Dagelijkse publicaties

Het is goed om meerdere vertalingen naast elkaar te lezen. Niet om nu te willen bepalen welke vertaling het meest accuraat is en het dichtste bij de waarheid ligt, maar vooral om het beeld van God wat door de verschillen in de vertaling breder wordt.
God is altijd groter, mooier liever en geweldiger als dat wij kunnen bevatten. Eén enkele vertaalde zin doet daar niet altijd recht aan.
Vandaag was in bezig met Ps145 in The New Jerusalem Bible en vond daar een stel opmerkelijke vertaalverschillen. Ik zal de meest opvallende naast elkaar zetten.
Als eerste is in het Hebreeuws deze psalm geschreven op de letters van het Hebreeuwse alfabet. Elke nieuwe zin start met een volgende letter van Aleph tot Tet. Dat zijn 22 letters, wat betekend dat er in de grondtaal 1 zin meer staat, die in de vertaling is weggevallen doordat de vertaling het compacter weergeeft. Dit bevind zich tussen v13 en 14.

(NBG) 13. Uw koningschap is een koningschap voor eeuwen, Uw heerschappij over alle geslachten.
(NJB) Your kingship is a kingship for ever, you reign from age to age.
Yahweh is trustworthy in all his words, and upright in all his deeds.
Yahweh supports all who stumble, lifts up who are bowed down.
(NBG) De Here schraagt allen die vallen, Hij richt alle gebogenen op.

Andere zinnen die ik een mooiere vertaling vond in de NJB waren:
-(NJB) 4. Each age will praise your deeds to the next, proclaiming your mighty works.
(NBG) Geslacht aan geslacht zal Uw werken roemen, zij zullen Uw machtige daden verkondigen.
-(NJB) 7b joyfull acclaiming your saving justice
(NBG) jubelen over Uw gerechtigheid.
-(NJB) 16 with generous hand you satisfy the desire of every living creature
(NBG) gij doet Uw hand open en verzadigt met welbehagen al wat leeft.
-(NJB) 17b Yahweh acts only in faithfull love
(NBG) goedertieren in al Zijn werken.

Ik hoop dat je de liefde en de grootheid kan zien door deze vertaling heen.

In het vorige stuk hebben we vastgesteld dat bij God de macht aanwezig is om alle ziekten te genezen, maar wat nu als het niet lijkt te gebeuren. We hebben erop gebeden, handen opgelegd, gezalfd met olie en het is nog steeds aanwezig. Ligt het dan aan ons?
Die gedachte is waarschijnlijk weer te zwart-wit. God is geen fruitautomaat waar je een kwartje in gooit en het gewenste resultaat rolt eruit.
Anderzijds ligt er bij ons ook een verantwoordelijkheid, laat me dat illustreren met een vergelijking. Als je tomaten wil kweken, ga je zaad in een kweekbak zaaien, waar het vochtig en lekker warm is zodat het zaad goed kan ontkiemen. Je geeft het licht, lucht en water, je beschermt de stekjes, en zodra ze groot genoeg zijn plant je ze uit in een grotere bak. In het natuurlijke zie je dus dat er bepaalde condities nodig zijn om het zaad wat we zaaien tot tomaten te laten groeien.  Je zet geen bakje vieze aarde in de kelder en gooit er af en toe wat afval bovenop.
Zo denk ik dat we ook in ons leven een geestelijk klimaat mogen scheppen waarin God wonderen kan doen en genezing kan geven. In Deut.28 waar staat hoe God ons wil zegenen, staan ook de vloeken beschreven die over ons komen wanneer we niet luisteren. Daar staan in v27 en 34 tot 2x toe ziekten vermeld, waarvan wordt gezegd dat er geen genezing mogelijk is. Ongeneselijke ziekten horen bij de vloek. En ja, Jezus heeft voor ons de vloek gedragen, de lelijke gevolgen van onze zonden en overtredingen heeft Hij betaald, maar dat ontslaat ons nog steeds niet van onze verantwoordelijkheid om te doen wat God van ons vraagt.
De vloek kwam namelijk door een aantal gedragingen, v45 –door niet te luisteren naar Gods stem;- door niet te leven naar Zijn inzettingen; v47- en omdat ze de Here niet met vreugde en blijdschap hebben gediend.
Ondanks dat Jezus de gevolgen op zich heeft genomen, blijft Gods vraag aan ons dezelfde: “Luister naar Mijn stem, handel zoals Ik van je vraag, want dat is goed voor je en dien Mij met vreugde”.
Doe dit niet pas op het moment dat je hebt gekregen waar je om gebeden hebt, maar doe dit omdat je ervoor kiest om van God te houden en Hij zal je geven de wensen van je hart.

