Auteur: Nicolettte Wagemans

Meer liefde, blijdschap, vrede, vriendelijkheid,…….

Willen we daar niet allemaal meer van?
Meer liefde voor de mensen met wie we het soms lastig vinden om mee om te gaan. En meer liefde voor onszelf. Meer liefde in situaties waarin we moe zijn geworden en niet meer zo zachtmoedig zijn als dat eigenlijk nodig en wenselijk zou zijn.
Meer blijdschap, een blijdschap die niet lijkt te smelten in de druk van moeilijkheden. Blijdschap die niet weg raakt als iemand met een bepaalde blik naar ons kijkt of iets verkeerds zegt.
Meer vrede, niet die onrust wanneer dingen niet zo gaan zoals we hadden verwacht, of dat benauwde gevoel als we naar onze toekomst kijken. Weg met al die vragen of we ons wel op het juiste pad bevinden, gewoon vrede met waar we zijn en vertrouwen dat God ons daar kan brengen waar Hij ons hebben wil.
Meer lankmoedigheid, dat we niet meteen op scherp staan wanneer iemand iets zegt of doet. Verdraagzaamheid voor de mensen om ons heen en gracieuzer in het gunnen van het moment voor die ander.
Meer goedheid in ons, dat we minder vaak met een zucht naar ons eigen gedrag kijken, met de gedachte “waarom was ik nu weer zo’n bitch?”. Meer trouw in de afspraken die we met andere maken, zodat we hen en onszelf minder vaak teleurstellen.
Meer zelfbeheersing om op de juiste momenten ons mond dicht te houden.  Zelfbeheersing in ons eigen leven en niet meer ‘te veel of te weinig’ van dingen tot ons te nemen, om Nee te kunnen zeggen tegen de verleidingen die op ons afkomen.

Herkenbaar?
Ja, bij elke eigenschap kan ik volmondig zeggen JA, daar wil ik meer van, daar heb ik meer nodig van.
Al deze eigenschappen worden genoemd als vrucht van de heilige Geest in Gal.5:22.
Controleer het maar. Maar de vrucht van de Geest is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid, zelfbeheersing.
Het beste wat ik dus kan doen voor mezelf, voor de mensen om mij heen, voor mijn werk, mijn familie en mijn vrienden….is vol zijn van de heilige Geest.
Alles waar ik meer van wil volgt daaruit. Ik hoef het zelf niet te maken. Sterker nog, tot nu toe heeft mijn leven wel bewezen dat ik het niet zelf KAN maken, als ik het zelf kon maken dan had ik er al meer van gehad.
Ik kan het niet. Maar als ik me uitstrek naar God en Zijn Geest toesta om mij vol te maken, dan zullen deze dingen eruit volgen. Hoe mooi is dat?

Jes.32:15-17 , totdat over ons uit gestort wordt de Geest uit de hoge. Dan wordt de woestijn een gaard en de gaard gelijkt een woud; dan woont het recht in de woestijn en de gerechtigheid verblijft in de gaard. En de vrucht der gerechtigheid zal vrede zijn, de uitwerking der gerechtigheid rust en veiligheid tot in eeuwigheid.

Laat ik 1st iets over de achtergrond van deze tekst zeggen. Voorafgaande aan de beschreven situatie, voordat de heilige Geest wordt uitgestort, beschrijft Jesaja een andere situatie. Daar gebruikt hij woorden als: er groeien doornen en distels, verlaten huizen en burchten, eenzame plaatsen waar wilde dieren wonen.
Gezien de context ben ik van mening dat de beschrijving geen betrekking heeft op een letterlijke situatie waarin het land verkeerd, maar een geestelijke situatie. Woorden als `gelijk een woud` wijzen op een vergelijking.
Jesaja schrijft voor de ballingschap, een deel van dit profetische beeld heeft daar zeker betrekking op, maar deze maat van herstel die wordt beschreven als de Geest uit de hoge wordt uitgestort, heeft in Israël in die tijd nog niet plaats gevonden. Het mag daarom worden opgevat als een herstel wat beschikbaar geworden is sinds Pinksteren. Het is ook niet ondenkbaar dat de heilige Geest herhaaldelijk in golven wordt uitgestort en dat dit gepaard gaat met herstel. Daarmee heeft het mede betrekking op de tijd die komen gaat.

