekende en handelende God, door alle eeuwen heen.
van genesis tot openbaringen 