Vaak hebben we hoge verwachtingen van de professionele hulpverlening, maar die kan dit lang niet altijd waarmaken.
Van de week werd ik als beroepskracht geconfronteerd met de verdrietige boodschap “eigenlijk kunnen we niets doen en we hebben geen oplossing voor dit probleem”. Dat is een frustrerende boodschap. Er zijn heel wat medische en geestelijke problemen en ziektebeelden die de reguliere hulpverlening helemaal niet kan oplossen. In het beste geval weet men een deel van de symptomen te bestrijden, maar meer ook niet.
Daarin is God veruit de meerdere van de mens. In Hem is er geen kwaal zonder hoop, geen ziekte die Hij niet kan genezen, geen psychiatrisch probleem waar Hij geen antwoord op heeft. Als Designer, Maker, Eigenaar en Almachtig God weet Hij precies hoe wij in elkaar steken en wat de oplossing is. Hij is onze 1^ste hoop bij onoplosbare problemen.
Ps.103:3 (loof de Here) die al onze ongerechtigheden vergeeft en al onze ziekten geneest.

Laat deze boodschap voorop staan als de hoogste waarheid, voordat we naar de kanttekeningen kijken, want er zijn ook vraagtekens rondom genezing wanneer die niet lijkt plaats te vinden, ondanks dat we een Almachtig God hebben.
Boven alles, of we het nu zien gebeuren of niet, is God die niet liegt.
Jezus demonstreerde die almacht van de Vader en zei in Luc.13:32 Zie, Ik drijf boze geesten uit en volbreng genezing, heden en morgen en op de 3^de dag ben Ik gereed”, waarbij Hij verwijst naar Zijn dood en opstanding. Elke vloek nam Hij op zich en voor al onze zonde heeft Hij betaald, zodat er geen rechtsgrond meer aanwezig is voor ziekten.
Jes.53:5 om onze overtredingen werd Hij doorboord; om onze ongerechtigheden verbrijzeld; de straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem, en door zijn striemen is ons genezing geworden.
Wat bij mensen onmogelijk is, is mogelijk voor God.

Een uitbreiding van mijn zenderpakket heeft tot gevolg dat ik weer een aantal kanalen op mijn tv kan ontvangen die mij wel interesseren. Daardoor belande ik in een documentaire over leeuwen en daar had ik toch wel een beetje moeite mee.
Je bent geneigd om de geestelijke parallel te trekken van de leeuwendocumentaire naar de Leeuw van Juda, maar deze natuurlijke leeuwen hebben helemaal niet het karakter van de Leeuw van Juda. Deze natuurlijke na-apers komen om te roven en te moorden.
Er werd in beeld gebracht hoe deze leeuwen in troepen jagen zoals je dat in geestelijke strijd ook terug ziet. De leeuwentroep had zijn zinnen gezet op elk prooidier wat het zwakste is; de jongen die zich nog niet kunnen verweren, een dier wat van de groep is afgedwaald of een dier wat ziek is.
Een sterk mannetjes dier in de bloei van zijn leven, zal zelden de 1^ste keus van zo’n leeuwentroep zijn.
Het najagen van groei en geestelijke volwassenheid is dus een goede bescherming tegen “geestelijke rovers” of aanvallen die we als geestelijke strijd betittelen.
Dit maakt begrijpelijk waarom Paulus veel schrijft over het najagen van groei en geestelijk krachtig zijn. In Ef.4:13 vraagt/bidt hij dat de gemeenteleden elkaar opbouwen zodat ze één staan in geloof en allen de volle maat van mannelijke wasdom bereiken, want die mannelijke wasdom is al een beschermingsfactor in zichzelf om niet als prooi te worden uitgekozen.
Voordat Paulus in Ef.6 begint te schrijven over de geestelijke wapenuitrusting, is zijn 1^ste opmerking :”Wees krachtig in de Here”, want al heeft een prooidier wapens gekregen in de vorm van horens en hoeven, een nog sterkere bescherming is zijn vertoon van kracht, die laat zien dat hij de wapens die hij heeft gekregen krachtig kan gebruiken. Geen enkele leeuw die komt om te roven en te moorden wil het risico lopen om zelf gewond te raken of zijn keven te verliezen. Maar dat is precies de macht die een zoon van God gekregen heeft, Luc.10:19 Ik heb u de macht gegeven om op slangen en schorpioenen te treden en tegen de gehele legermacht van de vijand; en niets zal u enig kwaad doen.