De gevolgen van de uitstorting van de Geest uit de hoge zijn heerlijk en er is weinig zweverigs aan de beschrijving. Wat voor die tijd voelde als een woestijn, wordt als een tuin en een bos. Alles komt er tot groei en bloei.
Het is heerlijk wanneer je de dingen gaat doen die bij jou passen, het gevoel dat je helemaal jezelf mag zijn en als een puzzelstuk op zijn plaats valt. Als er weer groei is in plaats van stilstand; als je dagen niet meer onplezierig heet of koud zijn, maar aangenaam en fris. De heilige Geest doet dat.
Eigenschappen van God wonen waar de heilige Geest is, want die Geest komt van God en is gelijk beeldig aan God. Gerechtigheid en recht kenmerken het herstel. En het werkt vrede, rust en veiligheid uit.

Dit is een situatie om naar te verlangen en niets om bang voor te zijn.
Gebed: Heilige Geest ik nodig U uit om vandaag te komen in mijn leven en alles tot groei en bloei te brengen. Vul mijn leven met Uw recht en gerechtigheid. En dank U wel voor Uw genade en U vrede, in Jezus naam.

Matt.21:13 Mijn huis zal een bedehuis heten, maar jullie maken het tot een rovershol.

Jezus kwam tijdens zijn leven op aarde verschillende keren in de tempel en er worden vele activiteiten genoemd die in Gods huis plaats vonden.
Jezus werd na zijn geboorte naar de tempel gebracht en Jozef en Maria brachten offers voor hun 1st geboren zoon.  Als tiener was dat de plaats waar Hij was toen zijn ouders Jezus kwijt waren en hij ondervroeg de Schriftgeleerden (Luc.2:46). Hij wandelde in de zuilengang in het voorhof (Joh.10:23). Jezus genas er blinden en kreupelen in de tempel (Matt.21:14). Hij onderwees in de tempel (Matt.21:23; 26:55; Joh.8:2). Hij beloofde dat de aardse tempel zou worden afgebroken en dat Hijzelf een nieuwe tempel zou doen herrijzen (Joh.3:19, 21).
De tempel speelde dus een grote rol ik Zijn leven en Hij wil dat het ook een grote rol speelt in ons leven, anders zou Hij niet spreken van het oprichten van een nieuwe tempel.
Naar Zijn voorbeeld mogen we wandelen in de nieuwe tempel van Zijn lichaam. Zijn waar Hij is, aan de rechterhand van de Vader. We mogen er genezing ontvangen, onze offers brengen en ons laten onderwijzen.
Maar alle activiteiten van handelaren en bankiers joeg Hij de tempel uit. De tempel is geen plek voor zelf verrijkende economische belangen.

Was dat nu specifiek een probleem van die tijd of werd het juist geschreven met het oog op deze tijd?
Afgelopen zaterdag was er een conference van Pieter Derks die een aantal rake dingen als grap naar voren bracht. Het kwam erop neer dat hij stelde dat we veel te ver doorslaan in het economische denken. ‘Het begint wel op een nieuwe geloofsstroming te lijken, de economie als alternatief van God. Niemand heeft de economie ooit gezien of gesproken, er is geen bewijs dat de economie echt bestaat, maar we doen er alles voor om de economie tevreden te houden’. Hij sprak de verwachting uit dat banken de kerken van de toekomst worden, we de hand op de pinpas leggen en een euroteken slaan…..’.
Hoe grappig ook, dit kenschets ook de maatschappij waarin we leven.
Anderzijds is de discussie, hoe we ervoor waken dat de kerk op de wereld gaat lijken, ook van alle tijden. Maar als we onvoldoende onderscheiden wat die de wereld kenmerkt  kunnen we er ook niet waakzaam voor zijn en het de tempel uit jagen als het nodig is.
In onze tijd neemt economie een ongekend grote plaats in. Het is geen plaatselijke afgod.
Het is ook de tijd waarin het licht van God steeds helderder mag gaan schijnen.
Laten we een voorbeeld nemen aan Hanna (Luc.2:37) die begreep waar de tempel voor bedoeld was :”zij diende God onafgebroken in de tempel met vasten en bidden, nacht en dag”.
Gebed: Heer help ons in uw bedehuis te zijn, nacht en dag. Reinig ons van de geest van de wereld, maar maak ons vol van Uw Geest, in Jezus naam.

