Maand: augustus 2015

1 Tim.2:1 Ik vermaan u dan allereerst smeking, voorbede en dankzegging te doen voor alle mensen, voor koningen en voor alle hooggeplaatsten.

Als ik deze tekst lees is mijn 1^ste reactie “Ja, amen….”, en dan moet ik tot mijn schaamte bekennen dat ik dat vaak niet doe.
Ik ben gewent aan de nieuwsberichten, de beelden van rampen, oorlog en honger. Dat zet mij niet dagelijks aan tot bidden. Ik wil niemand iets opleggen of een met  schaamte opzadelen, ik schrijf dit vooral als boodschap aan mijzelf: Ik moest me schamen. Als ik in de positie van deze mensen had gezeten, had ik de schijven uit mijn knieën gebeden, maar als toeschouwer gaat het nieuws aan me voorbij als de dagelijks mededelingen!
Heer maak mijn hart zacht en geef me open ogen om te zien hoe U kijkt naar deze nieuwsberichten en de bede van Uw hart te horen voor deze mensen. Verander mij, zodat het me wel iets kan schelen.
Nog niet zo lang geleden overdacht ik deze opdracht en dacht “hoe pak ik dit nu aan?”. Hoe maak ik hier een goal van? “Structuurkip” als ik ben, heb ik een kapstok nodig, een routine om iets nieuws te integreren en ernst te maken met dat wat ik echt belangrijk vindt.
Ik dacht, laat ik dicht bij huis beginnen en gaan bidden voor mijn eigen stad, de noden in mijn wijk en mijn eigen gemeenteraad. Mijn onderzoek schokte me, want ik wist niet eens welke partij het voor een groot deel voor het zeggen heeft in mijn eigen gemeente, laat staan welke raadsbesluiten er op dit moment worden genomen. Heer vergeef me dat het me tot nu toe niets kon schelen.
In mijn stad is er een wijkplan, zijn er wijkagenten, is er cameratoezicht…..en ik weet er niets van, laat staan dat ik er ooit één woord gebed aan heb gewijd. Ik kwam gisteren bij een kapsalon en de kapster draaide voor mij de deur van het slot zodat ik erin kon. Bij navraag vertelde ze een poosje geleden te zijn overvallen. Ze durfde haar werk niet meer te doen zonder de deur op slot te houden. Ze is niet de enigste winkel die met één of meerdere overvallen te maken heeft gehad, maar zonder haar persoonlijke verhaal, was het voor mij het niets meer als “1 van de velen”.
Vergeef me Heer dat ik er niet bij stil heb gestaan en zo hard van hart ben dat ik niet wordt geschud door onrecht wat een paar straten verderop plaats vindt.
Genoeg, je snapt het plaatje, het is tijd voor daden. Het is tijd om een zoutend zout en een lichtend licht te zijn. Tijd om me niet in schuldgevoelens te wentelen, maar concreet tot actie over te gaan.
Iedereen kan bidden, daar hoef je de deur niet voor uit, daar hoef je niet enorm voor af te zien. Een woord van leven, liefde en troost kost mij niets. Al wat ik hoef te doen is mijn tv of computer uit te zetten. Al wat ik hoef te doen is opmerkzaam te zijn en met God te praten over de dingen die ik hoor en lees. En als ik daar een structuur bij nodig heb, een vast tijdstip van mijn dag of week om me te focussen zodat ik dit ga aanleren, prima. Maar Heer laat mij niet zoals ik ben.
Ik weet misschien niet wat ik mag bidden, dus laat Uw Heilige Geest mij te hulp komen (Joh.14:26; 15:12-14) en leg Uw woorden in mijn hart en in mijn mond, in Jezus naam.

Num.14:17 Nu dan, laat toch de kracht des heren zich groot betonen, zoals Gij gesproken hebt: De Here is lankmoedig en groot van goedertierenheid, vergevend ongerechtigheid en overtreding, hoewel Hij zeker niet ongestraft laat, maar de ongerechtigheid der vaderen , bezoekt aan de kinderen, aan het derde en vierde geslacht. Vergeef toch de ongerechtigheid van dit volk, naar de grootheid uwer goedertierenheid, gelijk gij dit volk vergiffenis geschonken hebt van Egypte af tot hiertoe.