Ps.141:2 Laat mijn gebed als een reukoffer voor Uw aangezicht staan.

De afgelopen week hebben we een in ons flatgebouw brand gehad en de geur van rook blijft hardnekkig in mijn neus hangen. Zelfs als ik niet thuis ben heb ik de indruk af en toe rook te ruiken, mogelijk van mijn kleding of mijn jas die in de gang gehangen heeft.
Iedereen die wel eens brand heeft meegemaakt weet hoe naar en hardnekkig dit is.
Maar in de positieve zin geld dit ook.
De alles doordringende geur van gebed en lofprijs is voor ons misschien maar beperkt waarneembaar, maar God merkt het op. Ons huis, onze kleren, onze spraak, ons denken, alles raakt ermee doordrenkt, omdat we de zaken waarvoor we hebben gebeden overgieten met Gods liefde. Elk ding wat we voor Zijn troon brengen wordt aangeraakt door Zijn heiligheid, Zijn overvloedige gedachten en Zijn karakter van goedheid, genade, barmhartigheid en vrede.
Niet het gebed, onze woorden, maken het tot een reukwerk, maar Zijn overgieten, doordrenken en positief beïnvloeden, maakt onze woorden tot een reukwerk voor Zijn troon.
Hij ademt met Zijn Geest in ons gebed, alles heiligt Hij, alles reinigt Hij.
Waar voor het menselijke oog misschien nog geen aanwijsbaar resultaat is van hetgeen wij hebben gebeden, is de “geur” ervan verandert en dat merk je op.

Ps141:3-4 Heer stel een wacht voor mijn mond, waak over de deuren van mijn lippen; neig mijn hart niet tot iets kwaads.

Niets lijkt zo besmettelijk als negatief gepraat. Even een voorbeeld, ik ken een echtpaar die de zorg voor hun gehandicapte kind op een bijzonder op zich nemen. Hoe moeilijk ze het persoonlijk ook mogen hebben, toch zullen ze altijd de kleding en de kamer van hun dochter perfect netjes proberen te houden. Ze komen met haar wandelen en fietsen als het zo uitkomt en dat is bijzonder. Iedereen die wel een mantelzorger voor een familielid is geweest, weet hoe zwaar het kan wegen om er steeds weer te zijn.
Toch is het lastig om deze specifieke ouders daarvoor in het zonnetje te zetten, ten gevolge van de houding.
Behalve dat ze buitengewoon zorgzaam zijn, stellen deze ouders zich ook zeer stug en kritisch op. Zodra ze binnenkomen gaat hun blik uit naar alles wat hun niet bevalt; van de medewerkers, de inrichting van de woning, kleding en verzorging, tot elk woord wat wel of juist niet wordt gezegd. En ze schromen niet om deze kritiek kenbaar te maken.
Dit had tot gevolg dat na binnenkomst van deze ouders een jonge flexmedewerkster enigszins bedrukt mij kwam vragen :”Hadden ze ook kritiek over hoe ik het bed had opgemaakt?”.
Dat legt precies de negatieve besmettelijkheid bloot. Alle ogen worden gericht op alles wat er mogelijk niet goed zou kunnen zijn en een kritische blik vindt altijd iets. Deze vorm van denken en kijken kruipt tussen je oren en doet zijn werk nog lang nadat de mensen die het hebben meegebracht naar huis zijn.
Na zo een “besmetting” hebben we God heel hard nodig om ons weer in Zijn heiligheid en liefde te brengen, zodat we de wereld om ons heen weer kunnen zien zoals God het ziet.
Gebed: Heer wilt U ons denken schoonmaken van zulke negatieve beïnvloedingen. Help ons de dingen te zien zoals U ze ziet, mooi, liefelijk en vol vrede.

