Maand: augustus 2016

Richteren 13-16 Het verhaal van Simson.

Simson is een andere richter als Gideon en Jefta. Deze twee mannen boden de vijand het hoofd vanuit een verdedigingspositie, Simson zoekt de vijand op. Hij zoekt naar gegronde aanleiding om zich te kunnen wreken. Van zijn geboorte af aan is hij een man met een missie, een nazireeër Gods.
Het nazireeërschap was een bijzondere belofte om een aan God toegewijd leven te leiden.(Num.6:17) Onthouding van alles wat van de druivenstruik afkomstig is en haar wat niet werd geschoren, waren uiterlijke bevestigingen van dit verbond.
Nu was Simson buitengewoon sterk en de Filistijnen verzonnen van alles om hem te overmeesteren. Zijn liefde voor Delila werd hem fataal. Ze ontfutselde hem de informatie dat zijn kracht hem zou verlaten als zijn hoofd werd geschoren. Door dit “geheim” prijs te geven stelde hij zijn relatie met Delila boven het verbond met God. De kracht van Simson zat niet in zijn haar, maar in het verbond met God. In zijn hart had hij het verbond verzaakt door haar liefde belangrijker te achten. Hetgeen in zijn hart had plaatsgevonden werd zichtbaar in de realiteit, de kracht hem verliet hem toen hij werd geschoren. De verzegeling van het verbond werd verwijdert. Een verzegeling staat garant dat de inhoud ongeschonden is, denk aan een lakzegel op een envelop, de pin op een brandblusser of een zegel op een zeecontainer. De waarde zit niet in de verzegeling, maar de verzegeling staat garant voor een ongeschonden inhoud.
In gevangenschap groeide Simson zijn haar weer aan, en hij schoor het niet af. Zijn hart zocht opnieuw God, gedacht het verbond en de taak waartoe hij geroepen was, namelijk een begin maken met de verlossing van Israël uit de macht van de Filistijnen v5.
Terug kerend in zijn kracht keerde hij terug in zijn taak v16:28 en Simson riep tot de Here, gedenk toch mijner en maak mij nog slechts ditmaal sterk. Zo duwde hij tijdens het offerfeest van de Filistijnen de middelste zuilen van het gebouw omver. En bij zijn sterven doodde hij meer Filistijnen dan die hij in zijn leven gedood had.
Wat een prachtige beelddrager van de komende Messias.

Richt.11:1 De Gileadiet Jefta nu was een dapper held, maar hij was de zoon van een hoer; Gilead had Jefta verwekt.

Na Gideon wordt Jefta een dappere held genoemd en dat is opmerkelijk, want we lezen iets van het verhaal van Jefta. Hij was de zoon van een hoer, gebrandmerkt vanaf zijn geboorte, outcast.
Toch groeit hij op in het huis van zijn vader. V2 Ook de vrouw van Gilead baarde hem zonen. Toen de zonen van deze vrouw volwassen waren, stootten zij Jefta uit en zeiden tot hem: Gij krijgt geen erfdeel in onze familie, want gij zijt de zoon van een andere vrouw.
We kunnen ons bedenken wat zo een jeugd met je doet. Als Jefta zich in boze opstandigheid of juist timide, depressief en afgewezen de deur achter zich dicht zou hebben getrokken, dan hadden we dat maar al te goed begrepen.
Maar de Bijbel noemt hem een dappere held.
En één van de kenmerken van een dappere held die we bij Gideon lazen was dat hij op God gericht was. Dat lezen we ook van Jefta v11 Jefta sprak al zijn woorden voor het aangezicht des HEREN te Mispa.
Ondanks de omstandigheden als uitgestotenen, ondanks zijn verleden vol afwijzing, was Jefta op God gericht en wilde doen wat God hem te doen gaf. Ook als dat betekende dat hij ten strijde moest trekken voor de familie die hem uitgestoten had. V.7-8 Maar Jefta zeide tot de oudsten van Gilead: Hebt gij mij niet gehaat en uit mijn familie verstoten? Waarom komt gij dan thans bij mij, nu gij in benauwdheid zit? Daarop zeiden de oudsten van Gilead tot Jefta: Inderdaad, wij zijn bij u teruggekomen, ga met ons mee en strijd tegen de Ammonieten; dan zult gij hoofd zijn over ons, over alle bewoners van Gilead.v28 Toen kwam de Geest des HEREN over Jefta; hij trok Gilead en Manasse door, daarna door Mispa in Gilead en van Mispa in Gilead trok hij verder naar de Ammonieten.v33 Hij versloeg ze van Aroër af tot in de nabijheid van Minnit twintig steden – en tot Abel-Keramim: een geweldige nederlaag, waardoor de Ammonieten voor de Israëlieten moesten bukken
Ons verleden is geen excuus om niet door God te kunnen worden gebruikt.
Hij gebruikt ons ondanks onze omstandigheden en ondanks ons verleden, om een dappere held voor Hem te zijn.

