2 cor.4:7 de kracht die alles te boven gaat, is niet van ons maar van God. In alles zijn wij in druk, maar niet in het nauw; om raad verlegen maar niet radeloos; vervolgd maar niet verlaten….
De 1ste plaats waar Gods kracht wil werken is in onszelf.
Steeds wanneer het leven ons voor vragen plaatst, duwen die vragen ons min of meer naar de God van antwoorden. Waar ons nuchtere verstand denkt dat er geen antwoorden mogelijk zijn, weet God ons aan te raken met datgene wat we echt nodig hebben.
Persoonlijk stond ik een paar weken terug stil bij het overlijden van mijn vader, vorige jaar. Anders dan mijn vriendin die in het verlies van haar vader wordt bepaald bij mooie herinneringen, van dingen die nooit meer terug komen, werd ik opnieuw bepaald bij dingen “die er hadden moeten zijn en er nooit zijn geweest”. Een jeugd van emotionele tekorten en daarin ben ik vast niet de enige. We leven in een onvolmaakte wereld, met onvolmaakte ouders en hebben daarin allemaal onze beschadigde plekken.
Dus ik keek naar mijn emoties en dacht met mijn verstand: dit zijn de feiten waar ik mee te dealen heb. Mijn vader kan het nooit meer over doen en wat niet is geweest kan nooit meer op die manier worden ingevuld.
Dit zijn de momenten van druk, de momenten waarin je raad nodig hebt, het moment waarop je Gods antwoorden nodig hebt. En voor iedereen die naar gelijksoortige te korten kijkt, antwoordde God mij: ”Ik was daar op het moment dat jou aardse vader er niet was. Ik heb jou levensgebeurtenissen gezien, de grote en ook de hele kleine. Ik was erbij toen jij je 1ste stapjes zette en die herinneringen zijn kostbaar voor Mij”. Wat door mensen, niet of beperkt werd gekoesterd en waardevol geacht, wordt door God de Vader tot eeuwigheidswaarde bepaald.
van genesis tot openbaringen 