Wat een prachtig gebed!
De NBG vertaling noemt het in v20 een bede, maar in het Hebreeuws wordt het werkwoord “zeggen”  en “praten” ervoor gebruikt. Het woord bidden is hier niet terug te vinden. Het is een gesprek. God spreekt en Mozes geeft God antwoord.
Voor dit gesprek gebruikt Mozes  Gods eigen woorden! Op basis van Gods eigen openbaring, wie Hij is en op basis van Gods eigen handelen. Dit is hoe Mozes God kent, zijn persoonlijke relatie is het uitgangspunt voor zijn gebed, zijn gesprek met God.
Hoeveel rijker zijn wij, Mozes had niet eens een hele Bijbel tot zijn beschikking, slechts de openbaring die er was tot dat moment.
Hij had geen geschreven woord, alles ging uit het hoofd.
De Thora geschriften (de wet, de profeten, de feestrollen en de geschriften) hadden bepaalde schrijfstijlen die het makkelijker maakte om de teksten te onthouden. Bijvoorbeeld Psalm 37, 111, 112, 119 en 145 zijn geschreven op de letters van het Hebreeuwse alfabet. Ieder kopje start chronologisch met opeenvolgende letters. Hele tekstgedeelten werden gezongen, geproclameerd, uitgebeden en via de mondelinge traditie doorverteld en uitgelegd.
Later zijn deze liederen en gebeden opgeschreven in boeken, Siddur, gebeden. Hier stammen onze gebedenboeken van af en de psalmen op berijming. Er is zoveel rijkdom in zijn woord om uit te zingen of te bidden, maar geschreven woorden zijn slechts een hulpmiddel.
Als Gods tempel heeft Gods Heilige Geest de leiding en daarbij kan Hij geschreven woorden, Bijbelteksten en openbaringen in mee weven.
Het Bedehuis is een “dwellingplace”, zoals het Engels dat zo mooi uitdrukt. Het ene huis zal misschien ordelijker en gestructureerder zijn als het andere huis, omdat dit past bij de persoon. Laat het echter niet verworden tot een mechanisch oplezen of proclameren van teksten, maar geniet van de rijkdom van Zijn woord in een levende relatie met God.
Persoonlijk ben ik dol op om Gods woord op die manier “naar me toe te halen”.  De eerste keer dat God heel persoonlijk tot mij sprak was door Jes.43:1-3, dit wil ik ter voorbeeld erbij voegen, hoe teksten aangehaald kunnen worden, voor jezelf persoonlijk:
“Ik zal niet vrezen, want U heeft mij verlost. U heeft mij bij mijn naam geroepen, ik ben van U. Wanneer ik door het water trek bent U bij mij; ga ik door rivieren, dan zullen ze mij niet wegspoelen; als ik door het vuur ga zal ik niet verteren en de vlam zal mij niet verbranden. Want U, de Here is mijn God, de heilige Israëls is mijn verlosser”.
Heel veel teksten krijgt in de “ik-vorm” plotseling zoveel meer zeggingskracht.
Hij is een God van nabij, niet van veraf.
Hij is een God van relatie en Zijn liefdesbrief (Bijbel) maakt daar deel van uit.

Jes.56:7 Mijn huis zal een bedehuis genoemd worden voor alle volken.

In de grondtaal staat bij het woord `bedehuis`: “een huis tot bewoning om te bidden” (Hebreeuwse woord voor woord vertaling).
Het woord “bewoning” zegt daarbij iets over de permanente verblijfsstatus. Het is geen huis waar je op visite komt, maar een plek waar je permanent verblijft en in rust.
In de tijd van Jesaja werd dit geschreven in het licht van de tempel van Salomo, maar er is nog een ander aspect wat we binnen de context van het boek Jesaja in het oog mogen houden.
Het boek Jesaja, heeft een bepaalde opbouw waarbij de eerste helft, H1-39 spreekt over de redding die de mens nodig heeft. De tweede helft H40-66 spreekt over de wijze waarop God in die redding gaat voorzien. Het gedeelte waaruit de boven aangehaalde tekst komt, heeft een sterk profetisch karakter. Jesaja wees op de functie van de tastbare tempel met betrekking tot gebed, maar ook op een toekomstige zaak. In de tempel, zoals hij was in de tijd van Jesaja kon het gewone volk er namelijk niet wonen, laat staan vreemde volkeren! (56:7 voor alle volken)
De attitude die de tekst beschrijft is niet haalbaar, er moet nog iets gebeuren.
Het mag niet verwonderen dat Jezus terug komt op deze tekst van Jesaja.
(De tempelreiniging). Marc.11:17 Staat er niet geschreven, dat Mijn huis een bedehuis zal heten voor alle volken?
Jezus is de vervulling van deze tekst. Hij maakt het mogelijk dat alle volkeren erin opgenomen kunnen worden. (Jes.55:4 Ik heb hem tot een getuige voor de natiën gesteld, tot een vorst en een gebieder der natiën). Hij heeft de scheidsmuur weggenomen.
Na Jezus zijn dood zendt Hij ons de Heilige Geest en krijgt het begrip tempel een “exteme make-over”, van het natuurlijke naar het geestelijke.
Paulus beschrijft ons lichaam als een tempel voor de Heilige Geest (1 kor.3:16; 6:19).
“weet gij niet dat gij Gods tempel zijt en dat de Geest Gods in u woont?”. Het bedehuis gaat niet meer om een tastbaar gebouw, waar je niet in wonen kan. Het gaat om ons!
De inwoning van de Heilige Geest maakt het lichaam tot een tempel . Maakt het tot een plek waar we permanent in kunnen verblijven, rustend in een constante relatie met God.
In dat licht was de tempelreiniging waarbij Jezus de handelaren en geldwisselaars de tempel uit dreef, eveneens een profetisch teken. Aangezien de tastbare tempel 70 na.Chr werd afgebroken , was er weinig waarde in een schoonmaakbeurt die voor het oog rechtvaardig was. Jezus streed niet voor een aards koninkrijk, Hij streed voor een hemels Koninkrijk.
Twee aspecten van die tempelreiniging die we in ons dagelijks leven kunnen toepassen zijn: De tempel van God mag niet gecompromitteerd worden met allerlei zaken die niet van God zijn, door afgoderij of werken van het vlees (Gal.5:19-21). De tempel Gods is heilig en onheilige zaken horen daar niet in thuis.
Een ander aspect ervan is: Met God kunnen wij geen handeltjes drijven, geen zaken ter ruiling aanbieden voor bepaalde gunsten van God. We kunnen bijvoorbeeld niet een bepaald gedrag najagen om van hem een gunst af te dwingen.
Het is een bedehuis.
Joh.14:13  wat gij ook vraagt in mijn naam, Ik zal het doen- Indien gij Mij iets vraagt in mijn naam, ik zal het doen.