In ons denken en ons taalgebruik is het zo eenvoudig om dingen te zien als “van ons”.
Hoe gemakkelijk zeggen we niet “mijn kinderen, mijn huis, mijn auto, mijn vakantie, mijn…….”. en in ons denken hebben we dan al snel de volledige beschikking over hetgeen we “mijn” noemen. In onze gedachten is het ons bezit, waar wij de beschikking en de autoriteit hebben gekregen. Wij bepalen en wanneer het ons wordt afgenomen wekt dat onze woede en verdriet op.
Jona had daar in H4 ook last van. God gaf hem een wonderboom, om Jona te troosten en hem schaduw te bieden.  Maar op het moment dat de boom in één nacht sterft wordt Jona boos, zijn boom is weg. En God vraagt hem “ben je terecht boos?”.
Dat is de vraag die we onszelf ook mogen voorleggen wanneer we gezegend zijn en die zegening valt weg of wordt aangetast, zijn we dat terecht boos? Natuurlijk mogen we er met God over praten. Als Eigenaar van al onze zegeningen weet Hij het allerbeste wat er aan de hand is. Ps.24:1 Van God is de aarde en haar volheid, de wereld en die daarop wonen.
God weet of we werkelijk worden beroofd, of dat Hij simpelweg een ander plan heeft gemaakt, of dat Hij ons iets wil leren, zoals Hij Jona iets wilde leren. Jac.1:17 Iedere gave, die goed is en elk geschenk dat volmaakt is, daalt van boven neer, van de Vader der lichten.
Maar het is niet ondenkbaar dat er aan onze boosheid en verdriet een denkfout ten grondslag ligt. Wij zijn namelijk niet de eigenaar van de goederen die we “mijn” noemen. We zijn de beheerders. God vindt het heerlijk om ons te zegenen en ons blij te maken, zelfs als we het niet hebben verdient, maar de eigendomsrechten zijn van Hem.
Gebed: Heer leer ons onze zegeningen tellen.

Jona 3
Jona ging naar de stad waar hij niet naar toe wilde en hij sprak overeenkomstig de woorden van God, staat er geschreven.
Ik kan me niet voorstellen dat hij met veel enthousiasme zich op de taak heeft geworpen, want hij was ook niet blij met het resultaat. Hij gehoorzaamde, maar met een diep gevoel van “ik sta voor joker. Ik zeg dat God de stad gaat vernietigen, maar het gebeurd niet en dan sta ik voor paal”.
Maar het volk van Nineve geloofde zijn woorden, ze besloten te vasten en trokken een rouwgewaad aan. Zelfs de koning bekeerde zich en riep het uit naar God om Zijn plan van vernietiging alstublieft niet uit te voeren.
En dat alles door een onwillige knecht; door Gods woord. Gods woorden hebben kracht, of die nu door een opstandige boodschapper komen of met vuur en enthousiasme, de kracht is van God.
Heidi Baker wijst daarbij altijd naar de ezel die sprak tegen Bileam en roept dan: “Als God zelfs een ezel kan gebruiken….een ezel, hoeveel te meer dan ons”.

Een ander aspect waar Jona zijn gevoel van “voor paal staan” op baseerde, was zijn kennis van God. Hij wist dat God had gezegd dat Hij de stad wilde vernietigen. Hij weet dat God nakomt wat Hij zegt, dat Zijn woorden “ja en amen” zijn. Jona geen reden had om daaraan te twijfelen na de dood in de ogen te hebben gekeken. Ondanks die vastheid, is er één ding wat daar altijd bovenuit gaat: Gods genade op bekering (Zelfs in het O.T).
4:2 “Ik weet dat U een Genadig en Barmhartig God bent, lankmoedig, groot van goedertierenheid en berouw hebbende over kwaad”. De wet van liefde gaat uit boven de letter van de wet.
Het oordeel over Nineve was waarschijnlijk zeer verdient, maar de wet van Genade staat daar boven, zij is te allen tijde de meerdere.