8:1-21 Gideon heeft Midjan en Amelek verslagen. 1 Toen zeiden de mannen van Efraïm tot hem: Wat is dit voor een handelwijze jegens ons, dat gij ons niet hebt opgeroepen, toen gij ten strijde trokt tegen Midjan? En zij maakten hem hevige verwijten. Maar hij antwoordde hun: Wat heb ik nu gedaan in vergelijking met u? Is de nalezing van Efraïm niet beter dan de wijnoogst van Abiëzer? In uw macht heeft God gegeven Oreb en Zeëb, de vorsten van Midjan; wat heb ik kunnen doen in vergelijking met u? Toen hij zo sprak, bedaarde hun toorn tegen hem.

Je zou toch verwachten dat Israël Gideon dankbaar is, dat hij hun vijanden heeft verslagen, maar ze komen met verwijten.
Dit lijkt wel vaker ook bij geestelijke strijd voor te komen. Op het moment dat je ervan overtuigt bent dat het voorbij is alle stress wegebt en het stof nog niet eens helemaal is neergedaald, dan komt er een nabrander die de vrede rooft.
Gideon is niet onder de indruk en laat de heilige Geest een antwoord geven op de beschuldigingen, zodat de vrede terug keert. Efraim deelt immers mee in de buit, maar als ze de vijand achtervolgen stuiten ze op dorpen die hen geen voedsel willen verschaffen. “En hij zei tot de inwoners van Sukkot: Geeft toch enige broden voor de manschappen, die mij volgen, want zij zijn vermoeid, en ik achtervolg Zebach en Salmunna, de koningen van Midjan. Maar de vorsten van Sukkot zeiden: Hebt gij de handpalm van Zebach en Salmunna reeds in uw hand, dat wij brood aan uw leger zouden geven”.
Nog meer tegenstand, houdt het dan nooit op?
Herken je deze gedachte, wanneer je het zelf moeilijk hebt met mensen die jou werk niet erkennen, je onterecht verwijten maken en je niet willen helpen met dingen die je nodig hebt?
Het antwoord is tweeledig.
Ja, we hebben te maken met een reële tegenstander, die ons probeert te treffen in onze zwaktes. Hoe lastig het voor ons is, je kunt hem daar niet ongelijk in geven. Achtervolgde Gideon niet eveneens zijn verslagen en uitgeputte tegenstander om hem volledig onder zijn voeten te vertreden? Het zou ons niet moeten verbazen dat Gods imitator hetzelfde probeert.
Maar het is onze interpretatie dat de strijd klaar is en dat we kunnen ontspannen, maar misschien trekken we die conclusie veel te snel. Leven met God is geen parttime job, “klus geklaard en nu is het tijd voor een pilsje”. We zijn full timers en de strijd is pas gestreden als onze Heer ons zegt om uit te rusten.
De discipelen die bij Jezus waren gingen ook niet na een paar wonderen naar huis om van hun avonturen te vertellen. Ze wilden Jezus helemaal niet verlaten en Hij leidde ze op plaatsen van rust.
Het is God die Gideon in de rust brengt.  V28 toen had het land ten tijde van Gideon veertig jaar rust. Jerubbaäl nu, de zoon van Joas, ging wonen in zijn huis.
Gebed: Heer vergeef ons wanneer we  wandelen met een instelling van een parttimer. Vernieuw ons denken en breng ons in de rust van Uw heilige Geest.