 

Matt.20:26 wie onder u groot wil worden, zal uw dienaar zijn

Jezus zei dit bij drie verschillende gelegenheden.
Hier zegt Hij het tegen de discipelen. In Matt.23:11 tegen de Schriftgeleerde en farizeeën  en in Luc.22:26 noemt Hij het opnieuw tijdens de gesprekken aan het laatste avondmaal. Die herhalingen geven aan dat het een belangrijke boodschap voor ons is om te onthouden.

We kunnen heel veel leren over leiderschap en management, zowel vanuit de Bijbel of door reguliere opleidingen, maar op één punt is er een groot verschil tussen werelds leiderschap en leiders in het koninkrijk van God.
In de wereld bekleed je een rol als manager, bedrijfsleider of directeur.
In het koninkrijk ben je een dienaar en dat is niet je rol, het is je identiteit.

In het Grieks wordt  voor dienstknecht het woord ‘diakonos’ gebruikt, waar het word diaken vanaf geleid is. Dit leidt direct tot een valkuil, want daarmee is toch een taak of rol geschapen in de kerk. Dat er in een hoop teksten geen sprake is van een bepaalde rol of gezagspositie, wordt onmiddellijk duidelijk door verder te kijken op welke plaatsen dit woord ‘diakonos’ voorkomt in het N.T.
Bijvoorbeeld Joh.2:5 waar Maria spreekt tegen de bedienden tijdens de bruiloft te Kana. Of Rom.16:1 waar Paulus schrijft:  “ik beveel u Febe, onze zuster tevens dienares der gemeente te Kenchreeën bij u aan”. Of in Gal.5:2 waar Paulus een betoog houdt over zonde en gerechtigheid en schrijft: “is Christus dan een dienstknecht van de zonde?”.
Deze voorbeelden geven direct aan dat er met ‘diakonos’ geen gezagspositie voor een specifiek aangewezen persoon in de gemeente is, maar dat het letterlijk spreekt van ‘dienen’.  En dat heeft betrekking op elk kind van God, alle moeten dienaar van Hem zijn. Zoals in 2 Cor.3:6 onze bekwaamheid is Gods werk, die ons ook bekwaam gemaakt heeft om dienaren te zijn van een nieuw verbond, niet naar de letter maar naar de Geest’.

Bestaat die rolaanduiding ‘diaken’ dan onterecht? Zeker niet, Paulus spreekt ook over diakonos in Fil.1:1 en 1 Tim.3, waar hoge ‘eisen’ worden gesteld aan een diaken. Daaruit kan je afleiden dat een diaken een dienaar is, die zich tot volwassenheid in het dienen heeft ontwikkeld. Het is die persoon zo eigen geworden, door beproeving (v16) , dat hij/zij zich niet snel uit balans laat brengen of terug valt in onvolwassen gedrag.  Er worden woorden gebruikt als ‘betrouwbaar en een goed bestierder van eigen huis’.
Dat is onmogelijk te vergelijken met een leidersrol zoals die in de wereld wordt opgevat; als iets wat je doet en niet iets wat je bent.
Dit werkt precies andersom, het is iets wat je door en door bent en daaruit volgt hetgeen wat je doet.

 

Luc.23:46 Vader in Uw handen beveel ik mijn geest.

Angst maakt blind. Dat heb ik zeker zo ervaren op het tijdsmoment waarover ik in mijn vorige stuk schreef.
Het moment van overgave, het breekpunt waarop je niet anders meer kan als in Gods armen springen, kan heel eng zijn als je God niet meer “ziet”.
In beslag genomen door de omvang en de ernst van de problemen, wordt dat problemen een groot uithangbord dat voor je neus geplaatst is. Vanuit dat gezichtspunt raak je de focus kwijt op God, die achter het bord veel grote en machtiger aanwezig is. Je perspectief is vervormd en irreëel. Iets wat feitelijk veel kleiner is, staat voor jou grote God.
Ik was op dat moment vergeten dat je springt in de ‘grootste, liefste, zachtmoedigste en krachtigste armen’ die er maar bestaan.
Onmogelijk dat Hij je zal laten vallen. Het is veilig om in Zijn armen te springen.