Het vorige stukje over het vluchten van Jona, kan bij verschillende mensen op een geheel andere manier verlopen. Iedereen kent van die “vlucht of verstop-momenten” in zijn leven, maar bij ieder persoon geeft God een ander antwoord, speciaal voor die persoon en voor dat moment op maat gemaakt.
Bij Jona waren het de omstandigheden die hem terug brachten bij God, een storm, vragen en een vis.
Elia zond God een Engel toen hij in de woestijn onder een doornstruik was gaan liggen. De Samaritaanse vrouw bij de bron kreeg van Jezus een woord van openbaringskennis en Zacheus werd door Hem uit de boom geroepen.
Elk van hen stonden op een bepaald punt in hun proces waar ze vast zaten door hun eigen keuzes, meningen, gedachten en dingen die ze in hun leven hadden mee gemaakt. En toen kwam God.
Kon God dan niet eerder komen voordat ze dit punt van wanhoop hadden bereikt?
Het antwoord is simpel, Hij was er al en Hij is nooit weggeweest, anders had Hij niet zo geweldig de omstandigheden kunnen bewaken.
Hij was erbij toen Jona wegliep. Hij was er toen Elia alleen de woestijn in trok. Hij was er toen de Samaritaanse vrouw op het heetst van de dag ging waterputten en hij was erbij toen Zacheus de boom in klom. God wist precies waar Hij ze kon vinden.
Hij heeft gezwegen in Zijn liefde en elk oordeel achterwege gelaten. En met een perfect gevoel voor timing precies met het juiste woord of handeling gesproken tot het hart op de plek waar het wringt.
Menselijkerwijs wist Jona dat hij dood had moeten zijn (2:1) maar God is precies op tijd, zodat Jona uit kan roepen “Mijn redding is van de Here”.

Het aantrekkelijke van het verhaal van Jona is dat hij zo menselijk is. We kunnen onszelf zo goed herkennen in zijn gedrag.
Jona krijgt een opdracht van God om Gods oordeel te gaan vertellen aan een grote stad, maar Jona vlucht. Hij heeft geen zin om zichzelf voor schut te zetten.
“Oh, oh, oh”, denken we diep van binnen als we iemand ander in onze kerk/gemeente of directe omgeving voor Gods opdracht weg zien lopen. “Die persoon moet in zijn bestemming gaan wandelen”, zoals we dat in ons christelijke vakjargon uitdrukken. “Het wordt niks met die persoon zolang hij niet gaat doen wat God van hem vraagt”,  denken we dan. En dat zal best! Zolang het om een ander gaat zien we haarscherp waar de kink in kabel zit.
Maar we lezen ook wat God doet met Jona. Hij weerhoud Jona niet van vluchten, maar Hij beheert de omstandigheden tot waar Jona vluchten kan. Hij brengt de boot waarmee Jona denkt te kunnen vluchten in een storm en de zeelieden gaan vragen stellen. Die vragen brengen Jona op het punt van confrontatie waar hij onder ogen moet zien wat hij aan het doen is. Misschien ken je dat breekpunt in je eigen emoties wanneer je in je eigen ´gedragsspiegel´ kijkt en voor jezelf moet erkennen waar je mee bezig bent.
Ik ben van mening dat Jona´s reactie op die confrontatie bepalend is hoe het verhaal verder gaat. Als hij op dat moment God gelijk had gegeven, zich had bekeerd en besloten had om te gaan, dan had God de storm stil kunnen leggen.
Maar Jona was nog niet zo ver, hij zei `gooi mij maar in zee`. Vluchten was nog steeds in zijn gedachten en opnieuw geen woord van God. Geen verwijten maar een machtige Pappa die de omstandigheden zo beheerd dat Jona zichzelf niet vermoord. God heeft eindeloze liefdevolle geduld met ons.
Gebed: Heer dank u wel voor Uw de genade die U met ons heeft wanneer we vluchten of verstoppen. Help ons om die genade uit te delen aan hen die het nodig hebben.