Richt.7 Gideon vroeg om een wonder en die krijgt hij.
Gideon heeft zich alle mannen verzamelt die hij maar kon vinden, maar God vindt dat er veel te veel. God zal Israël door Gideon verlossen. Het gebeurt niet door een sterke krijgsmacht heen, die per ongeluk de wind mee heeft.
De groep krijgers wordt door Gods selectie uitgedund tot een groep van 300 man, tegenover…… v12 Midjan en Amelek- lagen in de vlakte, talrijk als sprinkhanen en hun kamelen waren ontelbaar, talrijk als het zand aan de oever van de zee.
Heldenmoed 3.0. Gideon is terecht bang, menselijkerwijs is het onmogelijk. Hij kijkt opnieuw de dood in de ogen met deze keer de verantwoordelijkheid voor gehele Israël. Hij heeft ervaren dat de angst die hij in de ogen kijkt, hem niet zal vernietigen, maar deze keer is de inzet nog een stapje groter.
God bemoedigt hem. Hij zegt tegen Gideon, daal af naar de legerplaats v11 dan zult gij horen wat ze zeggen. Paulus zei het ook in Rom.10:17 Zo is dan het geloof uit het horen en het horen door het woord van christus. Gideon hoorde niet met zijn natuurlijke oren, maar het geestelijke oren. Hij hoorde woorden van God. Daardoor kon hij bevatten wat voor het verstand, uit hetgeen voor ogen was, niet te bevatten was. Een geestelijk horen draagt een geestelijke vrucht, God profeteert over Gideon: daarna zullen uw handen gesterkt worden en gij zult de legerplaats binnen vallen.
Uit dit geestelijke horen ontving hij een plan. Hij verzamelde de mannen, gaf ze horens, kruiken en fakkels, en zei: Oké, mannen dit is wat we gaan doen…
Gebed: Heer open onze geestelijke oren en vermeerder ons geloof.

Richt 6: 25-32 De God die mensen toe grote hoogten brengt.

Toen de Engel des Heren Gideon ”dappere held” sprak, benoemde hij hem naar zijn bestemming.
Gideon was al een dappere held toen hij zijn leven op de waagschaal legde om het tarwe te verstoppen, maar nu vraagt God iets groters van hem. Haal het afgoden altaar van baäl omver en breng God een offer op het hout van de asjerapaal. De fik erin! Met gevaar voor eigen leven 2.0.
Waar het bij de 1^ste dappere daad zijn gezin betrof, stelde hij hier ook zijn knechten en hun gezinnen, zijn ouders en het dorp op de waagschaal.
Het was nodig om de schuld van Israël weg te nemen, maar het vroeg om een dappere daad.
En bang was Gideon, want hij trok er s’nachts op uit v27. Maar hij ging wel.
Hij ontkende niet dat hij bang was, maar hij zag de angst en de dood in de ogen en geloofde dat de God van wonderen, de God van zijn vaderen groter is als mensen en afgoden. Het was immers God die hem de opdracht had gegeven. Hij had het niet zelf verzonnen, hij handelde niet uit een soort religieus wettisisme. Hij had de Engel des Heren gezien van aangezicht tot aangezicht.
Ik ben er ook van overtuigt dat het de heilige Geest is die Joas de vader van Gideon, een antwoord in zijn mond legt, want het getuigt van buitengewone wijsheid. V31 Wilt gij voor baäl strijden of hem helpen?- Indien hij een god is laat hij maar voor zichzelf strijden nu iemand zijn altaar neergehaald heeft.
Steen en hout is het. En de God van Abraham is meerder dan welke demonische macht zich aan dit altaar had gebonden. De God die de afgoden van Egypte heeft verslagen, verslaat ook de goden van de Amorieten, de Amalekieten en de Midjanieten.
De eerste overwinning voor het volk wordt in de hemelse gewesten behaald, de tweede op aarde.
Gebed: Heer help ons onze angsten in de ogen te kijken en te beseffen dat u groter bent dan alles wat wij vrezen.