Gebed: Heer help ons te zien naar Uw waarheid en de zaken die zich in ons leven voordoen in dat perspectief te plaatsen.

Luc.23:46 Vader in Uw handen beveel ik mijn geest.

Deze vakantie heb ik mij wat meer toegelegd op tekenen in plaats van schrijven en dat het ik gedaan naar aanleiding van de bovenstaande tekst: “Vader in Uw handen beveel ik mijn geest”.
De context is natuurlijk het sterven van Jezus aan het kruis, de laatste woorden. In dat licht wordt de tekst met betrekking tot de natuurlijke dood gebruikt.
In een iets bredere zin heeft het voor mij ook betrekking op overgave en dagelijks sterven aan jezelf. Het is een keuze om je volledig aan God over te geven en te vertrouwen dat het goed is.

Voor mij relateert het ook naar een heel  benauwd moment in mijn leven. Het  moment dat ik alle overzicht kwijt was en echt niet meer wist wat ik moest beginnen.
Op dat moment heb ik gebeden:  ”Heer ik weet het niet meer….het is misschien helemaal fout wat ik nu kies te gaan doen, vergeef me alstublieft….maar ik spring nu in Uw armen…volkome afhankelijk van Uw genade”.
Nooit ben ik dieper gegaan en soms denk ik nog met een vorm van verwonderde jaloezie terug aan de diepte van die overgave. Het ebt namelijk ook weer weg, die diepe overgave.
Het resultaat was buitengewoon, wonderlijk.
Hoe dat eruit ziet laat ik met mijn volgende tekening zien.

Matt.19:28 (Het loon voor het volgen van Jezus)  Ik zeg u, u die Mij gevolgd zijn, zullen in de wedergeboorte, wanneer de Zoon des mensen op de troon zijner heerlijkheid zal zitten, ook op 12 tronen zitten…
Titus 3:5 niet om werken der gerechtigheid, die wij zouden gedaan hebben, doch naar zijn ontferming ons gered door het bad der wedergeboorte en de vernieuwing van de heilige Geest, die Hij rijkelijk over ons heeft uitgestort, door Jezus Christus onze Heiland, opdat wij gerechtvaardigd door Zijn genade, erfgenamen zouden worden…

Het woordje “wedergeboorte” komt in de grondtaal maar 2 keer in de Bijbel voor. Bijzonder eigenlijk, dat dit ene woordje wat zo vaak in ons christelijk jargon wordt gebruikt, maar zo weinig in de Bijbel voorkomt. Voor sommige mensen, zo ook voor mij, gaat er een wereld van begrip achter schuil. Dat alleen al maakt het de moeite waar om er een wat dieper op in te geen en te toetsen of mijn begrijpen wel overeenkomt met het woord.

In het Grieks is “wedergeboorte” een samen gesteld woord dat bestaat uit “palin” wat betekend  ‘opnieuw’ of  ‘terug in een plaats’; en het woord “genesis” wat betekend ’het begin’. Je kan het dus opvatten als een status waarbij we opnieuw terug gaan naar ons ‘zijn’, zoals we bedoelt zijn in het begin van de schepping.
Mattheus en Titus gebruiken het woord “wedergeboorte” op een verschillende manier.
Mattheus schrijft over het moment dat we over gaan naar het koninkrijk Gods en bekleed worden met een verheerlijkt lichaam (Fil.3:21). Hij heeft het over de toekomende tijd.
Titus spreekt van een bad van wedergeboorte wat herinnerd aan de doop, en hij spreekt van vernieuwing door de heilige Geest. Even los van de discussie hoe je aankijkt tegen doop en vervulling met de Geest, kunnen we concluderen dat die zaken gebeuren in ons aardse bestaan. Doop en vernieuwing door de heilige Geest is voor nu, heden.
Buiten het feit dat er dus twee momenten in tijd aan te wijzen zijn van wedergeboorte, (nu en in de toekomende tijd) maakt Titus de tijdsbepaling het nog iets verwarrender met de woorden “de vernieuwing van de heilige Geest”.
Dit Griekse woord vernieuwing = “anakainósis”, gaat namelijk over een vernieuwingsproces, dus geen eenmalige gebeurtenis maar een voortdurend voorgaande gebeurtenis. Ook dit woord komt slechts 2 keer voor in de Bijbel en wordt gebruikt in Rom.12:2 wordt hervormd door de vernieuwing van uw denken, opdat je mag erkennen wat de wil van God is, het goede, welgevallige en volkomene.
Voor wie dus een discussie wil voeren wanneer wedergeboorte plaats vindt, die heeft 3 mogelijkheden en ze zijn alle 3 goed. Verrassend hé, dat God altijd weer groter is dan onze beperkte opvattingen.

Matt.19:21 Als je volmaakt wil zijn, ga en verkoop je bezittingen en geef het aan de armen en je zult een schat in de hemel hebben en kom hier en volg Mij.

De jongeman tegen wie Jezus dit zei werd zeer bedroeft toen hij dit hoorde. Hij dacht het zo goed te doen, alle geboden had hij nageleefd en misschien had hij verwacht te horen :”Goed gedaan jochie, jij bent binnen”. Maar nee hoor, er hem wordt een nieuw obstakel op zijn weg naar volmaaktheid voorgehouden. Eén die zo pijnlijk is dat ook wij ‘m direct voelen. Al je bezittingen verkopen….!?! Hoe dan?

De oplossing van dit dilemma is te vinden in het einde van de zin.
Jezus is uit op zijn hart en niemand gaat ooit een hartsrelatie bereiken door regels, wetten of materieel afzien. Dingen waar we onze tijd aangeven en dingen die we bezitten kunnen wel een obstakel zijn tussen ons en God en daarom moet het misschien wijken. Maar het is geen middel om volmaakt te staan voor God.
Het kan pijnlijk zijn om iets op te geven waar ons hart aan vast zit. We hebben daar een hele goede reden voor nodig, een “weten dat we weten” dat dit het juiste is om te doen. De zekerheid dat de pijn van hetgeen we ‘opofferen’ bij lange na niet opweegt tegen hetgeen wat het uitwerkt. Maar we zijn in goed gezelschap als we besluiten los te laten waar ons hart aan vast zit.

Een paar voorbeelden: Matt.4:18-22 Simon en Andreas laten hun netten achter, de financiële investeringen waarmee ze hun brood verdienen, omdat Jezus zei “volg Mij”.  Matt.8:1 Een grote menigte mensen gaven hun tijd en inzet om Jezus te volgen en zijn onderwijs te horen. Matt.9:9 Mattheus gaf zijn vaste baan op, om een onzekere toekomst tegemoet te gaan, omdat Jezus zei “volg Mij. En Hij kwam bij Mattheus thuis eten, omdat Jezus niet op hem neerkeek maar wist dat hij een prachtige discipel en een geweldig schrijver voor God zou zijn. Matt.9:20-22 Een vrouw die al 12 jaar onrein was, ziek en buitengesloten, nam het risico Hem te volgen en aan te raken. En ze werd genezen.
Niemand die gehoor gaf aan Jezus oproep “volg Mij”, kwam bedrogen uit. Van niemand kan worden gezegd er slechter vanaf kwamen, want elk van hen zag vruchten in hun aardse bestaan, En verzamelde zich schatten in de hemel.
Precies zoals Jezus hun had gezegd Marc.10:29 voorwaar Ik zeg u, er is niemand die zijn huis, broeder, zuster, moeder, vader, kinderen of akker heeft prijsgegeven om het evangelie, of hij ontvangt 100-voudig terug.
Niets op aarde geeft 100-voudige winst, maar wie in God investeert, oogst naar de regels van het koninkrijk der hemelen. Maar de sleutel zit ‘m niet in de investering. Het zit ‘m in een hart dat Jezus volgen wil, zo graag dat het iets kosten mag.