Richteren 6. Gideon, een dappere held

V10 Ik heb tot u gezegd: Ik ben de Here uw God; eert dan niet de goden van de Amorieten, in wier land gij woont. Toch volgt Israël opnieuw de afgoden en God geeft het land in de handen van plunderaars. De Amorieten en de Midjanieten trekken steeds weer het land binnen, branden de velden af, nemen de oogst mee, en vermoorden het vee. Zo verzwakken ze Israël met honger tot een weerloze vijand, denken ze. Maar dan roepen ze tot God en de Engel des Heren daalt af.
Waar de Engel des Heren komt, wordt een plan geopenbaard. Denk maar terug aan Jozua die het plan voor Jericho ontving in een ontmoeting met de Engel des Heren.
En van alle Israëlieten koos hij Gideon, waarom? Helemaal kunnen we dat misschien nooit doorgronden, we zullen het doen met wat we lezen.
Gideon was bezig tarwe te verstoppen. Dat was op zich al een dappere daad, want het zou hem en zijn gezin hoogst waarschijnlijk hun leven kosten als het door de plunderaars werd gevonden. Er is nog verzet in Gideon tegen de situatie, hij legt zich er niet bij neer.
Daarnaast lezen we iets over zijn hartsgesteldheid. V13 Waar zijn al de wonderen, waarvan onze vaderen ons vertellen, als zij zeiden: Heeft de Here ons niet uit Egypte gevoerd?
Het is één ding om het naar God uit te roepen, maar het is een stap verder om te denken aan de grote daden die God heeft gedaan en die daden voor hier en nu te verwachten. Om te zeggen: Dit is de tijd Heer voor U om iets wonderlijks te doen, want deze situatie is onmogelijk. Zonder Uw machtige handelen komen we er niet meer uit, geef ons een wonder.
En daarbij schrijft hij God niet voor hoe dat wonder eruit moet zien. Hij vraagt niet om een herhaling van het verleden, in de geest van ‘Toen gaf u de vijand steekvliegen”, dus doe dat nog maar een keer want het staat in de Bijbel. Hij stelt simpelweg vast dat God Israël hieraan over heeft gegeven en dat God dus degene is die Israël hier weer uit kan halen.
Gebed: Heer vergeef ons wanneer wij voor U invullen hoe onze verlossingen eruit moeten zien, of wanneer we Uw mogelijkheden beperken tot het verleden. Maak ons hart ruimer en open ons verstand met Uw Heilige Geest om nieuwe dingen van U te verwachten, in Jezus naam.

Richt.2:6-17 lezen
3:5 de Israëlieten woonden te midden van de Kanaänieten, Hethieten, Amorieten, Perizzieten, Chiwwieten en Jebusieten. V7 hun goden zijn de Baäls en de asjera’s , 2:13 Astartes.

Het was niet handig was om deze volken niet verder te verdrijven en na twee geslachten leidt dat tot ernstige problemen. De Israëlieten gaan de goden van de volken om hen heen aanbidden en sluiten huwelijken met hen.
Daarom doet God 3 dingen:
-Hij geeft hen over aan plunderaars 2:14; ze konden geen stand meer houden tegen hun vijanden;
-Wanneer ze er op uit trekken om terug te slaan, worden ze verslagen 2:15
– God geeft hen over aan vreemde overheersers/koningen v3:8
En steeds  staat er weer een richter op ( verlosser) iemand die Gods wil doet en het volk red.

Geestelijke principes volgen exact het bovenstaande patroon.
In deze wereld komen we zaken tegen, levensstijlen, gedachte stromingen, leugens, goederen, enz. die stroken met Gods heiligheid.
Wanneer we daarin mee gaan doen, het ons eigen gaan maken dat ook zo te doen, geloven en zo handelen, dan lijden we geestelijke schade. De eerste schade is vaak te zien in het afnemen van de hoop, vrede, rust, liefde, dankbaarheid, lankmoedigheid en genade die God ons geeft.
De deur is open voor de vijand om binnen te komen, om te roven en we kunnen geen stand meer houden. Dat kunnen materiële dingen zijn die we verliezen, maar vaker zit het in geestelijke zaken, zoals stress niet meer het hoofd kunnen bieden, jezelf overgeven aan inhoudsloze activiteiten, terug vallen in oude levensstijl.
Dan kan je bidden tot je een ons weegt, om weerstand te bieden aan hetgeen waar we onder lijden (uittrekken om de vijand te verslaan) maar zolang we hetgeen tegen God ingaat niet hebben weggedaan, leven we met een open deur.
De volgende stap is dat God ons overgeeft aan andere overheersing. Dat kan een externe macht zijn, iemand die de baas is over ons. Het kan ook een verslaving zijn, verslagenheid van geest, depressie enz.
Onze Verlosser maakt korte metten met deze vijanden, bekering en gehoorzaamheid sluit de deur waar het door naar binnen komt.

Waarom blijven deze volken dan toch onder de Israëlieten wonen zou je denken? Of anders gezegd, waarom blijven sommige problemen steeds terug komen?
3:4 zij toch waren er toe bestemd, dat Hij door hen Israël op de proef zou stellen, om te weten of zij zouden luisteren naar de geboden,…
Dit is het doel voor sluimerende of slapende problemen. Zaken waarvan we denken dat we ze verslagen hebben, maar toch steeds weer de kop op steken. Ze testen ons of we naar God luisteren of toch weer de ruimte zullen geven aan bijvoorbeeld die leugen, die levensstijl of dat gedrag wat zo schadelijk voor ons is.

Gebed: Heer help me en geef me onderscheid om te weten waar ik ‘nee’ tegen moet zeggen om niet besmet te raken met zaken die U geen eer geven. Geef me kracht om U op de troon van mijn hart te heiligen.